starcem będąc – zapomnisz dokąd cię prowadzi czas

[Messalin_Nagietka]

gdzieś na drodze do smut-kraju
znalazł się raz dziarski staruch,
kusztykając – biegł bez przerwy,
jakby go poniosły nerwy,
z horyzontu po horyzont,
pruł wciąż naprzód, leciał chyżo,
bez przystanku i oddechu
naraz padł do kroćset śmiechu,

na tej drodze już kto inny,
też staruszek nader zwinny,
też w bezdechu naprzód sunie,
choć go już coś w boku kłuje,
choć już pada jak ten pierwszy,
leci, leci za nim trzeci,
a za trzecim, czwarty, piąty,
wszystko – ludzkie mastodonty,

czy to berek, czy sztafeta ?
pyta grzecznie wierszokleta
i nim n-ty go wykrzyknie
już następny w tej gonitwie,
każdy starzec pada w chwili,
bez przyczyny, nad wyczyny,
gdzieś na drodze do smut-kraju
leżą trupy starszych panów,

kiedyś sam w tej słodkiej dramie
gdzieś na drodze sobie staniesz,
gdzie drogowskaz do smut-kraju,
ruszysz prosto bez zamiarów,
poprzez młodość do starości,
będziesz szedł do ułomnosci
na co komu iść i po co,
może w końcu by odpocząć ?

[asher]

Śmieszne :)))

[Messalin_Nagietka]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

dzięki - mnie też rozśmieszył jak go pisałem
MN