Serce

[Artur_Bielawa]

proste serce
szuka drogi
zaczerpniętej
z mitologii

ruszaj śmiało
dzikie serce
może miłość
wpadnie w ręce
ruszaj śmiało
i nie zwlekaj
pożyj jeszcze
za człowieka

dzikie serce
to symbole
swą prostotą
w oczy kole
rosną ciernie
z każdej strony
one pierwsze
zbiorą plony

moje serce
na wokandzie
wprost z pieśni
o Rolandzie

[Anna_Para]

Arturze - przesympatyczna zabawa rymami. Urokliwe to i takie lekkie. Nazywam takie wiersze "etiudami", bo to jakby wprawki, ćwiczenia w pisaniu.

Podoba się, cieplutko, Para:)

[Marek_Dziekan]

Nie rozumiem trzeciej zwrotki, już zaczyna pachnieć nadzieją na to, że te ciernie z piersi zostaną wyrwane, a piasek przeistoczy się w coś trwałego i nagle te czarne cienie zbierające plony. Jakoś nie potrafię sobie wyobrazić skąd one nagle się wzięły skoro mogło być tak dobrze. Ale kto wie, może za mało poezji czytuję i już zapomniałem jak należy ją odbierać. Pozdrawiam.

[Marek Konarski]

Moje serce
błądzi jeszcze
czarne wiersze
rodzą dreszcze

:))

Broni się jedynie jako tekst kabaretowy.

[Magda_Tara]

ale ładnie!
pozdrawiam!
:))

[Pan_Biały]

to tak się jeszcze pisze?
zatkało mnie
r

[adam_bubak]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Jan Serce?
nie, tam był o wiele lepszy tekst

[Sylwester_Lasota]

o! jaki niemodny temat i jakie niemodne pisanie,
ale mi się podoba :)
nie specjalnie modny jestem ;)

pozdrawiam :)

[Nata_Kruk]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Arturze, myślę podobnie. Pozdrawiam... :)