na Szczelińcu

[guzik]

nie ma mnie tam gdzie echo
to tylko dźwięk wibracje powietrza
znaczenia zostały w źródle ich treści
wrócisz w kroplach wody zabierając
te drżenia
i głosu

fontanna tryska siebie

na bieli kartek pajączki z oczu spływające
z plecaka myśli tkać będą słowa
to nie nitki to bungie
wracają ariadnym śladem

i wszystko niby na swoim miejscu
ból gdzie bolało
niepokój w zwątpieniu
miłość w przeszłości

sami sobie Cyrenejczykami

[Klaudiusz]

trudno ze nie merytorycznie... - podoba mi się! i tyle.
(chociaż druga strofka trochę odstaje)

[Witold Marek]

Myślałem sobie, że w rzutowaniu trochę się zatracamy, trochę zmieniamy - a tu, proszę, polemika, źródło pozostaje w źródle, podaje się tylko siebie, mimo ruchu, mimo aktu :) Ale to na szczęście refleksja poetycka, nie teza np. fizyka. No i większości udanych refleksji towarzyszy cień, negatyw, bywa że ironiczny...

Za pierwszym czytaniem wypadło w odbiorze może zbyt traktatowo, ale po kolejnych - wypolerowałem już tory dla mojego subiektywizmu :)

Dziękuję i pozdrawiam.

[guzik]

to ja dziękuję za zajrzenie i chwilę uwagi
pozdrawiem serdecznie