Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

...bo ja proszę Pana
taka śmieszna de'mode
nie potrafię za coś
kocham pomimo.
Pan bawiłeś się w słowa
układałeś cud treści
ja myśli w wonny bukiet
żyłam z Panem - chwilą

Pan jak ten Higgins
ja kwiaciarka Doolittle
o życie robiąc zakłady
w chwasty zmieniłeś słowa

zostawiam pęk wierszy
śmieszne jak ja strofy
na pamiątkę niezdarzeń
zachowaj

Opublikowano

"po mimo" - raczej "pomimo"... "Pan bawiłeś się" - odstaje formą od reszty. i zastanawia czemu z dużej litery ów "Pan"... ;)
pozdrawiam.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Oczywiście, że 'razem' - serdeczne dzięki za zwrócenie uwagi... ten P(pan) odstawał formą od reszty - stąd pewnie ta pomyłka i "P" z wielkiej (nie - z dużej litery) :))))))

pozdrawiam serdecznie
Opublikowano

Rozumiem, że wiersz nawiązuje do dramatu o Pigmalionie, nazwy bohaterów w końcu są ujawnione. Nie wiem skąd, ale razi mnie w utworach słowo "taka, taki", unikałabym. I jeszcze coś bym zrobiła z wersem "w chwasty zmieniłeś słowa", też mi zgrzyta. Ale oczywiście wola autorki:)
Pozdr.

Opublikowano

Zauważyłem, że autorka ten temat już od chwili wykorzystuje .
Cieszy mnie, że coraz mniej żalu, a coraz więcej wyrozumiałego uśmiechu dla siebie.
Tekst coraz lepszy poprawia się z humorem.

Pozdrawiam

PS. Przepraszam że nie zdążyłem odpowiedzieć na wpis w „warsztacie”.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Sarkastyczny uśmiech głupca, jesteś taki śmiały. Wszystko to iluzja, tarcza, co zatrzymuje strzały, by świat nie wiedział, jak naprawdę jesteś mały. Mur, który chroni to, co tak bardzo chcesz ukryć, łatwo byłoby skruszyć, gdybyś choć na chwilę opuścił wartę, przestał zgrywać bohatera i pozwolił nam zacząć od zera. Wiedziałbyś, że jesteśmy tacy sami — wzbraniamy się przed łzami, chronimy kłamstwami. Choć wiem, że to oznacza serię pocisków w dłonie tak pełne odcisków, wiedz, że jestem obok. Nie musisz być jak posąg. Pozwól mi być bohaterem, twym szczęśliwym zakończeniem
    • Nieskończoność należy pomierzyć, temu cos uszczknąć, bo się nie należy... Pzdr.
    • Umieram - przebita obłokiem Rogatki podświadomości.  Ktoś dostał awizo z moim zniknięciem Uwaga: fatamorgana!  Brak obojętności.  Budzę się we fiolecie Wielu rzeczy nie pamiętam Do kilku - nie można mnie zmusić Knebel ustom nic nie da: wolnością też można dusić Smutne to:  poddajemy się - na mapie każdego świata I nie płacimy pieniędzmi:  spłacą nas dni, miesiące i lata w połowie - zmarnowane: ''Czy znajdę w końcu szczęście?''   przez takie trywialne pytanie ... 
    • Najgorszy architekt - czas. Rzeźbi fundamenty z oszustw i spękanych głazów. Życie to bezustanne umieranie, nawet jeśli się ma własnego "koucza" czy metr kwadratowy w Château d'Armainvilliers. Nawet - jeśli urodziłeś się na przełomie dzisiaj i wczoraj. Życie to rzeka, która prędzej czy później porywa wszystkich. I nagle masz o -dziesiąt lat więcej. I już nie jesteś w "mejnstrimie." Przepiękne akwarele, pastelowe pastisze bezludnych wysp w miejskich dżunglach.  Huśtawka nastrojów - na której człowiek siedzi sam jak ten palec.  W tle - karuzela sklecona z zerwanych mostów. Zrobię im fotkę. Kwiecień przemknął niezauważony,  wiosna po raz kolejny nie złapała bukietu. Piosenki mimo to - piszą się same, piosenki - pełne puchu, piór (wiecznych) i (wiecznych) niedomówień. Balony w kształcie serca w cudzym oknie na świat. Nie wiem, czy dziejemy się naprawdę, ale od tej chwili chyba nawet w nic ...   Zacznę sobie wierzyć.  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...