Marek Mieczysław

możemy nauczyć uśmiech przegrania mówić nie gdy tak jest pewne i spokojnie czekać na powroty w te miejsca nie nazwana grawitacja przyciąga rozrzucone po ziemi owoce na życiodajne konary dobrego i złego nożem była nieuwaga katem zamyślenie wiem kiedyś trzeba odejść by powrót smakował soczystym jabłkiem

Karpie nie lubią świąt Nie ma się czemu dziwić A wszystko wzięło się stąd Że niby co wtedy wypić A karp król bez wody Śmierdząca sprawa Ubywa świeżości mu od głowy Jak niektórym z prawa Karmią grochem z kapustą Ucho barszcz czerwony zalewa Śledzika słonego ledwie musnął Nie takiego chciał chleba Łaskoczą nożem po gardle Zdejmują z grzbietu srebro Pyłu białego dają garście By usmażyć go na miękko Pływa po narodowej fali Ruchu modnym jak sami wiecie Lepsze są pierogi z rydzykami Niż karp po żydowsku w galarecie Z dala od takiego święta W wannie myśli nadal ponury A przez szybę się uśmiecha Księżyc w birecie dumnym

Tak jest tu wszystko. Pełnia fizycznej miłości, oraz rezygnacja, i lęk. Bezsilność uczuć /w tej chwili/

Czuję to, czasami trzeba sie wygadać. Nazbiera się Kufel piwa wysłucha jako podmiot zastepczy.