Serce moje - czyli wyjęte z szuflady

[Jimmy Johnson]

Umiera owoc jabłoni na chłodzie,
Tu robak go przegryzł, tu wrona udziobie,
Z drugiej zaś strony gnić już zaczęło,
To jabłko co miąższu posiada tak wiele.

I samo opadnie, nikt go nie zbierze,
I zgnije samotnie, pod jabłonią leżąc.
Smutne, że owoc tak piękny i słodki,
Użyźni tu glebę - jak kompost ostatni.

I nikt nie skosztuje tej boskiej hojności,
I u nikogo w domu to jabłko nie zagości,
Zostaje mu tylko wiara, nadzieja,
Że pestki wyrosną w jabłoń do nieba.

Może ktoś widząc efekt tej straty,
Przyjdzie i zerwie owoc zdziczały,
Może choć cząstka jabłka istnienia,
Będzie powodem czyjego wesela.

[Gość]

jak na mój gust bardzo chwiejny rytm i rym.
pozdrawiam.

[Judyt]

mnie się podoba pomysł- treść, J.

[Emmka_Szlajfka]

za Popsutym powiem: nierówno. oda do jabłka. treść mnie nie zachwyca. moje dwie jabłonki-wściekle obrodziły i codziennie wynoszę kilka wader jabłek na kompost. jest więcej rzeczy na świecie do rozczulania się nad nimi, chyba, że jabłko jest tu cało-wierszową metaforą, ew. jaką? w tytule serce. za bardzo jabłkowate.:) pozdrawiam:)

[Janusz_Ork]

Treść, jako jedna wielka metafora, dobra. Nad formą możnaby jeszcze popracować, bo rzeczywiście rytm chwieje się bardzo. Z tego tekstu można zrobić bardzo dobry wiersz.
Pozdrawiam.
J.