Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Kobiety są z Wenus, a mężczyźni są z Marsa.
Oczywiste zatem-wspólne życie to farsa.
Żeby się domyślił - ona puszcza sygnały,
On mecz ważny ogląda –jej sprawy-banały.
Równolegle płyną ich myśli i pragnienia
A tak niewiele trzeba dwojgu do spełnienia.
Jaką męką dla niego zgadywać jej myśli !
Ona zamiast wprost mówić - „może się domyśli”....
Innym mówią językiem . Trzeba woli, żeby
Złoty znaleźć tu środek ,pogodzić potrzeby.
O czym mówią mężczyźni, co słyszą kobiety
I odwrotnie działa- musisz widzieć niestety.
Ona ma pretensje, że on nigdy nie słucha.
Jego boli, że ona na potrzeby głucha.
Ona mówi jedno, ale robi drugie i
Bądź mądry człowieku, „winny” nikt się nie czuje.
Po co mówić o Wenus, Marsie czy o gwiazdach?
Tu, na Ziemi, odbywa się codzienna jazda.
Uczysz się angielskiego, bywa , że chińskiego
A nie znasz mowy tego- tobie tak bliskiego.
Ty mnie nigdy nie słuchasz, o co wciąż ci chodzi?
Nie padają za często te słowa na co dzień?
Dużo ciągle mówimy lecz nie rozmawiamy
Uczmy się więc mówić swym językiem nawzajem.

Opublikowano

no... fajnie się czyta, chociaż wolałbym mniej pouczającą końcówkę :)


pozdrawiam :)

Opublikowano

dzięki za miłe słowa, to też staroć. nieco archaicznie pisane, zastanawiałam się czy nie zrobić liftingu , ale posłucham opinii:) paradoksalnie w większości moje pisanie to pewne obserwacje , a nie własne doświadczenia. końcówka moralizatorska- fakt, ale puszczana w radio reklama społeczna o tym , że rozwód nie jest rozwiązaniem skłoniła mnie do wyjęcia wiersza z szuflady.
"motyw Gray'a" - superowy. krótko, na temat. jestem za tym, aby w konflikcie totalnym rozpoczynać na nowo. pozdrawiam:)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


lifting - jak najbardziej :) po jakimś czasie ma się z reguły bardziej wyostrzone patrzenie. a obserwacje jako źródło tematyczne to nie paradoks, też tak mam.
he, ja też jestem za tym, aby w konflikcie totalnym rozpoczynać na nowo, niemniej często się nie da. tak zwyczajnie i po prostu. ale teraz to ja chyba zakańczam pouczająco ;)
powodzenia Emm.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



wiersz Popsutego się podobał. mój nie musi. i mówię to bez ironii czy zawodu z powodu braku pochwal. po pierwsze jest to wiersz innego rodzaju (co nie znaczy, że dobry-mam świadomość) uważam, że w tego typu wierszu dopuszczalne są rymy gramatyczne. sprawne wyrażanie się poprzez rymy niegramatyczne w wierszach to nieco wyższy pułap i powoli się uczę, nic na siłę nie będę robić, bo narwana jestem i tak:) nie narobiłam się i niekoniecznie na marne, bo kiedyś komuś ta rymowanka posłużyła:) jest nienowa napisana w niespełna pół godziny "na okoliczność".
jest to trzynastozgłoskowiec, pokaż proszę jak krowie na rowie gdzie nierówne wersy. ok może nie czyta się płynnie- zgoda.
co do warsztatu: jako żółtodziób tutaj pytam po co on? skoro "starzy wyjadacze" nie fatygują się tam ze swoimi uwagami, by rugać i merytorycznie pouczać nowych? dzięki więc za to, ze zechciałaś zostawić swoje uwagi
i to by było na tyle. pozdrawiam:)
Opublikowano

A ja jutro dla śmiechu wyskoczę z takim samym, tzn. podobnym, bo też mam w swoim repertuarze, pewnie też nie będzie się podobał, no ale trudno. Myślę, że się nie obrazisz? bo masz zbyt duże poczucie humoru. Pozdrawiam serdecznie!

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


a co ma wiersz Popsutego do wiersza Emm...? i już go nie ma, skoro stanowi jakąś przeciwwagę. namieszał jak widzę, przepraszam Emm.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


sory, wyrwałem z całości.
ad warsztatu: prawda jest też taka że "nowi" (i nie tylko oni) nie odpowiadają na komentarze. więc po co rugać i pouczać :) jak widać każdy ma swoją dróżkę.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


sory, wyrwałem z całości.
ad warsztatu: prawda jest też taka że "nowi" (i nie tylko oni) nie odpowiadają na komentarze. więc po co rugać i pouczać :) jak widać każdy ma swoją dróżkę.
może niektórzy odpowiedzą. jak nie komentarzem to poprawieniem wiersza. zaczynałam tutaj, zanim zorientowałam się jak to działa. szczerze mówiąc dalej nie wszystko kapuję. są rzeczy które mi się tu nie podobają (bynajmniej nie chodzi o ocenę mojego pisania) , jestem na tyle długo na świecie, ze nie mam oporów z wyrażaniem swoich odczuć czy uwag. moje cudne rymowanki uważałam za super wiersze:))! już inaczej patrzę:) wolę pisać prozą i do tego się przykładam, tu zajrzałam i zostałam (póki co) jeśli czegoś jestem pewna uparcie bronię nawet wbrew innym. wiersze piszę na czuja - bom za leniwa na nauki:), ale uwagi są mi cenne i kto śledzi moje wstawki chyba widzi, że się staram korzystać z merytorycznych uwag. zdolna haha, ale leniwa. słodkich snów...:)
Opublikowano

Pewnie, że trochę nieskładna rymowanka. Gdzieniegdzie coś nie pasuje , coś się nie zgadza, ale najważniejszy jest! Twój dystans do siebie samej i do pisania i... - poczucie humoru. Pozdrawiam. Elka.

Dobrze, że wierszyki to nie równania matematyczne, w których usterki powodują nawet spadanie gwiazd! :))))))))))))

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


a co ma wiersz Popsutego do wiersza Emm...? i już go nie ma, skoro stanowi jakąś przeciwwagę. namieszał jak widzę, przepraszam Emm.

za co? dlaczego usunąłeś wiersz? jest superowy, daj go z powrotem:) ja naprawdę mam dystans do siebie, choć emocje są moją słabością, akurat na tym forum krytyka mnie nie boli, wiele u mnie braków w zakresie pisania wierszy. czasem moje starania guzik warte. póki co bywam tu i mam nadzieję miło spędzać tu czas czytając prace innych, wyrażając swoje zdanie, polemizując, żartując, a kiedy mam swoje zdanie to je przedstawiam i tyle :) jeden z Panów (sorry na gorąco nie pamiętam Kto) dał mi pod jakimś wierszem komentarz : "jeden woli ogórki, drugi ogrodnika córki"- bardzo mi się podobał, jest żartobliwy i prawdziwy.
dziękuję za życzliwość , pozdrawiam:)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


za co mam się obrażać.?? jest superowy, już czytałam, żartobliwy, lekki, na temat.
mój ma formę moralizatorską więc z zasady nie może być żartobliwy. różnice są ciekawe, a Twoje prace zawsze lekkie i o czymś, dzięki za obecność, pozdrawiam:)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



dzięki za uśmiech, ja nie z tych co się załamują jak nie ma nade mną zachwytu, biorę zabawki i idę, ale tu jest fajnie ( na tym forum) na razie nie uciekam. lubię Was czytać i wierzcie nie poprzestaję na bieżącym. może się guzik nauczę, ale coś niecoś we łbie zostanie.
właśnie czytając niektórych widzę swoje braki a zresztą aż tak Wam chyba odmieniec nie przeszkadza:)
dzięki Elu za ciepło, pozdrawiam:)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Media mają olbrzymi wpływ na kształtowanie naszych poglądów czy sympatii w każdej dziedzinie życia. Oczekujemy więc, że podawane informacje będą rzetelne i zgodne z prawdą. Chcemy przecież dokonywać nieskrępowanych wyborów, a mogą one być naprawdę wolnymi, gdy dokonamy ich na podstawie prawdziwych wiadomości. Tymczasem, jako pojedynczy ludzie i całe społeczeństwo, jesteśmy pod ciągłym wpływem medialnych intryg - manipulacji. Słowo to oznacza kształtowanie lub przekształcanie poglądów i postaw ludzi bez udziału ich świadomości, poprzez narzucanie im fałszywego obrazu rzeczywistości. Kluczową rolę w oszukiwaniu społeczeństwa odgrywają dziennikarze, tworzący często nieprawdziwą rzeczywistość na potrzeby wcześniej przyjętych założonych tez lub światopoglądu. Inną grupą stanowią tak zwani eksperci, których wiedza na dany temat jest wątpliwa, ale są to osoby płynące „z prądem”. Manipulacja, według psycholingwistyka Adama Wichury, zaczyna się od nagłówka. To właśnie w tytule żurnaliści często zamieszczają fałszywą informację, bo wiedzą, że możemy nie lubić czytać artykułów do końca. A właśnie na końcu tekstu – w takiej manipulacji - pojawia się wyjaśnienie opisywanego wydarzenia. Natomiast sensacyjny nagłówek jest tak formułowany, aby zagrał nam na emocjach. Według Wichury, jeżeli tytuł informacji wywołał w nas wysoki stopień negatywnych emocji np. złości, oburzenia, nienawiści, to znaczy, że trzeba włączyć myślenie i zdrowy rozsądek, bo właśnie zostaliśmy zmanipulowani. Oto przykładowy nagłówek: „Kobieta na wózku inwalidzkim i jej opiekun nie zostali wpuszczeni do ekskluzywnego lokalu!” Większość z nas będzie na pewno oburzona. Niektórzy będą nawet nawoływać do bojkotu restauracji. Natomiast na końcu dowiadujemy się, że „pokrzywdzeni” byli pod wpływem alkoholu i wyzywali wulgarnie obsługę lokalu. Inny nagłówek stosuje zdanie pytające: „Kiedy minister X wycofa dofinansowanie leków dla chorych na cukrzycę?” Artykuł przedstawia całą historię pomocy państwa dla cukrzyków, jest nudny i nie można się doczytać oczekiwanej daty. Na końcu wreszcie pada zdanie: „Minister X nie zamierza wycofywać tego dofinansowania”(!). Tytuł, będący cytatem, to również narzędzie manipulacyjne. Podam przykład: „Dyrektorka musiała wiedzieć o defraudacji”. Najczęściej nie zwracamy uwagi na cudzysłów. Taki komunikat odbieramy jako fakt. Skoro „wiedziała”, to pewnie współuczestniczyła – wnioskujemy. Jednak w podsumowaniu artykułu okazuje się, że wspomniana dyrektorka z opisywaną aferą nie miała nic wspólnego. Dziennikarze wykorzystują również tzw. kompleks Polaka t.j. obywatela „gorszego niż ci z Zachodu”. Co ciekawe, ciągnie się ów kompleks od wieków, jakby był wpisany w genotyp polskości. Przypomina mi się stare, bodajże siedemnastowieczne przysłowie: „Co Anglik zmyśli, Francuz skreśli a Niemiec doma nakrupi, wszystko to głupi Polak kupi”. Ludzie mediów oszukują nas między innymi takimi komunikatami: „W niemieckim tygodniku zamieszczono …..”, „W prasie amerykańskiej …..” lub: „Nasz korespondent we Francji donosi, że ……..” . Mamy więc, jako społeczeństwo liczyć się ze zdaniem zagranicznych obserwatorów naszego życia publicznego, bo ci „wiedzą lepiej, jak powinno być” . Okazuje się często, że nie jest to opinia zagraniczna, tylko komentarz płynący prosto z Polski. Bywa, że redakcja niemieckiego tygodnika prosi współpracującego z nią polskiego dziennikarza o opinię w jakiejś kwestii. Dziennikarz ów pisze na przykład felieton, najczęściej krytyczny wobec tego, co się dzieje w Polsce, zgodny z linią programową czasopisma i otrzymuje za to wierszówkę. Niemieckie pismo zamieszcza tekst, a polskie gazety bez skrupułów powołują się na „zagraniczne doniesienia ”. Jest to jedna z najskuteczniejszych technik manipulacyjnych, które bardzo łatwo wprowadzają nas w błąd. Innym sposobem manipulacji jest wyrywanie z kontekstu wypowiedzi rozmówców i dopasowanie jej do zakładanej tezy. Pewna osoba według przekazu medialnego miała oznajmić: „Nie wyobrażam sobie, aby moje dziecko zmieniło płeć.” Natomiast pełna wypowiedź brzmiała: „Nie wyobrażam sobie, aby moje dziecko zmieniło płeć bez mojego wsparcia.” Urwany fragment całkowicie zmienił sens całej wypowiedzi. Jeszcze inną techniką tworzenia sztucznych skandali jest tak zwane zaburzenie perspektywy. Tytuł krzyczy: „POLAŁA SIĘ KREW! Poszukiwany jest właściciel sklepu”. Chcemy się dowiedzieć, co się wydarzyło i co zrobił właściciel sklepu? Okazuje się, że dwaj klienci pobili się w sklepie i poleciała krew z rozbitego nosa. A właściciel był potrzebny jako świadek. Nagłówek zaś sugerował, że to ów właściciel narozrabiał. Sposobów manipulacji jest bardzo dużo. Jak w takim razie nie pozwolić się oszukiwać? Myślę, że na początek należy używać własnego rozumu i do każdej wiadomości podchodzić z dużym dystansem, nawet wówczas, gdy będzie pasowała do naszych poglądów. Należy sprawdzić, jak przedstawiają ten sam temat inne źródła, również tej strony, z którą jest nam nie po drodze. Czasami dość łatwo sami możemy ocenić rzetelność dziennikarzy. Jeżeli jeden i ten sam publicysta w swoim tekście uważa, że religia nie powinna być nauczana w szkole, a później przeprowadza wywiad z katechetami na temat, dlaczego religia powinna zostać w szkole?, to prawdopodobnie mamy do czynienia z hipokryzją. Dla radia i telewizji najbardziej widocznym sposobem oszukiwania słuchaczy czy też widzów są debaty osób o różnych poglądach. Tworzy się wówczas tak zwane „ustawki”. Do rozmowy zaprasza się dwie osoby z opcji X i jedną z Y. Jedna osoba, gdyby nawet mówiła konkretnie, logicznie i na temat, nie ma większych szans na przebicie się ze swoimi racjami do słuchaczy i widzów. Dla większości odbiorców ten z poglądów jest prawdziwy, który ma więcej zwolenników. Przykładem może być pewien program interwencyjny uznanej dziennikarki telewizyjnej od lat goszczący na antenie jedynki. Zrobiła reportaż o biednej uczennicy , jej matce i wrednej szkole. W placówce dziewczynkę rzekomo prześladowano. Wcześniej założona teza miała uderzyć w szkołę i system oświatowy. To, że system jest do niczego, nie trzeba nikogo przekonywać. Ale w tym wypadku nierzetelność przekazu była zdumiewająca. Dziecko przez rok nie było posyłane przez matkę do szkoły. Dziewczynka przebywała ciągle w domu. Szkoła wykonała wszystkie przewidziane w takiej sytuacji procedury, łącznie ze zgłoszeniem sprawy do sądu rodzinnego. Ale w studiu przewagę miały osoby popierającą matkę. Również wśród „ekspertów” dominowały te głosy, które brały w obronę rodzinę. Do głosu rzadko byli dopuszczani goście, którzy wykazywali zaniedbania matki wobec dziecka. Założenie programu zostało zrealizowane. Szkoła, jej pracownicy i niektórzy uczniowie okazali się winnymi „tragedii dziecka”. Takie podsumowanie sprawy usłyszeliśmy od prowadzącej. Oprócz wszystkich wspomnianych wcześniej technik jest jeszcze ordynarna manipulacja czyli podawanie kłamstw, celowe zmyślanie jakichś faktów, które są przytaczane i powielane później przez większość stacji radiowych, telewizyjnych. Nawet jeśli po określonym czasie fikcyjne wydarzenie zostanie usunięte, ludzie i tak zapamiętają to, co „twórcy” chcieli wpuścić do obiegu medialnego. Ale jak pisze Adam Wicher: „Nie trzeba kłamać, aby mówić nieprawdę. Znając psychikę ludzką i schematy przetwarzania świata przez ludzi, można tak skroić informację, aby mówiąc prawdę wywołać u człowieka zwątpienie. I odwrotnie.” Winston Churchill też kiedyś stwierdził, że kto jest właścicielem informacji, ten jest również właścicielem świata.    
    • @Berenika97 Co za komplement! Dziękuję! Pozdrawiam!
    • @Alicja_Wysocka wiem. Ale w dzieciństwie. Wieczór, babcia gasi światło, a ja z latareczką "pożerałem" pachnące książki. Nie ma takiej gumki na świecie coby te wspomnienia wytarła.     A tak przy okazji, bo mi się wspomniało. O Paganinim. Codziennie jeździł na koncerty do Rzymu. W pewnym miejscu był pałac a przed nim , na fotelu siedział mężczyzna. Paganini był nim bardzo zaciekawiony. Kazał zatrzymać powóz. I oglądał scenę jak do siedzącego mężczyzny podchodził służący i podawał mu leżące na tacy pistolety. Mężczyzna brał każdy z nich i strzelał w powietrze. Służący zabierał je na tacy, szedł do pałacu aby je nabić i wracał. Mężczyzna strzelał. I tak w kółko. Paganini zapytał wożnicy kim jest ten mężczyzna. Wożnica odpowiedział: To bawi się Lord George Byron.   A tak mi się wspomniało :)       @Roma dobrze :)    
    • @Berenika97 z tego co zauważyłam to podchodzisz do tematów z bardzo dużą wrażliwością i zrozumieniem. A to, że masz odwagę pisać na trudne tematy, podziwiam bardzo, bo mi takiej odwagi brakuje. Jeszcze raz gratuluję wiersza i dobrego dnia życzę :)
    • @Annna2Doświadczenia mojej rodziny (bardzo złe) spowodowały, że nie przyjmuję bezkrytycznie żadnych doniesień medialnych ani nie mogę zaufać nikomu z tzw. "elity" politycznej.  Manipulacja ludźmi, społeczeństwem weszła do struktur państwa i do mediów tak głęboko, że stała się jego "krwioobiegiem". Mam wrażenie, że nikt już temu się nie sprzeciwia. 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...