Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Jestem wieczna
tańczę na granicy łąk
muskam ukojeniem w fałdach białej sukni
bose stopy odciskają spokój

Dwie brązowe iskry
nasycone życiem
spoglądają radośnie wokoło
niewielu ma odwagę
skraść ciepło moich oczu

Znasz mnie od pierwszego oddechu
unikasz panicznie spotkania
a ja czekam cierpliwie
i tak się zobaczymy

Gdy zabraknie sił
gdy inni odejdą
pozostanę wierna
poprowadzę cię za rękę
tam gdzie kończy się cierpienie

Spodziewałeś się płaszcza i kosy
teraz wymawiasz moje imię
z błogim uśmiechem rozsypanym na twarzy

Opublikowano

jak dla mnie trzecia zwrotka do przeróbki, niepotrzebnie powtarza się owo : spotkanie:)

hm....wiesz jakos do mnie nie przemawia tak do konca, owszem ladne to jest, i nie spodziewalam sie tej smierci na koncu, moze mam juz uczulenie na nią;)

pozdrawiam

Agnes

Opublikowano

asher:zrezygnować z puenty? to się nie godzi :)
Zwłaszcza,że jak widzisz Agnes się nią posiłowała.
Nie wiem też czy Ci się podobało czy nie ;)

Agnes:dzięki,nie wiem jak mi to mogło umknąć, powtórzenia ścigam jak hiszpański inkwizytor heretyków :)

To moja wersja Dance Macabre...
Ludzie zwykli bać się tego co nieznane i zakładać,że jest to złe, dlatego Kościotrup z pustymi oczodołami, zakrwawioną kosą i czarnym wdziankiem

Dla mnie Śmierć jest właśnie taka, zwiewna brunetka, z piwnymi,ciepłymi oczami, które emanują życiem. Jest jednym z aniołów,nie tych z ptasimi skrzydłami, ale posłańcem od Boga, który materializuje się pod postacią kobiety.

Kto ma rację... przekonamy się... za jakiś czas ;)

Pozdrawiam serdecznie
Coolt

Opublikowano

witaj Coolcie :) lekko i przyjemnie tu u Ciebie,
tylko ten wers... "choć wciąż przesuwasz umówione spotkanie" ciężkawy

puenta...hmm, sporo odbiera radości czytelnikowi, ostatnio lubię niedopowiedzenia, więc i ja jestem za ciachnięciem jej i zakończyć wiersz na "...cierpienie"

pierwsza zwrotka urocza :)

Serdecznie pozdrawiam
Natalia

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Nie mogę się z tym zgodzić... dlaczego nagle? przecież wcześniej masz liczne aluzje, przy pomocy których łatwo się domyślić że o śmierć chodzi :)

Pozdrawiam serdecznie
Coolt
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Nie mogę się z tym zgodzić... dlaczego nagle? przecież wcześniej masz liczne aluzje, przy pomocy których łatwo się domyślić że o śmierć chodzi :)

Pozdrawiam serdecznie
Coolt
i o to chodzi - to tylko sugestia - aby ten wyraz "śmierć" w co innego przeobrazić
MN
Opublikowano

No tak, lepiej bez dosłowności ;)

Pozdrawiam
Wuren
ps. Nie piszę tego, co mi się nasuwa, bo by było, że revenge mi w głowie - ale stać Cię na więcej, bo ta kosa szmelcowana, hehe, no i
poprowadzę cię za rękę
tam gdzie kończy się cierpienie

czy tego już nie czytałem? Hmm, Mówisz Coolcie, że nie? Pewny jesteś? :D
:)

Opublikowano

Pisz to co się nasuwa, uwielbiam konkretną krytykę :) dzięki niej ulepszam swoje teksty

Wiersz jest świeży,więc jeszcze zmienię go z 10 razy :D może między innymi daruję sobie kosę... jeszcze zobaczymy.
Skąd mogę wiedzieć czy nie czytałeś wcześniej zacytowanego fragmentu?
Wiem tylko,że ja go nie czytałem i znikąd nie ściągnąłem, tylko sam wymyśliłem :)

Pozdrawiam serdecznie
Coolt

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



No to dobra - sameś chciał - ten fragment wydał mi się znany - bo tak jakoś odczytałem, jakby w wielu utworach - szczególnie w dziale "P" - te słowa były używane - jakoś moim zdaniem (którym zupełnie się nie sugeruj, bo prosto myslę) to tak trochę jak z "Mojego pierwszego wielkiego dzieła o cierpieniu całej ludzkości - a moim szczególnie" - po prostu zbyt płaski, zbyt domyślny i oklepany - śmierć - droga do nikąd lub do wybawienia. Kres cierpień - koniec - to już było, Coolcie - i to mi nie pasuje :D

Pozdrawiam
ukłon
Wuren
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


No to ja w śmierciach gustuję, rewelacja.

Ludzka jesteś, śmierci; i podejrzewam, że też (!) poetka.

"tańczę na granicy łąk
(...)
niewielu ma odwagę
skraść ciepło moich oczu

Znasz mnie od pierwszego oddechu"

Pozdrawiam :)
Opublikowano

jest lepiej:)))

wiesz a mógłbyś jeszcze wyrzucić to: "i tak się zobaczymy" nadal strasznie mi sie nie podoba ten fragment a przeciez bez niego wiersz chyba specjalnie nie ucierpi? pomysl nad tym:)

pozdrawiam

Agnes

Opublikowano

Wurenie drogi: może w podobnych słowach... ale jednak o czym innym :)
Moja śmierć nie jest taka, jak w licznych wierszach (w dziale P)

Witoldzie Marku:rzeczywiście ładny komentarz. Dziękuje za przeczytanie

Agnes:jak to nie ucierpi? katuszę będzie cierpieć :P
A poważniej... wtedy nie będzie wiadomo, dlaczego Ona może czekać CIERPLIWIE
... przemyślę to jeszcze.

MN:to dobrze,że lepiej :)

Pozdrawiam Wszystkich serdecznie i dziękuje za komentarze
Coolt

P.S. Zostały dwa tygodnie do zakończenia zapisów na mój tomik -> szczegóły na forum :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Tylko co ma do tego AI? AI będzie tak funkcjonować, jak ją zaprogramują ludzie, a ci oczywiście zrobią to zgodnie z jakimiś wzorcami. Pytanie - jacy to będą ludzie i w jaki sposób wychowani. A to, że koncepcje wychowawcze się zmieniają, nie ulega wątpliwości, odkąd potrzeby jednostki zostały postawione ponad potrzeby wspólnotowe. Sztuczna inteligencja nie stoi jednak w kontrze do czegokolwiek, odzwierciedla tylko bieżący stan rzeczy. Oparta (głównie) o modele językowe, operuje jedynie na systemie kodów i znaczeń. To my ją 'wychowujemy', jeśli można to tak nazwać,  ucząc pewnej struktury, odzwierciedlającej mniej więcej naszą logiczną percepcję, nasz aparat pojęciowy. AI nie rozumie rzeczywistości jako czegoś ciągłego, zmieniającego się pozostającego w ruchu, ewoluującego zrelatywizowanego, tylko jako zbiór stałych elementów, które zostały wprowadzone do bazy danych i w ich obrębie się porusza. A elementy te już wprowadza człowiek, który może być dobry lub zły, głupi lub mądry, mieć rozwiniętą wyobraźnię lub nie, rozległą lub wąską wiedzę.... No i trzeba jeszcze dodać, że AI jest - na razie - tworzona do realizowania określonych zadań, co pokazuje, że człowiek jednak chce pozostać wolny i zrzucić na nią to, czego wykonywanie go ogranicza. Odszedłem trochę od tematu, a zmierzałem do tego, że AI będzie w stanie 'widzieć' różnice', o których piszesz, jeśli tego zostanie nauczona.  Chyba, że chcesz powiedzieć, że sam czujesz się trochę taką sztuczną inteligencją, bezdusznie programowaną do pełnienia określonych funkcji  narzuconych przez zewnętrzny, techniczny plan, a nie dzieckiem wychowywanym do samodzielnej realizacji siebie, w zgodzie z tym, czego AI jeszcze nie posiada (wolna wola, samoświadomość).
    • Na pierwszy rzut oka ma to być coś sonetopodobnego. Ale popłynęłaś po tym jeziorze... w szuwary, Środki artystyczne zostały dobrze dobrane. obrazy są plastyczne, żyjące, z łatwością poddają się wizualizacji. Tymczasem forma sprawia wrażenie bardzo nieudolnie skleconego pancerza, w którym wiersz się dusi i dogorywa, a to przez nienaturalne inwersje, a to przez brak rytmu, a to przez pokracznie poprzekręcaną gramatykę. W ten sposób od razu pokazujesz czytelnikowi wszystkie słabe miejsca, gdzie nie umiałaś sobie do końca poradzić z językowym budulcem. Niech będzie to zwykły, wolny wiersz, który uwolnisz z tego stylistycznego żelastwa, a jeśli koniecznie upierasz się przy sonetach, to trzeba więcej treningu, bo tu już 'intuicyjnie' się nie da.
    • Kluczowe pytanie - co to znaczy 'lirycznieć'?  Życie staje się poezją, to oczywiście wynika samo z siebie, ale interpretacja utworu musi wyjść poza zwykłe ubarwianie, upiększanie. Wpisanie wspólnie przeżywanego czasu w wiersz zdefiniowany jako określona struktura, ma charakter o wiele bardziej brzemienny w skutki. Liryka jest przede wszystkim poszukiwaniem formy dla emocji, a jakie to ma konsekwencje dla bohaterów lirycznych? Jeśli ich doświadczenia zostaną przeniesione w rzeczywistość metafor, wówczas okaże się, że współdzielenie codzienności jest zarazem tworzeniem jej tak, jak poeta tworzy swoje dzieło - budowaniem sensu (życia) poprzez indywidualizację tego, co ogólne i nieokreślone. Np. we fragmencie ze sklepem - wszyscy tam robią zakupy, ale dla bohaterów nie jest to zwykłe wyjście do sklepu, bo liryka tak manipuluje percepcją, aby mieli poczucie, że chodzi o coś zupełnie innego. Realność staje się umowna,  jej poszczególne elementy mają być tylko nośnikami czegoś, co istnieje jedynie w świadomości i  osób mówiących w wierszu. Upraszczając - lirycznieć to budować rzeczywistość i kod, który ją na nowo zdefiniuje (niekoniecznie werbalny), zgodnie z tym, jak w niej chcą funkcjonować bohaterowie wiersza, czy jak to sobie - wspólnie - wyobrażają.
    • Zastanawiająca przypowieść, w której prosta obserwacja przechodzi w trafną ekstrapolację. Gwarowa 'śleboda' dodaje wierszowi ciekawego smaku.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Porażająco głęboka refleksja na tle nieistotnej reszty.   Ale dam lajka, bo moc tej cząstki rekompensuje wszystko inne.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...