Trzmiele

[Józef Bieniecki]

Trzmiele

Teraz dzieci powiem wiele,
Jak mieszkają bracia trzmiele.
Nie za dużo ,nie za mało,
Nie cieszą się zbytnią chwałą.

Głośno brzęczą jak bombowce,
Owłosione niczym owce.
Do niedżwiedzia jest podobny,
Kształtny duży i urodny.

W zimie sypia w głębi norki,
Lub w stodole,gdzie otworki.
Jak niedżwiadek w pół skulony.
Wiosną wstaje rozbudzony,
I się bierze do roboty,
Wykonując liczne loty,
Lubi polne,leśne kwiaty.
I ogrody i rabaty,
Miodek zbiera pracowicie,
By zapewnić dzieciom życie.

Dom buduje w mysiej norce,
W gniazdku ptaszka gdzieś
w obórce,
Musi zmieścić z trzystu trzmieli,
Z tak licznymi życie dzieli.

A gdy przyjdą zimne chłody,
Mamy trzmiele się chowają,
I do wiosny usypiają.

Józef Bieniecki

[bazyl_prost]

urocze zjawisko