Pamięć

[Joanna_Janina]

jesienny liść
zasnuty lekkim szronem
rozpoczął tę wędrówkę

zimowe wieczory
zaczęły napełniać się ciepłem
a wiersze same płynęły
krętą rzeką natchnienia

nadszedł także wiosenny uśmiech
ukrywany w zakamarkach serca
gorącego jak słoneczna kula

tylko letnia radość
popychająca do czynów
została zdeptana
przez obojętność nieczułej duszy

mimo to
zasypiałam wciąż
w słodkim zapamiętywaniu
szczególików z nadziei

[Marek M]

Janino,
Twój wiersz trafia mi do przekonania. Trochę podobnie odbieramy.
Popraw kim, czym - "tą" na co rozpoczął - "tę".
Pozdrawiam

Marek

[Joanna_Janina]

Dziękuję za spostrzegawczość :) Już poprawiłam. Cieszy mnie, że mój wiersz do ciebie trafia

Pozdrawiam serdecznie

Janina

[Rihtik Stempelek]

zda się spoza
jesiennego liścia
skierowana ku duszy
jakoby depczącej radość
mowa dociera przejmująco
żal wywołując z niezrozumienia

[Joanna_Janina]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Nie do końca wiem o co ci chodziło, ale dziękuję :)

Janina

[Rihtik Stempelek]

"Nie do końca wiem" - przypiszmy to temu o czym nie moja (Przybosia?) strofa traktuje:

chodzą kobiety po krawędziach nocy
mężczyźni do nich wyciągają ręce
lecz gdy najbliżsi siebie są jak w lustrze
mkną w rozminięciu największym

[Joanna_Janina]

Ładna strofa :)