Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

ISKIERKA

Kochałem cie do granic szaleństwa,
Wielbiłem jak bóstwo ... też...
A Ty uczyłaś mnie człowieczeństwa,
A ja Cie kochałem, ale o tym wiesz...

Jak dwie połówki jednego jabłka,
Odnaleźliśmy się w przestrzeni czasu...
Każda rozmowa, myśl - była nam gratką,
Promieniem słońca i zapachem lasu...

I choć los nie pozwolił nam być razem,
Tak jak oboje byśmy tego chcieli...
Oddychaliśmy powietrza jednym gazem,
Spaliśmy w jednej marzeń pościeli...

Zatraciłem w Tobie swoja duszę,
Ty rozumiałaś mnie jak nikt...
A kiedy już miłości swej napięłaś kuszę,
Z Twych uczuć miałem opierunek,a z uśmiechu wikt...

Oddałem Ci gorące, rozpalone serce,
Ofiarowałaś mi w zamian to samo...
Nie chciałem od życia już niczego więcej,
Zamknęliśmy nasz ogród ... jedną wspólna bramą...

A teraz, jak w mrocznej, suchej studni,
Twej wody życia wciąż mi brak...
Zmysły kołaczą, a w głowie dudni,
Myślami na ustach czuję wciąż Twój smak...

Moje najmilsze, wyśnione kochanie,
Mej egzystencji i wiary kasjerko...
Wciąż Twej muzyki w sercu słyszę granie,
I wołam wciąż, krzyczę ... Iskierko ! ...

Zaradna, dobra, uczciwa, twórcza,
Kobieca, zmysłowa, cudowna i piękna...
Nie rozmieniała miłości na drobne wybiórczo,
Iskierka ... ta moja Iskierka...

*www.firleston-poezjaamatorska.blogspot.com
zapraszam ... :)

Opublikowano

co z Tobą dziewczyno? ...
o to znaczy, że odpuszczasz Kasiu, ja Twoje wiersze "widzę" jak cholera, co tam widzę, ja je słyszę,
piszesz pięknie, nie chce słyszeć, że odpuszczasz, czy takie tam, masz talent dziewczyno to coś w sobie, czego brakuje większości pospolitej gawiedzi,...
masz ... "iskrę", choć bolesną, jak ja, ale ją masz skarbie,
Twoje wnętrze ... to Twój skarb i nie wypuszczaj go z rąk ... nigdy ...:)
...trzymam za ciebie kciuki ... :):):)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Berenika97   różę trzymałbym w zębach :)
    • @Migrena Stworzyłeś znowu coś niezwykłego – tekst, który oddycha melancholią, ale nie jest przytłaczający. Przeciwnie – ma w sobie dziwną, gorzką mądrość. Pewne obrazy bardzo mnie poruszyły: "Liście spadają nie dlatego, że wiatr, ale że już nie mają komu świecić" – to zdanie ma w sobie taką delikatną prawdę o tym, jak wiele rzeczy kończy się nie przez zewnętrzną siłę, ale przez wewnętrzne wyczerpanie sensu, "Ziemia oddycha przez wosk" – metafora cmentarza jako żywego organizmu pamięci jest przepiękna i niepokojąca zarazem. A to zakończenie – "wszystko, co kochamy, musi najpierw zardzewieć w świetle, żeby błyszczeć w pamięci" – to jest sedno jesieni jako stanu duszy, nie tylko pory roku. Gęstość metafor tworzy atmosferę przesycenia, jakby jesień faktycznie była zbyt bogata w znaczenia. To piękny wiersz!  
    • @Wiesław J.K.Bardzo dziękuję! 
    • @Migrena

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Ciekawa jestem, jak byś w tańcu poradził sobie z różą? :)))) Pozdrawiam. 
    • @Wiesław J.K. Wedle mitologii lovecraftowskiej ghoule żyją w podziemiach cmentarzy na granicy naszego świata a krainy snu Sola-Nyl. Są dawnymi ludźmi, którzy na własne życzenie pragnęli stać się ghoulami by zyskać nieśmiertelność.  Żywią się ciałami z cmentarzy ale czasami gdy są mocno wygłodniałe nie pogardzą też świeżą zdobyczą. Nie naruszają jednak zbyt często granicy naszego świata. A do krainy snów nie mogą wejść ze względu na to że są nieczyste i przebiegłe. Są bardzo inteligentne i przebiegłe. Kolekcjonują ludzkie kości i czaszki by wykorzystywać je do magicznych i nekromanckich rytuałów. Czcą świętą Yibb-Tsll - przedwieczną boginię mądrości i Mordiggiana czyli śmierć.  Dusze ludzi odchodzą na wieczność do Krainy Snu.  Do białego miasta portowego cudownego Celephais gdzie żyją po wieczność w dostatku i szczęściu i nie muszą już dbać o cokolwiek.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...