Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

droga przystanki i jeszcze raz miłość do słowa

Pan_Biały
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Pan_Biały

Pan_Biały

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

nie myśl o mnie za późno nie warto
droga
mija niebo i pełne przystanki opuszczonych głów
nie zliczysz chwil i nie zrobię tego ja
cichy w sztywnym pokoju
oddaję się systematycznie minutom
raz
dwa
trzy i jeszcze raz
cholera mnie bierze
gdy kradną ciało zmarszczki
rosnące paznokcie
krótka sukienka usypia na wieszaku
miłość
stygnie obiad i marznie ołowiany żołnierz
z całą armią pieszczot
chowa się pod łóżko zwierzę
śmieszne prawa fizyki dochodzą
do słowa od słowa zaparzam cię i studzę
aż opadniesz z sił i poprosisz o drinka

do wykrochmalonej ucieczki
niosą nas szepty

anna_rebajn

anna_rebajn

Opublikowano
Opublikowano

Spieszę powiedzieć, że bardzo mi się podoba :-)
Trochę nostalgii, trochę powrotów, trochę pogodzenia się z tym co jest. Po męsku. Baz nadmiaru. pozdr. :-). a

jest jak jest
kochana
rozsypujesz minuty jak okruchy na stole
ja jak gołąb szary
a ty nazbyt śmiała

Nata_Kruk

Nata_Kruk

Opublikowano
Opublikowano

Mam wrażenie, że narrator wiersza, a zarazem jego bohater, siedzi przy drinku właśnie
i trawi swoje rozgoryczenie... umykające bezpowrotnie minuty, dni, lata... nie godzi się
na podstępne wobec mężczyzny prawa natury...
końcowe szepty, brzmią jednak optymistycznie (dla mnie).
Cały wiersz bardzo mi się podoba.
Pozdrawiam... :)

Ela_Ale

Ela_Ale

Opublikowano
Opublikowano

droga
mija niebo i pełne przystanki opuszczonych głów


To najbardziej wyraziste słowa tego wiersza. Kiedy pada deszcz, kiedy mży szarą mgłą, ludzie przestają się liczyć. Padają razem z wodą swoimi smutkami, włosy zmoknięte zwisają do ziemi. Widać jakby stały dziesiątki inwalidzkich lasek nieruchomo na coś czekając; może i na tę pomarszczoną miłość, co przychodzi, ale zaraz staje w progu i czeka. To pierwszy Twój wiersz, Rafale, który mówi do mnie. Mnóstwo otwartych obrazów wartych oglądania. Pozdrawiam. E.

Pan_Biały

Pan_Biały

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


"droga" to nie tylko droga, "droga" można powiedzieć też do kobiety, prawda?
dziękuję za wyrażenie się i za czas i za czytanie, bo przecież o czytanie chodzi przede wszystkim
pozdrawiam
r

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Berenika97
      pofetyszyzujmy się poetycko. na parapecie.

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Roma Wow! To frapujący wiersz. Zestawienie aktu twórczego z estetyką BDSM jest niezwykle mocne i odświeżające. Tak o relacji z samym słowem, o dynamice władzy między autorem, tekstem a może i odbiorcą to jeszcze nie czytałam. "Klaps na goły wers" to genialny obraz - aż chce się spersonifikować ten wers. Fajnie przechodzisz z roli dominującej do uległej - raz autor panuje nad materią słów, a za chwilę staje się niewolnikiem własnej wizji czy idei. "Trytytkowo" - nie da się łatwo takiej więzi rozerwać. (W kryminałach teraz sprawcy używają wobec swoich ofiar trytytek - są niezwykle skuteczne). Ostatnie trzy wersy ("głębiej i mocniej, / lekko / nierealnie") połączenie intensywności, bólu i wysiłku z poczuciem lekkości i odrealnienia to kwintesencja momentu, w którym wiersz wreszcie "działa" i zaczyna żyć własnym życiem. Pisanie to akt totalny – angażuje nie tylko intelekt, ale całe ciało i psychikę. Pozdrawiam -y. :)
    • Berenika97
      Kobieta, obłok na niebie.

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @andrew "dziś … dziś kobieta jest tajemnicą"   Ale za to mężczyzna (czyli połowa populacji)  jest nieskomplikowany - do życia potrzeba mu picie, jedzenie i tajemniczej kobiety. Bo podobno lubi rozwiązywać (i rozpinać)  zagadki.   Tak stwierdził pewien mądry mężczyzna. 
    • Berenika97
      Metaforyczne drogi

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Konrad KoperSkoro Los, to "powinien" zaznaczyć.  Przepraszam - nie powinnam się czepiać losu! 
    • Iza-bella
      Wnuczęta

      Przez Iza-bella · Opublikowano

      Fajna sprawa dziadkami być zobaczyć w drzwiach szkraba małego gdy z wizytą przychodzi, do babci, dziadka swojego.   Wiadoma sprawa wszyscy tak mawiają dziadkowie bardziej wnuków niż swoje własne dzieci kochają, więcej czasu dla nich mają.   Gdy się babciom, dziadkiem zostaje niczym ptakowi skrzydła u ramion wyrastają, radość i duma rozpiera, gdy na ten świat przychodzi nasz mały skrzat.   Wnuki wiedzą, że dziadkowi ich kochają bywa czasem, że to wykorzystują, sprawa całkiem błaha jest gdy wnuki latek mało mają.   Nam los dwóch wnuków, urwisów sprawił w tym samym domku sobie mieszkamy, niczym Paweł i Gaweł z bajki znanej, my na dole oni na górze.   Nasz duecik ciągle nas odwiedza, my przed nimi drzwi szeroko otwieramy, bo jak tu nie witać takich skarbów kochanych.   Radości tak wiele nam dają, niczym skowronki czasem śpiewają, babcia zawsze coś słodkiego dla nich ma, dziadek zaś kieszonkowe da.   Taki już wnucząt przywilej póki dziadków mają być oczkiem w ich głowie, bo dziadkowie swoje skarby bardzo kochają.                               K.W.      
    • Berenika97
      δQ = 0

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @RomaCieszymy się bardzo, ale ja nie jestem poetką. Nawet nie lubię tego określenia. Dobraliśmy się jako historyk i fizyk. :)  Najlepszy dobór naturalny pod słońcem. :) 

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...