Kronika Wyznań Nietypowych.
-
Ostatnio w Warsztacie
-
.
Edytowane przez UpórManiaka44 (wyświetl historię edycji)0
-
-
Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach
-
- 44 odpowiedzi
- 856 wyświetleń
-
- 43 odpowiedzi
- 689 wyświetleń
-
- 33 odpowiedzi
- 468 wyświetleń
-
- 31 odpowiedzi
- 730 wyświetleń
-
- 28 odpowiedzi
- 606 wyświetleń
-
-
Zarejestruj się. To bardzo proste!
Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.
-
Ostatnio dodane
-
-
Ostatnie komentarze
-
Przez Amber · Opublikowano
@Dekaos Dondi Słodka zemsta.:) Pozdrawiam serdecznie. -
Przez infelia · Opublikowano
@violetta "Poeta" jest wierszem o poecie marzycielu, który chciałby namalować bez pędzla uśmiech w kilku słowach. @hania kluseczka Ludzie mają różne poczucie humoru. Dla jednych jest to przegięcie pały, innym gęba się cieszy. Nie było moim zamiarem kogoś urazić. A jeśli tak się stało, jutro za karę pościeram kurze z segmentu i z dywanem polecę na trzepak... -
Przez hania kluseczka · Opublikowano
@infelia humor, akurat udało mi się rozczytać, może tylko i aż :) -
Przez hania kluseczka · Opublikowano
jestem dla ciebie objawieniem wszystkich cnót gotowych na lizanie choć myję okna niedbale i czasami zapomnę że skupianie uwagi na sobie jest dla mnie uciążliwe a moje usta się czerwienią bardziej niż wczoraj tylko w miękkim półcieniu twoich wątpliwości wiem że o mnie myślisz wiem że do mnie mówisz kiedy idziesz spać układając głowę na poduszce spierdalaj kurwo -
Przez Vasiu · Opublikowano
Jestem duchem wielu różnych ludzi w jednym ciele. Rozpływam się, siedząc na krześle — zamieniam ciało w wodę i próbuję dosięgnąć fali. Zbiorowa świadomość wymywa marzenia i ludzkie dusze: ich myśli, pragnienia, pożądania. Wszystko, z czego kiedyś byli zbudowani i przez co mogli nazywać się człowiekiem, zniknęło w morzu słów i niespełnionych obietnic. Pozostaje jedynie gorycz i żal — cierpki smak na języku bez końca. Czujesz go, choć nie masz ciała; jesteś tylko wyobrażeniem przeszłego „ja”, powoli rozmywanym wraz z kolejną pełnią. Krzyki odbijane od klifu ze zwiększoną amplitudą nie pozwalają zasnąć. Nie pozwalają odpocząć. Nie pozwalają uciec. Płaczesz nad losem swoim i umęczonych ludzi. To wyobrażenie łez, wyobrażenie smutku. Tak trudno zaakceptować, że nie ma już nic. Jesteś sam. Każdy człowiek, którego kochałeś, zniknął bezpowrotnie — utopiony w tafli grzechów. Nie ma Boga. Nie ma litości. Pozostało jedynie cierpienie i strach. Rozpościeram skrzydła, pływając w ludzkiej godności.
-
-
Najczęściej komentowane
-
-
Wiersze znanych
-
Najpopularniejsze utwory
-
Najpopularniejsze zbiory
-
Inne
Rekomendowane odpowiedzi
Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto
Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.
Zarejestruj nowe konto
Załóż nowe konto. To bardzo proste!
Zarejestruj sięZaloguj się
Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.
Zaloguj się