Zgłoś

@Domysły Monika   Mama mi te zdjęcia zrobiła na warszawskiej Woli - tam pracuje, oczywiście: poprosiłem mamę i sam wybrałem tło - nie mam zamiaru za darmo niczego reklamować, zresztą: zawsze byłem fotogeniczny, a jak wracałem, to jakaś młoda dziewczyna obdarzyła mnie uśmiechem - zrobiłem dla własnego bezpieczeństwa głęboki łuk - uniknąłem ją, otóż to:   Artykuł - Sto Dziewięćdziesiąty Siódmy - Pierwszy Punkt Kodeksu Karnego: "Kto doprowadza inną osobę do obcowania płciowego przemocą, groźbą bezprawną, podstępem lub w inny sposób - mimo braku jej zgody - podlega karze pozbawienia wolności od dwóch do piętnastu lat."   Źródło: Internet    Wyżej wymieniony artykuł został stworzony przez skrajnie lewicowe feministki pod opieką Komisji Europejskiej i jest całkowicie niezgodny z Konstytucją Trzeciej Rzeczypospolitej Polskiej - to nic innego jak atak na godność mężczyzn - ubezwłasnowolnienie ich Ciała i Umysłu i Duszy - CUD-u (trzy pierwsze litery) - jak najbardziej jest nadużywany, słowem: terror - psychiczny! Jak pani widzi: efekt jest odwrotny od zamierzonego celu, wracając do zdjęcia - wzrost: metr siedemdziesiąt sześć, waga: siedemdziesiąt osiem kilogramów i wiek - w lipcu skończę czterdzieści i cztery...   Łukasz Jasiński 

@mariusz ziółkowski ... czytam po raz kolejny i przyznam, że pierwszy wers.. "w kopercie jeziora"..  w połączeniu z dalszą treścią, jest dla mnie bardzo zagadkowy.   Wiesz.. próbowałam.. w kopercie... dzień szczelnie zamyka jeziora.. i dalej tak, jak Ty zapisałeś... Treść bardzo intrygująca, te tablice na końcu.. też troszkę mi "mącą"... ale doczytuję także, że chciałeś być archeologiem. Teraz, ode mnie tyle... zostawiam pozdrowienie.      

wszystko już było tylko nie tak jak być miało niedługo właściwy czas nadejdzie zdecydowanie za wcześnie i będzie za późno na to co miałoby się stać tu i teraz nie uleży się nie odstoi się wszystko to nic w czasie przeszłym chwilo spływaj zaraz stanie się coś i będzie to takie zwykłe nic takiego

chciałabym cofnąć czas na godzinę i tamto lato zatrzymać w dłoniach w świetle latarni stałeś przez chwilę zanim pobiegłeś odkrywać życie   świat nas wychłostał bezlitośnie piekło pazurem orało dusze zastygły uśmiech w czarnej krepie i ręce drżące od chłodu nocy   skąd jest w nas ciągle tyle czułości jak mgła oplata ciała o świcie wargi tak lekkie jak skrzydła ważki z girlandą szeptu kiedy mnie dotykasz      

@violetta dawno, dawno temu, chciałem zostać archeologiem. Pozdrawiam.