Góry nocą

[Bronisław Jaśmin]

Podnośmy swoje wargi usłyszawszy granie,
Do szczytów je podnośmy wyznaczonych grań.
Podnośmy graniom górskim wargą dźwięki w łkanie,
Zaspanych tchem obrywań, oddechami trwań.

Wiruje nad pokojem wiatru zabłąkanie
Promieni, które ledwo zdążą chwycić szczyt
Ostatnią chwilą, aby wśród lawin mieć trwanie,
I losu cień od gruntu aż po nieba sztych.

Sztych - czyli rys opadły i duszący skały.
Niebieską drogą wody przemknie wnętrza dreszcz.
Niebieską, zapomniawszy że gwiazdy oddały
Jasnością barw przejrzystość, karcąc nawet deszcz.