Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

uwielbiam purpurę

postronni szufladkują barwy
według sezonów
o zmierzchu przystoi szarzyzna
samotny chłód czarnej nocy
to norma populacji

(jestem paranormalna)

kocham gorący piasek
pieszczoty wieczorną bryzą
w tysiącu pożądań
wsysam nadzieję wersami
wciąż żyję

trzepotem budzę ptaki
igram śmiechem na lotni
niedługo rozkołyszę lato
podaruj mi kwiecistość
szalonych impresji

niech mówią
co chcą

Opublikowano

no i chociaż słowa niedozwolone w poezji, z grupy:
oczy
serce
miłość
gwiazdy
niebo
piekło
ogień
płomień
łąka
motyl
..... itd. itd. to dowód na to, że ta grupa jest ze wszech miar pożądana i niezbędna do pisania pięknych wierszy!

brawo, Kryśka!
buziak!

Opublikowano

Nowy oddech złapałam przy tym wierszu. Poprzednie były refleksyjno-smutnawe, a ten - iskierka kolorowa!

wciąż żyję

i


niech mówią
co chcą


te wersy sobie wybrałam! Zamawiam sobie więcej takich. Zrobiło się jaśniej i zabawniej, a to lubię najbardziej! Dzięki. Całus. Elka.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


ale wyliczanka niedozwolonych! ale co mi tam :) nie wyobrażam sobie liryki (a tym bardziej miłosnej, bez tych jakże ludzkich słów) - jestem "dziwoląg" i niech tak zaostanie :) a Tobie, kochana Madziuś, dziękuję za "brawo, Kryśka" - to dla mnie więcej znaczy niż jakieś tam punkty :)

ciepluśko pozdrawiam :-)
Krycha
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Ela, takich to u mnie "dostatek" :) a te inne to tak, żeby było inaczej :) cieszę się, że sobie coś wybrałaś :) dziękuje i cieplutko pozdrawiam - Krysia. Buziak!
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Zgadłaś, lubię się delektować kolorami a dokoła aż się od nich mieni :), bo życie to nie tylko kłody pod nogi ale także ogrom radości na każdym kroku, tylko trzeba mieć "otwarte" oczy a wtedy nawet zwykłe przedmioty mogą inspirować :))
Dziękuję Grażynko.
:))
Cieplutko pozdrawiam -
Krysia
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Znów taki ciepły,ładny, malowany liryką.

Rozkochaj w sobie poranek
i kwiecistą szatę włóż
te stokrotki i rumianek
i te maki pośród zbóż.

Serdeczności:)))
Bolku, zawsze wzruszasz mnie komentarzem.
na poczekaniu "gadasz" wierszem a ja to uwielbiam.
prawda, że życie jest piękniejsze, gdy dostrzega się wokół piękno
i potrafi nim zachwycać? Ty potrafisz :)
dzięki serdeczne.
:-)
miłego dnia -
Krysia
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Wiechu, dawno Cię nie było! Witaj!
Cieszę się, że znajdujesz w moich wierszach okazję
do myślenia.
Dziękuję.
:))

Serdecznie pozdrawiam -
Krysia

Witaj Krystyna :)

A tak, bywam tutaj od czasu do czasu! Zajrzę jeszcze nieraz, a zwłaszcza do ciebie, aby pomyśleć :-)))

Pozdrowienia,

Wiechu

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @marekg czytając Twoje wiersze próbuję " złapać myśli" , które wplecione są w wersy, ale są one takie eteryczne, delikatne, wręcz nieuchwytne...Lubię jednak wnikać w ten wyjątkowy świat, gdzie przenikają się ludzkie cechy charakteru z otoczeniem, nadając właśnie przedmiotom rożne emocje. Latarnia, która spala się ze wstydu obnaża doskonale  ludzkie słabości...Bardziej ujmująco i magicznie nie możnaby tego wyrazić...Dla mnie to poezja z górnej półki! Pozdrawiam :)
    • @Radosław czas jest dla nas nieubłagalny. On nigdy nie zostawia reszty, jedyne co zostawia to niedosyt po utraconych chwilach...Powiedziałabym, że jest wręcz bezlitosny...Gratuluję miniatury, jest bardzo udana moim skromnym zdaniem. Pozdr:)
    • @Alixx22 ten szept wiatru przedstawiony w wierszu przenika niepokojem do szpiku kości. To " zawodzenie wśród sosen" jest tak obrazowe, że i ja je słyszę...A " krzyk nasączony szeptem cienia" jest niebanalną metaforą osamotnienia podmiotu lirycznego. Innymi słowy ten wiersz to tzw. moje klimaty. Pozdr:)
    • @Waldemar_Talar_Talar ciekawy wiersz z motywem dwóch scen. Tylko tak sobie rozmyślam, że scena to i może nawet jest jedna tylko jej wygląd ulega niekiedy zmianie , no i role różne w życiu przybieramy. Druga kwestią wartą reflekji jest także stwierdzenie na końcu weru, traktujące o tym , że człowiek  nauczył się grać rolę...Chyba nie zawsze umiemy te role zagrać, niekiedy potrzebujemy wsparcia innych ludzi. Ile razy popełniamy przecież błędy co mogłoby sugierować, że jednak nie do końca umiemy właściwie tę rolę odegrać...Interesujący jest Twój wiersz, lubię właśnie takie, które pozostawiają tyle wolnej przestrzeni do interpretacji! Pozdrawiam!
    • @Leszczym tylko byś powiedział inaczej

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...