Tryptyk Rodzinny cz. II

[Pielgrzym Ostatni]

A ja pytam jednak
Gdzie ta miłość do czwartej potęgi
Odpłynęła wypaliła się rozwiała
Czy była tylko iluzją

Gdzie ten magik
Który omamił zmysły
I zmienił całe życie
No wywróciliśmy je przecież do góry nogami
Po nic

Pytam siedząc w fotelu
Kciuk błądzi po przyciskach
Obrazy migają na ekranie

Ale nasze twarze są nieruchome
Kiedy wysilamy pamięć
W milczeniu
Żeby odgadnąć początek końca

[johanna]

milosc,milosc, moze zapadla w sen zimowy,moze zgubila droge,moze gdzies cichutko siedzi na parapecie twoich marzen i czeka bys znalazl do niej droge,,,,,kto wie,kto wie
nie histeryzuj i nie popadaj wmelancholie.......ONA jest! gdzies! wypatruj jej......

[Ela_Ale]

W drugiej strofie trzeci wers nie jest chyba potrzebny. W ogóle ujęłabym rzecz krócej; trochę przegadałeś i zbyt dosłownie. Tak mi się widzi. E.

[Pielgrzym Ostatni]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Jak ją znam - schowała się pod kanapą :)
i tylko czeka kiedy odłożę pilota
też lubi sobie popstrykać...

[Pielgrzym Ostatni]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Ela, można krócej, zgadzam się - np. tak:
------------------------
Iluzja do czwartej potęgi
Schowała się znów w kapeluszu

Zostało życie wywrócone
Rozparte w znudzonym fotelu

Odblaski z ekranu
Błąkają się po milczących twarzach
-------------------------------------

Ale nie o to w tym tryptyku chodziło