żywioły 2

[LzP]

W moim życiu wieje wiatr
A imię jego "zniszczenie"
Co niszczy ten wiatr
Otóż me wszelkie natchnienie
Zły wiatr, podły wiatr
Staram się o czegoś stworzenie
I wtedy pojawia się on, "zniszczenie"
Wiatr

W moim życiu płynie woda
A imię jej "zapomnienie"
Co zabiera ze sobą woda
Wspaniałych wydarzeń korzenie
Zła woda, tworzy się trwoga
Istnieje świadomość: Tak istniało wspomnienie
Lecz co to? Zabrało je "zapomnienie"
Woda

Moje serce wypala ogień
A imię jego "niewiara"
Co niszczy jego płomień
Jest tego cała chmara
Zły ogień, okrutny ogień
Istnieje też anielskie wspomożenie
I wątpliwość co niewiarę obraca w żywioły
Wiatr -zniszczenie, Wodę- zapomnienie
Ogień

[Jan Polski]

Przykro mi :(
Teraz do warsztatu.
Jest jakis pomysł - ale wykonanie banalne do bólu (wiatr zniszczenia, woda zapomnienia, ogień nie-wiary = odwieczne tematy, za ważne, żeby je tak spłaszczać w rymy typu: "cała chmara" lub "Otóż me wszelkie natchnienie").
Pozdrawiam Jan P.

[Witold Marek]

Sposób podejścia do tych "odwiecznych tematów" akurat trafia do mnie. Tylko uregulowałbym koryto tego szlachetnego patosu. "Otóż" mi nie pasuje, pretensjonalnie trochę; podobnie: "jest tego cała chmara" (lepiej już by było jakoś tak stylizowanie: "a jest ich wielka liczba"; lub poetycko: "ciemny tłum"...; coś w tym stylu). Także nazwy wolałbym wyróżnione inaczej niż przez cudzysłów.

Naczepiałem się, ale to z sympatii do wiersza i jego żywiołowej tematyki. Pozdrawiam.