(w) Miłości śmierć

[Tomasz_M]

Jest ból, ból jest, jest cierpienie,
może i szczęście jest choć dziś
z przerażeniem myśl oswaja że złudzeniem
okazać mogło się jedynie jego doświadczenie.
Zimą, tego dnia kiedy niczego nie brakowało,
nad kamieniołomem idąc z Nią ręka w rękę,
zamyślił się na jeden moment i wydawało
mu się, o naiwności, że tak już będzie.
Mrugnął świat okiem, prysnęło wszystko,
mrugnął raz, drugi i w tej krótkiej chwili
legło w gruzach, jakby nagle na urwisko
wspięło się, w dół spadło. Wszyscy patrzyli.
W dali utonęło coś co było tak bliskie,
zabierając ze sobą całą radość życia,
skupiając w jakiś sposób myśli wszystkie
na poczuciu winy, od razu z ukrycia
wyszła zgraja, gromada cała słabości
jego skrywanych wcześniej tak skrzętnie
by w stanie był, w dal patrząc beznamiętnie
powiedzieć, że śnił. Nie ma miłości.