jeszcze nie wszystko stracone

[teresa943]

bies szarpie zlęknioną nadzieję
niemiłość serwuje kostki lodu
nie chcę skostnieć przegrany

choćby na koniec świata
za kromką prostoty
tylko ogrzej wyziębłą resztkę
a podzielę na pół powszedniość
jak swojski chleb

smakujesz dobrocią

[Anna_Para]

Bez warsztatu jest dobrze, Krysiu.

Znów nadzieja, obietnica przebaczenia. Piękny jest ten chleb. Lubię jego motyw w liryce.
Kromka prostoty! Tak, brakuje jej w estetyce dnia, w stylu literatury, sztuki - w ogóle, ale i w relacjach międzyludzkich. Jak trudno wyznać: zimno mi bez ciebie, wracaj, ogrzej mnie...
Biorę sobie, Krysiu. Cieplutko,

Para:)

[Judyt]

bardzo dobry, J.