zmiany

[guzik]

but za ciasny kocha się ze skórą
ciało pęcherzy brzegiem
ta alejka pamięta mnie jeszcze
z czasów lizakowego szczęścia
krzaki pod niebo straszyły
półmrocznymi kształtami
a drzewa podkładały nogi
symfonia dźwiękami mieszkańców
zagłuszyć potrafiła lanie za uwagę w dzienniczku

jak przekazać wrażenia uczestników lotów Apollo?

tak bardzo zmalało to wszystko
do ziarnka,włoska na skórze
kropli krwi pracowitszej od pszczoły
oddechu impulsu synapsy
drgnienia struny planckowego świata

drzewem już siebie nie potykam
chmurą nie zdziwię
mrówką żyję jak sobą
i nie cisnę się butem

[Ona_Kot]

początek trochę ciężko się czyta
np:
dźwięków mieszkańców ów, ów...przeszkadza

od drugiej coraz lepiej :)

kto to jest/ był Planck?

pozdrawiam Guzika

[guzik]

dzięki Kotuni za zajrzenie

dźwięki mieszkańców lasu,parku w którym odbywa się ten spacer alejką

a Planck to taki fizyk,wielkości plancka to najmniejsze miary wszystkiego ,przestrzeni czasu i materii

pozdrawiam serdecznie i miłego łykendu życzę

[Ona_Kot]

nie chodzi o to, czyja symfonia tylko te obie końcówki ÓW - ÓW obok siebie drażnią
przynajmniej Kocie oczy i uszy (tak, na głos też)

wymyśl coś, przecież umiesz!

pozdrawiam

[guzik]

tak lepiej?
chyba lepiej nie zmienia sensu tylko kładzie nacisk dźwięki nie na symfonię
pozdr.

[Ona_Kot]

brzmi lepiej :)

zdolna bestia :) nie wiem, czy jakiś muzyk się nie czepnie
ale na moje Kocie ucho - brzmi dobrze

pozdrawiam

[Messalin_Nagietka]

mnie zatrzymał "planckowy" - jakby ten z Led Zeppelin'ów - albo może makaronizm zapleniony w ogrody naszych myśli - wiązanka skojarzeń
MN