co nieco

[Danuta Kurczewicz]

lubię poniedziałki - otwierają
przy wtorku pełnią wchodzę
daleko od szkła

książki czytam w środy
od końca - notatki na bezsen
(lata siedemdziesiąte)
z optymistyczną puentą

wspomnę o czwartku - pół na pół
wypiję odstawię zagryzę pestką
zawrócę ilorazem- przeczekam

piątek - plotkowanie gwiazdy polarnej
z meteorytami - zawsze spadają
oddalam czas przez świetlne fluidy
(wciąż się uczę)

w sobotę - by nie popaść w agonię - jem
lody ananasowe - kuszę tym co za mną
a w niedzielę rzucam miedziaka w naiwność
i leżę - leczę migdałki dla poniedziałku

co nieco - coraz częściej

[Grażyna_Kudła]

Przyznam, że od tej strony nigdy nie rozpatrywałam poniedziałków. Chyba powinnam zacząć, może dadzą się polubić :)
Podobalski.
Pozdrawiam
:)

[paper_doll]

Jak dla mnie świetny tekst.
Tematyka co prawda nie moja, ale czytało się tak płynnie, że robię to już trzeci raz z rzędu.
Niezwykle przyjemne, sprawne, ani trochę "prze".

P.

[Oxyvia]

Bardzo fajnie opisany tydzień. Podoba mi się.
Wyrzuciłabym tylko ostatni wers: "co nieco - coraz częściej" - nie rozumiem, czego on dotyczy i o czym traktuje. Nie jest mi potrzebny, a więc zakłóca urodę wiersza.

[Janusz_Ork]

Danuto, znam bardzo wiele osób, które nienawidzą poniedziałków. Ale Twoje spojrzenie na cały tydzień oryginalne. A potem uciekają nam te tygodnie w zawrotnym tempie, jak w wierszu Oxyvii "znikanie świata". Pozdrawiam.
J.