Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Trzeba odejść


Rekomendowane odpowiedzi

możemy nauczyć uśmiech przegrania
mówić nie gdy tak jest pewne
i spokojnie czekać
na powroty w te miejsca

nie nazwana grawitacja przyciąga
rozrzucone po ziemi owoce
na życiodajne konary
dobrego i złego

nożem była nieuwaga
katem zamyślenie
wiem
kiedyś trzeba odejść
by powrót smakował soczystym jabłkiem

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Ten wiersz to już jest coś dobrego, przynajmniej w porównaniu z poprzednim (na tym forum). A nawet w ogóle, w porównaniu z innymi wierszami innych autorów też jest dobry. Przynajmniej ma jakąś myśl przewodnią, jakiś zamysł ku czemuś zmierzający. W końcu porusza też coś z kwestii egzystencjonalno-metafizycznej, no i puentuje się pewną (taką a nie inną) kwintesencją, czy się to komu podoba czy nie.
A gdybyś chciał autorze wiedzieć dlaczego ten wiersz jest lepszy (od poprzedniego Twojego), to Ci mówię, jest mniej artystyczny, i to jest właśnie jego wielką zaletą. Pozdrawiam

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnie komentarze

    • @iwonaroma Tylko, że widzisz.. ciała trzeba dać, a kto wybrzydza, ten...
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Witaj - ano to że trzeba poczekać na lepsze -                                                                                   Pzdr.serdecznie. Witam - niby tak niby nie - żyć trzeba -                                                                          Pzdr. @kwintesencja - @Andrzej P. Zajączkowski - dzięki - 
    • @Alicja_Wysocka   A taki układ rymów?   Kujon   Podmuch wichru uderzył w pień drzewostanu - zakwitnął kwiat   przebiśniegu - nadziei cień, jedwabna noc okryła świat   lodowatym płaszczem - dudni półkolisty księżyc w studni,   wiarołomny - skalisty mróz naginacza pogardą darz -   krystaliczna perełko róż niepokorna - tchórzostwo karz,   lodowatym płaszczem dudni półkolista mrówka w studni.   Łukasz Jasiński (styczeń 2010)
    • Z porannych przemyśleń wyszło coś takiego.   Wcale nie mam Głowy w chmurach Tylko myśli  Z dala od Nas Czemu tak Cię irytuje Że samotność to mój kompan? Nie chcesz przecież  By twe serce Mogło służyć mi za kompas.
    • @Wiesław J.K.Mój szwagier, gdy nasza rozmowa dotyczy Alberta, zawsze stwierdza, że Al to był kot z duszą dobrego człowieka. Przykład: gdy przyszedł czas karmienia kotów, a było ich wówczas sporo, Albert zawsze czekał, aż wszystkie zaspokoją głód i dopiero potem sam zabierał się do jedzenia. Bardzo lubił ze mną spacerować po leśnej drodze i czasami siadaliśmy obok siebie na tej drodze. Lubił siedzieć mi na kolanach, ale nigdy nie dał się trzymać na rękach, tego nie lubił. Bardzo mi brakuje tego ukochanego stworzenia.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...