Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Tak to już jest,
że poety słowa krzyczą
nie wydając dźwięku.

Tak to już jest,
że grzmoty po niebie ryczą,
a nie spadnie deszcz.

Tak to już jest,
że mówi ktoś, że kocha ktoś,
a nie szanuje miłości.

Tak to już jest,
że mówi ktoś, że nic go nie boli,
a grymas zdradza ból.

Tak to już jest,
że tchu komuś brakuje,
a mówi, że oddycha pełną piersią.

Tak to już jest,
że płacze ktoś,
a mówi, łzy mi są nieznane.

Tak to już jest,
że mówi ktoś, mam dom,
a jest bezdomny.

Opublikowano

"grzmoty po niebie ryczą"...? bez przesady :)
"ktoś mówi, że nic mu nie boli"... mu czy jego ?
a całość jak wyliczanka bez pola dla czytelnika.
pozdrawiam.

Opublikowano

Do Posty:
Poprawiłem z "mu" na go. Ja zawsze byłem za: go, jego, a nie "mu", dla mnie, a nie "mi",
swoim, a nie "swym" itp, itd... Ale jakoś tak wyszło. Ciągle uczymy się na błędach i nad polszczyzną.
Brałem przykład z innych takimi zwrotami, co spotykałem w wierszach.

Do Biała Lokomotywa:
Nie umiem odpowiedzieć.

Do Jan Wodnik:
Poprawiłem z "mu" na jego. Puentą jest cały wierszyk.

Do Teresa943:
Ciągle staram się uczyć...

Do Nata Kruk:
Ciągle próbuję i ciągle się uczę...
Dzięki za zachęcanie mnie do pisania, a nie do rezygnacji.

Pozdrawiam wszystkich.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Kwiatuszek @Toyer Dziękuję za odwiedziny

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Pozdrawiam! @Toyer Cieszę się, że przypadło do gustu:-)
    • @KwiatuszekSympatyczna bajka - ma w sobie dużo ciepła 
    • @Tectosmith Dokładnie tak jest! Bardzo trafne i fajnie opisane poetyckie przemyślenia. Pozdrawiam

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       
    • @Kwiatuszek @Leszczym Bardzo Ci dziękuję za serduszko:-) Pozdrawiam

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Pewna Sowa zwichnęła skrzydło. Dzięki temu nie mogła fruwać. Zyskała jednak dar biegania. No i biegała wesoło.    Jednakowoż pnącza okolicznych krzaków, wyszarpały połowę piór. Przez to zmarzła jak jasna cholera. Biegała więc raźniej i szybciej, dla rozgrzewki, tym bardziej, że była lżejsza.   Wtem walnęła głową w drzewo i odpadło jej połowę dzioba. To ją nie zniechęciło.   Nic a nic. Hu hu. Ani ociupinkę. uj z tym.   Zaczęła biec dalej, by radować świat swoim widokiem, lecz potknęła się o wspomnianą połówkę, by załamać drugie skrzydło.   Hu hu. Po co mi. Pomyślała logicznie.   Ponownie biegła dalej. Aż złamała nogę.   Świr świr. Zaćwierkała, bo się nauczyła, w międzyczasie.   Skakała na jednej.    Hej siup. Hu hu. Hej siup.   Z przyczyny wstrząsów, pogubiła resztę piór. Przy okazji złamała drugą nogę. To ją też nie załamało.    Wczołgała się na wzniesienie, by zjechać na dupie, zamiast biegania. Aż w końcu jednak się zdyszała.    * Wtedy przyszła mysz. Pogadali. Mysz dowiedziała się wiele ciekawostek, z życia swojego wroga, a sowa zaspokoiła nie głód...    (bo myszy i tak by nie dogoniła, gdyż nie miała jak)      ...lecz ciekawość, jak to życie, takich obiadów upływa.   Wcale też nie takie, siup siup.   Mysz sowę podnosiła na duchu, i odwrotnie. Tylko duch narzekał, bo musiał dźwigać naprzemiennie.   I tak, od pi pi, do hu hu, Zostali przyjaciółmi.   Do czasu.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...