Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Stowarzyszenie Autorów Polskich II oddz Warszawa zaprasza do kawiarni-galerii ONA na wieczór poetycki, który rozpocznie się o godz. 18.00, 21 stycznia 2011
ONA mieści się przy ul. Grójeckiej 59/63 i jest kawiarnią pod patronatem SAP, w której prezentują swoją twórczość członkowie Stowarzyszenia i ich goście w każdy trzeci piątek miesiąca.
Podczas wieczoru posłuchamy villanelli w wykonaniu Joanny Jakubik, a także wierszy dwóch utalentowanych poetek Moniki Oliszewskiej i Sylwii Stawarz.
Jak zwykle odbędzie się turniej jednego wiersza, do którego zapraszamy wszystkich, którzy chcą zaprezentować swoją twórczość. Będzie też nagroda specjalna za najlepszą villanellę.
Zapraszam serdecznie w imieniu własnym i SAP

Opublikowano

Joasiu, skoro Ty występujesz i czytasz swoje villanelle, to program jest super.
Wanda mnie zapraszała, ale niestety mam swój występ w Traffic Club. Szkoda. :-(
Pozdrówka serdeczne i życzę mało tremy, a dużo powodzenia.
Oxy.

Opublikowano

Dziękuję Ci bardzo za słowa otuchy. Będą jeszcze dwie bardzo utalentowane dziewczyny.
Macie jakiś grafik w Trafiku, którego nie można zmienić? W Onej to zawsze trzecia środa miesiąca. Chyba tylko raz spotkanie było przeniesione na sobotę, gdy było w Onej na Fajansowej. Nie dałoby się ustalać tego z Wandą, abyś też mogła w nich uczestniczyć? Przecież należysz i do SAP-u. No i aby ktoś, kto będzie miał ochotę, mógł przyjść na Wasze spotkanie.
Pozdrawiam i do zobaczenia na następnym.

Opublikowano

Niestety, jak już pisałam do Wandy - nie my ustalamy sobie terminy w Trafficu. Tam występują także różne sławy światowe, więc w ogóle nie ma o czym mówić...

A te dwie bardzo utalentowane dziewczyny znam doskonale. Razem z nimi współtworzyłyśmy redakcję "Notatnika Satyrycznego" (naczelnym był i jest Jarek Janowski, a zastępcą Paweł Łęczuk). Sylwii zorganizowałam tez wieczór autorski w Bibliotece Publicznej w Aninie. Monice nie udało się zorganizować, po prostu urwał się kontakt z dyrektorką Biblioteki. Ale ona zajmuje się głównie teatrem.

Jeszcze raz życzę powodzenia i udanego wieczoru.
Oxy.

Opublikowano

Czytałam tę dyskusję. Dobrze, że się skończyła właśnie tak. A panami dżentelmenami się nie przejmuj. Nie wiem co spowodowało taką ich reakcję ale (psia kostka) poeci to wyjątkowo drażliwi ludzie :)). Ale czego nie wybacza się poetom? Moja odpowiedź powyżej jak najbardziej niewinna i była wpisana wcześniej niż tamta dyskusja. Już kilka razy wybierałam się na spotkanie z Terrą i zawsze coś mi przeszkadza, a chętnie bym Was zobaczyła w akcji:) Jesteś bardzo aktywna i robisz dużo dobrej roboty dla swojej grupy. Może to naiwne pytanie ale właściwie dlaczego nie można połączyć spotkań Terry z sapowskimi? Przecież w większości te same osoby należą i tu i tu.
A nasze spotkanie się udało, aż właścicielka zaczęła nam przypominać, że kiedyś przecież musi się skończyć :)
Pozdrawiam i do zobaczenia wkrótce, mam nadzieję.

Opublikowano

było przepysznie - dzięki za mini tomik.
Dla mnie te villanelle to rewelka szczególnie dwie mi przypadły do gustu.
Dzięki za opowiedzenie o historii tego gatunku. Ja ze swej strony mogę dodać, żę był swego czasu taki tręd w literaturze chyba XVII w kiedy uważano, że wszystko należy pisać wierszem rymowanym. Istnieją nawet dwie zrymowane wersje biblii.

serdecznie pozdrawiam Jacek

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Spotkania SAP są przeważnie w dni robocze, kiedy Terranie nie mają czasu, a ponadto my mamy własne, ułożone dość szczegółowo i misternie programy, a SAP to na ogół czytanie wierszy "na żywioł" - kto się zapowiedział, ten czyta - i już. Inny rodzaj imprez po prostu.
Ale na pewno niebawem się spotkamy, bo muszę zapłacić składki. ;-)
No i serdecznie zapraszam na nasze występy!
Pozdrówka.
Oxyvia.
Opublikowano

Oxywio, a skąd wiesz, że to czytanie na żywioł ????
Nie widziałaś programu Marysi Kościuszko, który przygotowała z przyjaciółmi, nie byłaś na Fajansowej, na spotkaniu z Siwmirem, Lirnikiem i Tłumem, nie słuchałaś koncertu jaki dała kapela Tomka Darochy, o balladach Saszy Ślepakawa i piosenkach w wykonaniu Wandy Stańczak, Michała Ratajczaka, albo Kasi Szczepanek nawet nie piszę. Na stronie SAP-u mogłaś przeczytać kto i kiedy występował i co właściwie dzieje się na tych spotkaniach. Więc czemu piszesz, że to na żywioł. Uważasz, że nikt tych spotkań nie przygotowuje? Na spotkaniach bywa sporo osób spoza SAP-u, a w Caffee Karma trzeba zainteresować sobą publiczność składającą się głównie z młodych ludzi. To bardzo wymagający słuchacze.
Wszyscy pracujemy, a oprócz tego poświęcamy swój czas, aby robić to, co nas interesuje.W sumie nie ma przymusu przecież.

Pozdrawiam,a na spotkanie postaram się wybrać

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @FaLcorN   FaLcorN …:) wiem, wiem;) mam taki wrodzony …talent ;)    lubię Ciebie:) !!!       
    • @KOBIETA Na Wenus? To nawet lepiej. Większa odległość to mniejsza pokusa, którą roztaczasz.
    • Pozostawiłam na chwilę własne myśli, stawiając przy taksówce od strony bagażnika walizki i informując chowającego je kierowcę, na którą ulicę zamiawiam kurs. Gdy wsiadłam i zamknęłam za sobą drzwi, zdecydowałam się do nich wrócić. A tym samym do naszej rozmowy.     - Jak to, co masz ze mną zrobić? - popatrzyłam na niego zaniepokojona. Do treści pytania, będącego w oczywisty sposób uzewnętrznieniem wątpliwości, doszedł jeszcze podkreślający je ton. Pierwsze pytanie wypowiedziałam zwykłym tempem. Drugie już znacznie szybciej - jak zwykle wtedy, kiedy coś mnie rozemocjonowało. - Chyba nie rozważasz odejścia ode mnie? Nie! No coś ty! Powiedz, że nie! - moje spojrzenie stało się o wiele bardziej niespokojne, podążając za zawartą w wypowiadanych słowach emocją.     - Nie! - powtórzyłam, ściskając mu dłonie. - Ty nie mógłbyś, prawda?! Nie po tych wszystkich twoich deklaracjach i zapewnieniach! Powiedz, że... - zgubiłam się na chwilę wśród swoich myśloemocji, przestając nadążać za słowami - że nie powiedziałeś tego i że ja tego nie usłyszałam - pokonałam na moment swoje zdenerwowanie.     - Prawda jest taka, że rozważyłem - odpowiedział wolno na moje pytanie. - Rozważyłem, ponieważ twoje postępowanie pokazuje, że nie jesteś gotowa na ten związek. Unikasz rozmów o istotnych kwestiach, zapowiadając "pogadamy", ale nie wracasz do nich. Ta sytuacja z koleżanką - wiesz, o której mówię. Test, co zdecyduję i jak się zachowam, dobitnie wskazał na twój brak zaufania pomimo, że o nim zapewniasz. Wreszcie ten wyjazd. Wiesz, że jego uzasadnienie stanowi sprzeczność z twoją obietnicą, że nie planujesz zniknąć? Robisz dokładnie to: zaplanowałaś zniknąć na półtora tygodnia. Skoro tak szanujesz swoje słowa, jak mam być pewien, że za jakiś czas nie znikniesz na miesiąc uzasadniając to potrzebą wakacyjnego wyjazdu?     Nie wiedziałam, co mu wtedy odpowiedzieć. Zrobiło mi głupio przed nim i przed sobą do tego stopnia, że mojemu umysłowi zabrakło słów.     - Słuchaj... muszę iść... - tylko tyle zdołałam wykrztusić.     Tak samo jak w tamtej chwili, poczułam spływające po twarzy łzy. Na szczęście wewnątrz taksówki było ciemno. Kierowca zwolnił, skręciwszy z głównej ulicy i wjeżdżając osiedlową drogą pomiędzy budynki, wreszcie zatrzymując samochód pod znajomo wyglądającym domem. Na szczęście dla siebie zdążyłam szybko otrzeć policzki.    - Jesteśmy na miejscu, proszę pani - oznajmił. - Pięćdziesiąt dwa złote. Będzie gotówką czy kartą?    - Gotówką - odparłam szybko, zaklinając go myślami, aby nie zapalał światła.                     *     *     *      Wszedłszy do domu i zmusiwszy się do jak najbardziej uczciwie i szczerze wyglądającego przywitania z mamą, posiedziałam z nią około godziny. Po czym oznajmiłam, że pójdę już się położyć.    - Tak szybko? Ledwie przyjechałaś... - mama była naprawdę zawiedziona.    - Muszę, mamo. Ja... Przepraszam - objęłam ją i przytuliłam. - Dobranoc.    Idąc po schodach, prowadzących na piętro i zaraz potem do swojej sypialni, wróciłam myślami do niego. Do nas i naszej skomplikowanej sytuacji.    - Czemu znowu to ja wszystko psuję?! - zezłościłam się na siebie. - I czemu on jest uczciwy, solidny i przejrzysty?! Musi taki być? I tak się starać, do cholery?! - zaklęłam. - Gdyby chociaż raz mnie okłamał albo zrobił coś nie fair, byłoby mi łatwiej go zostawić! Uznać, że nie jest dla mnie dość dobry! A tak tylko szarpię się pomiędzy miłością doń a obawami przede wspólną przyszłością! Pomiędzy tym, co czuję a tym, czego chcę!     Rozpłakałam się ze złości na siebie, na niego, na swoje uczucia i na swoje lęki.     - Gdybyś był chociaż mniej wytrwały...       Rzeszów, 27. Grudnia 2025 
    • @Leszczym ostatnio słyszałem tezę że ciężko jest być facetem i nie nosić masek co zdaje się potwierdzać Twój wiersz. Ja robiłem to zawsze instynktownie(co nie zawsze było słuszne) jak w jednym z pierwszych moich tekstów    
    • @Krzysic4 czarno bialym fajne:)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...