Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Akurat nie potrafię zrozumieć przyczyn umieszczenia tutaj tego wiersza, bo według moich skromnych wyobrażen nadałby się w całości wyżej; no chyba że autorka w Imię Tego i Owego domaga się ostrzejszej krytyki i propozycji.

"słucham go
biegnąc
po literach"

Tylko tyle. W takim wierszu, chyba że ktoś chciałby go przerobić na zupełnie inną formę. Pozdrawiam.

Opublikowano

zaczęłam tu co jakiś czas wklejać swoje prace
ponieważ:
apeluję i apeluję ;)

chcę zwrócić uwagę na dwa problemy:
- rozdzielenie piasku i warsztatu
- jak mało tu komentujących - a tu chyba najbardziej potrzebna jest pomoc

dziękuję za zajrzenie
i miłe słowa

pozdrawiam :)

Opublikowano

wiesz co... myślę że jest kilka rzeczy ktore mogłabyś w tym wierszu poprawić

"w kieszeniach
wiatr gwiżdże"

może celowo użylas tego wyrazenia, ale jest tak pospolite ze nie mogę się nie czepić, bo po co Kocie, jak mozesz po swojemu i duzo lepiej?:P

Następnie końcówka, pomysł może nawet fajny ale ogólnie do bani, ze tak powiem:) To
" rozgrzewam się" zupelnie mi nie leży.....hm może dzisiaj mam dzien czepialstwa, ale przemyśl!!

Agnes

Opublikowano

Agnes, tu wszystko jest celowe
taka codzienność
ten wiersz ma podtytuł:

mantra codzienności hihihi
więc chyba nie może być zbyt wybujały
zresztą jest w piasku ;)
co się tam będę martwić, a pomyślę na pewno
bo lubię
;))

dziękuję

pozdrawiam

Opublikowano

eh, Kocico, jestem nieco sceptyczny, bo średnio co drugi wers mi się spodobał:)

"sklejam jutro
z pożyczeń" - jakoś tak dziwnie brzmi. niby "kredyty" brzmiałyby jeszcze gorzej, ale muszą być inne możliwości

i może by tak:
"sama nic nie mam
w kieszeniach
wiatr gwiżdże"
?
oczywiście tylko sugeruję

pozdrawiam
MZ

Opublikowano

Witam... bardzo ascetyczne, lubię tak...
pozwolę sobie coś swojego:

METAFIZYKA

... dwa płatki splecione w uścisku
- skrzydło motyla

... ślad ważki
- na tafli młodego liścia

- w jednej chwili przeżyć wszystko

... mówić prościej
prośbę do losu

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



każdy może się czegoś nauczyć, to, co wkleiłaś podoba mi się
na pierwszy rzut oka, ale w tej chwili nie mam czasu pisać uwag, przepraszam :)

Klaudiuszu
coraz bardziej się przekonuję, że mówimi niejednokrotnie tym samym językiem ;)
dziękuję, pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • ja się uwzięłam czy jesień? to ona pierwsza przychodzi, w szelestach liści, w purpurach, aż oczy mrużę z pozłoty czy można grzeszyć oczami? lubię bogactwo i przepych, więc czasem mnie gryzipórce jakiś brylancik przyczepi ot, choćby z nici pajęczych lub deszczu, koral z jarzębin i tren z włóczymglistych zamyśleń na woal cudny wykłębi masz dla mnie coś lepszego? chętnie się o to wzbogacę, odwróćmy zatem pytanie - chciałbyś być moim latem?
    • @Berenika97... "Bezsenność", ... zmora wielu ludzie, gdy noc na poduszce, a w głowie 'wojna' myśli i "nagle"... wita nas brzask nowego dnia. Zobrazowałaś tę przypadłość bardzo precyzyjnie, piękne porównanie...     

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      a tętno miasta... :) słyszy się wówczas podwójnie, każdy szmer, stukot.. nawołuje.. i kąsa upragnioną ciszę. Bezsenna samotność nie upiększa życia i faktycznie można dojść do wniosku, że jest się... duchem... co trafnie ujęłaś w puencie. Życzę zatem bohaterce wiersza, dobrych wyśnionych nocy.
    • @Nata_Kruk   "duży plus" !!!!   dziękuję naipiękniej :)   niech Cię szczęście niesie przez świat :)   Nata !  
    • @beta_b Twój wiersz to piękne, szczere i mądre słowa! Metafora swetra życia, z jego niedoskonałościami, gubiącymi się oczkami i wystającymi nićmi - to jest właśnie prawdziwe życie. To wielka mądrość: rozumieć, że nie trzeba być perfekcyjną, żeby być wartościową. A ta troska o dzieci, okrywanie ich swoim niedoskonałym, ale splecionym własnoręcznie swetrem - to przecież esencja macierzyństwa. Nie chodzi o to, by być idealną, ale by być prawdziwą i kochającą. I to zakończenie - "Jestem sama sobie panem" - to deklaracja wolności i dojrzałości. Świat potrzebuje więcej takich "samoróbek" - ludzi autentycznych, którzy nie udają, że wszystko jest idealne, ale którzy mimo to (a może właśnie dlatego) potrafią kochać, tworzyć i żyć pełnią. Bardzo piękny! A co u mnie słychać? Właśnie zachwycam się Twoim wierszem. :))))
    • @Robert Witold Gorzkowski dziękuję za Twoje Robercie słowa.   czasem mam cholerne doły myślowe, a Twoje słowa dają mi psychicznego "kopa".   czym są dla mnie dobre i mądre słowa ?   darem !!!!!!   dziękuję Robert.   trzymaj się !!!  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...