najstarsza historia świata

[mały_dzielny_toster]

chowam w poduszkę sen znów zmarnowany
czas
od początku znany koniec
zaskakuje jak słowa których udaję że nie ma

w takich historiach

jestem odwróceniem plecami
uciekającym spojrzeniem
wymijającą odpowiedzią
jestem cała z roztrzaskanych dachówek zburzonego dnia
cegła na cegle poranek południe sen

widzę
w krzyżach zwykłych ogrodzeń to moja wina
w pokucie szarych firanek
pajęczyny wokół ust

pokój stół kuchnia zlew
– to ta szmata

[Marek Konarski]

Najstarsza historia świata, z założenia nie może być oryginalna ;) Powinna być wiarygodna i taka jest...
:)

[Agata_Lebek]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Z każdym następnym wersem ton głosu wiersza się podnosi...
Świetne, a pointą dojechałaś ;)))
Pozdro na nowo :))

[Czarna Wstążeczka]

uwiera mnie ten samotny "czas". w tym kontekście w ogóle pozbyłabym się pierwszej zwrotki. czy naprawdę jest taka ważna, czy wiersz bez niej nie będzie tak samo czytelny? a przy tym mniej będzie rozpraszał. poza tym wiersz mi się bardzo podoba; nawet zmrużyłam oczy na banalność! ;)
pozdrawiam