Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Pośród cieni i piasków poszukuje nadziei,
Niczym węgorz przemierzam bezkresny ocean - dei,
Owijam się wokół prądów złudzenia,
Jestem pijawką w nocy, wśród mgieł zapomnienia,

Na stacji, w przystanii życia, wysypisku marzeń.

O Ty, co strzeżesz ludzkiej bramy!
Spójrz mi w oczy, nie masz odwagi?
Kim jesteś prócz nikim?
Kim będziesz prócz wiatrem?
Kim byłeś prócz tchnieniem ciemności
W dzień słoneczny ?

Jak złe ziarno daje zły owoc,
A puzzli nie układa się nożem,
Tak ja trwam i trwam,
Lecz żyć naprawdę nie mogę...

Na stacji, w przystani śmierci, wysypisku marzeń.

Opublikowano

oczywiście że sztuczny i na siłę - bo my tu mamy prosze państwa istne reality show - kolega miachał dotarł aż tutaj za koleżanką Joanie i targany namiętnościami postanowił napisać dla niej wiersz - natomiast ona ze strachu przed porywczościa kochanka postanowiłą uciec ze swoimi wierszami o dział wyżej...
- wszystkie odcinki serialu oglądnoąć można uważniej śledząc forum - można również wysyłać sms-y "czy chcesz aby się pogodzili? "
(jak już pisałem tekst badziewny)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Zacznę może tak...
Jeśli chodzi o ten wiersz to liczy sobie blisko rok, więc Pana domysły są niestety zbyt pochopne.
Druga sprawa...nie wiem czy Pan zauważył, ale ten wiersz nie jest o miłości i jeśli rzeczywiście nie jest Pan wstanie tego dostrzec to albo jako "poeta" jestem beznadziejny, albo coś z Panem jest nie tak. Mam jeszcze jedna uwagę, a w zasadzie prośbę
Zamieściłem tu ten wiersz tylko dlatego, aby dowiedzieć się co inni o nim sądzą, a w Pana wypowiedzi znalazłem tylko drobny fragment dotyczący wiersza. Bardzo więc proszę, aby tego typu uwagi zachował Pan dla siebie, a skupił się na ocenie.

Z góry dziękuje i pozdrawiam
Opublikowano

bardzo mi przykro, ale po prostu rozbawiły mnie te wasze melodramatyczne rozmówki (naprawde nie potraficie tego załatwić jak ludzie, tylko musicie na forum wchodzić o swoich sprawach publicznie gadać? czyżby reality-show'y już tak w krew ludziom weszły ??)

wiersz jest o miłości (jako "poeta" powinien kolega zdawać sobie sprawę że wszystko jest kwestią interpretacji)
a dlaczego takie wnioski (że pisany na siłę i dla jaj...) prosze przeczytać sobie to zdanie i powiedzieć co w nim jest nie tak:
Posród cieni i piaskow poszukuje nadziej

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



No coz. Jesli to jest coś na kształt przeprosin to przyjęte. Nie przeszkadzała mi krytyka, którą przyjmuje i postaram się jakoś dobrze wykorzystać, ale otoczka. Nie chcę komentować sytuacji, o której kolega wspomniał, żaden komentarz nie przychodzi mi zresztą na myśl. Jeśli chodzi o interpretacje to zwracam honor. Powinienem był rzec: z założenia miłość nie była motywem przewodnim tego wiersza:) Co w tym zdaniu jest nie tak niestety nie wiem (ale podobno najciężej jest dostrzec wady własnych "dzieł")...mam nadzieję, że prócz kolegi ktoś jeszcze zechce skomentować ten fragment.
Opublikowano

no cóż, dziwią mnie wszystkie komentarze, z wyjątkiem postów Klaudiusza (czyżby TWA?)

mnóstwo pretensjonalnych zwrotów, począwszy od poszukiwania pośród cieni i piasków, poprzez pijawkę, apostrofę do Boga, na wysypisku marzeń skończywszy.

nie wystarczy poukładać ładne zwroty by napisać wiersz, chyba. trzeba napisać coś z sensem i przy okazji spróbować, żeby to nie wyszło aż tak naiwnie.

i na koniec, może jednak wypadałoby poprawić ten błąd w pierwszym wersie (nie wiem, czy to literówka czy coś gorszego, oby to pierwsze:)), no chyba, że tak miało być, nie wiem...

pozdr

MZ

Opublikowano

gratuluję dobrego samopoczucia (a niby za co miałem kolegę przepraszać? ale zresztą nieważne, równie dobrze mogły to być przeprosiny...;)
a co do tego wersu:
Posród cieni i piaskÓw poszukujĘ nadziej(i tu dylemat czy to literówka, awangarda, czy mnie się cos pomieszało i rzeczywiscie tak brzmi liczna mnoga od nadziei...)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • to ja zaprosiłam ją do tańca to ja umiłowałam jej twarz pierwsza wreszcie spuściłam się z kagańca moja twarz coraz krwawsza jej stopy zbliżają się do moich a moje biegną do niej   pierwsze kroki jak w walcu z gracją, uczuciem, napieciem jest moim promieniem… brzydkim uczucia oddaniem  albo wiecznym schronieniem? jej dłoń koścista ściska moją a moja ściska jej   powoli krok za krokiem powoli nic popłochem jej twarz emanująca zimnem zawsze była moim życzeniem  coraz szybciej coraz zgrabniej jej usta bliżej moich moje usta bliżej jej     i tak w naszych szaleńczych tańcach nawet nie zorientowałam się kiedy to ona zaczęła prowadzić  i już niczym nie różniłam się od niej i nagle zaczęłam żałować mojej propozycji żałowałam że to jedyny taniec którego się nauczyłam Umarłam w żałosnym popisie umiejętności ruchu
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Pozostaje pozostać  na nieokreślonej krzyżowce :)
    • @Leszczym  Michał ująłeś kłusownictwo z innego punktu widzenia i ma ono pełne uzasadnienie. Kłusownictwo obok nielegalnego polowania na zwierzęta to również naruszanie własności intelektualnej, którą mogą być dzieła sztuki, przekraczanie ustalonych reguł w biznesie, to wszystko mieści się w ramach kłusownictwa. Dziękuję za ciekawe podejście do tematu. Trzymaj się cieplutko.:)
    • Podobał mi się ten rok  Był łatwy trudny mądry bzdurny Zimny gorący senny męczący Szczery kłamliwy odważny wstydliwy Pełen pozornych kontrastów    Podobał mi się ten rok  Gdzie jawa spotkała się ze snem  Gdzie dusza opuściła ciało  Gdzie myśli nigdy nie wyszły  Przez zaciśnięte w bólu zęby    Podobał mi się ten rok  Nie chcę cię, wypuść mnie ze szponów Wpuść mnie, rozerwę cię na strzępy Daj mi się, przestań w końcu cierpieć Pragnę cię, stańmy się jednością    Stoję przed lustrem, to nie ja  Nie poznaję tych krzywych z rozpaczy oczu Tego wysuszonego zdechłego spojrzenia Tego pełnego syfu niby półuśmiechu  Tej duszy wołającej o pomoc    Stoję przed lustrem, widzę siebie Poznaję te stare, zmęczone oczy To stęsknione uczuć odbicie źrenic Tę duszę pokrytą ścierwem blizn Podobał mi się ten rok. 
    • @Christine Widzę, że się uniosłaś. To dobrze. Gniew dobrych ludzi potrafi zmienić bieg historii.  Jednakowoż, nadal podkreślam, że to nie oskarżenie tylko przyjacielska rada dla ludzi, którzy niespecjalnie dobrze piszą i chociaż przez chwilę chcieliby się ogrzać w cieple pozytywnych komentarzy. Niech wiedza o możliwościach gpt zagości tu na stałe. Wyrównajmy szanse dla mniej zorientowanych technologicznie żeby też zaznali chwały.  Wierzę, że kiedyś zrozumiesz, że to, co się tu dzieje, jest projektem na wskroś humanistycznym. Ale jeszcze nie dzisiaj, nie jutro, nie pojutrze i nie popojutrze (licence: Raz Dwa Trzy, chyba).
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...