Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Wahadłowe drzwi historii

Janusz_Ork
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Magda_Tara

Magda_Tara

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



:D możesz robić, co chcesz, Januszu, z moją wersyfikacją. to tylko jedna z propozycji, to jest Twój wiersz i może zostać również w formie autorskiej - bo jest równie dobry!
pozdrawiam.
:))
Tomasz_Biela

Tomasz_Biela

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




odniosę się jedynie do podsumowania bo całą resztę powyższą zrozumiałem bardzo dobrze /
jednakowoż korekta była intencją mojej interpretacji co nie znaczy że wiersz jest słaby tylko budzi zainteresowanie i każe doszukiwać w sobie wielu przesłanek i zamysłu jego powstania / moją sentencją jeżeli chodzi o wiersz i jego życie jest ; ilu czytelników tyle nowych wierszy w nowej skórze interpretacji , jednych autorów może to denerwować że czytelnik odnajduje coś więcej albo coś zupełnie innego niż autor miał na myśli drugich nie denerwuje, wręcz przeciwnie chyba że dowiadują się o wierszu co on właściwie znaczy lub mógłby znaczyć bo sami nie wiedzieli a to już gorsza płaszczyzna twórcy skoro nie wie o czym pisze, Ty wiesz bo udowodniłeś to powyższym opisem i godnym sprzeciwem. wielopłaszczyznowa interpretacja dodaje wierszowi wielu oddechów i moim zdaniem potrafi on oddychać w każdych warunkach dlatego nie zginie jeśli pierwej autor w nim nie obumrze :) /

do poczytania/

t

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Robert Witold Gorzkowski
      mężowi

      Przez Robert Witold Gorzkowski · Opublikowano

      @Berenika97 cóż ja mogę dodać do takiej laurki chyba tylko to że szczęśliwiec z niego. Kochająca żona to skarb i pewnie Cię nosi na rękach bo warto.
    • Gall Anonim
      "Wolność"

      Przez Gall Anonim · Opublikowano

      Życie to jazda po bezdrożu, Ja siedzę na tylnym siedzeniu. Życie to pola całe w zbożu, Ja pomagałem w jego sianiu.   Niczym Kowal wykułem swój los, Z taniego, szpetnego żelaza, Cały ten czas czekając na cios, Pojawiła się na nim skaza.   Tą skazą byłaś ty. Dziura w mojej tarczy. Byłem ci bezbronny, Teraz jestem wolny.   Wolny od wojen i trosk, Wolny od bólu ich wojsk, Wolny od trudu i bycia, Teraz jestem wolny od życia.
    • nieistotne19
      bezimienni

      Przez nieistotne19 · Opublikowano

      wszyscy jak liście co w światłach poranka unoszą się na chwilę by opaść bez echa w pamięć ziemi co nie zna imion wszyscy jak ptaki co głosem kres znaczą na niebie rozdartym skrzydłem wschodu lecz nikt nie pamięta ich śpiewu bo już inny śpiew przykrył poprzedni wszyscy jak rzeki co w snach kamieni szukają drogi do morza lecz giną w piasku zanim zdążą poczuć słony smak końca wszyscy zagubieni jak listy bez adresu targane wiatrem przez puste pola gdzie nikt nie czeka na słowa wszyscy jak podróżni spoglądający w okno pociągu w którym odjechały ich lata wypatrują tam peronu gdzie pusta ławka i zardzewiały zegar
    • Glhxylh_Mxoldq_N 3
      Kodeks niezrozumiałych kroków naprzód

      Przez Glhxylh_Mxoldq_N 3 · Opublikowano

      Ostatnio, na pytanie „skąd we mnie tyle energii?”, odpowiedziałem, że biorę ją ze świata ludzko-fikcyjno-energetycznego. Od tamtej pory go szukam, lecz znajduję go raczej w kawie o zbyt późnych porach. Tekst, który napisałem, też może być dla niektórych fikcją, lecz dla mnie to trochę tego świata ludzkiego, pomieszanego z przerwą na wyczyszczenie mojego błędu związanego z czajnikiem, co tę kawę miał zrobić, lecz nalałem za dużo wody.   I te perony, co już nie są fikcją, chyba to jednak rozkazy ambicji, bo co mi z tego, że jestem w Gdańsku, tylko dlatego, że nie jestem wyższy. O, jednak rosnę — wszyscy są w szoku, imię nazwisko — urósł choć trochę. Trzy centymetry bez żadnych prochów, co zrobić dalej, otwarty notes.
    • Berenika97
      mężowi

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @wierszykiDziękuję za opinię, masz poczucie humoru. Mam nadzieję, że moja inteligencja (chyba trochę jej mam) nie jest sztuczna i nie piszę o naszej/waszej przyszłości. Szczerze mówiąc, to wcale nie myślałam o piosence Kory - oczywiście ta fraza była w głowie i pewnie ją nieświadomie użyłam.  Wiersz jest dedykowany i osobisty.  @RomaBardzo dziękuję! Napisałam go na rocznicę naszego ślubu. :)

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...