Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki
🎄 Wesołych świąt życzy poezja.org 🎄

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

potyka się o wrażliwość
próg bez żółto-czarnej taśmy

w zeszycie
ze śladami zębów
porzuconego psa
i odbitej w szklance
fali akustycznej
wyczarowuje
sukienkę z sieci

w miłości do baśni wierzę
że z wiadra malin
wyłowi czarne świty

a gwiazdy i deszcz
rozepnie na sztalugach

-----------------------------------------

list

twojej dziewczynie nie do twarzy
z deficytem snu

nawet zapach wysunął postulaty
z troski o byt
rzadziej i bez zaciągania

wywrócona na drugą stronę
strzepuję feromony

do wywietrzenia

------------------------------------------

potyka się o wrażliwość
próg bez żółto-czarnej taśmy

w zeszycie
ze śladami zębów
porzuconego psa
i fali odbitej w szklance
wyczarowuje
sukienkę z sieci

z miłości do baśni wierzę
że z wiadra malin
wyłowi czarne świty

a przystojne frazy
przegoni po wybiegu

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




cześć Biała Lokomotywo :)
Mój przyjaciel tłumaczył mi ongi, że nie wolno robić pojedynczego stopnia i wysokiego progu, bo mózg ludzki tego nie widzi. nawet taśma tu niewiele może, możliwe więc jest, ze ten poeta ma taką niewykrywalną wrażliwość .
jeśli idzie o wiarę, to jest potrzebna. i to jak cholera gorąca, trzeba wierzyć w poetów

co mi się nie podoba? konstrukcja wiersza, może to dlatego, ze mam, jak ktoś mi niedawno wytknął, odruch 'układności', ale mam takie odczucie, że słów nie można bezkarnie zamieszać kijem i cieszyć się, ze tak fajnie puchną, czy zgrzytają, czy wyją. nie potrafię powiedzieć dlaczego, ale poprzesuwałabym te słowa, które zatrzymują kółka wiersza w moim odczuciu, acz nie zrobię tego oczywiście bo to Twój wiersz.
nie wiem też dlaczego wiersz wprowadza ową "ją". konstrukcja nakazuje sądzić, ze to taśma, bo później ta 'ona' się nie zjawia, więc nie wygląda na trzecią osobę w wierszu (boh.lir.)

co łądne? piękne są te czarne świty w wiadrze malin, bo ustawione przy basniach, dają mi taką wizję całych orszaków (te świty na swój własny użytek, bo wiem, że raczej nie był to zamysł autorski, czytam jako "świtę" w l.mn., nie zaś "świt") wychodzących spośród malin, jakby w tym wiadrze drzemał świat
Pamiętasz, Lokomotywo taką baśń, gdzie dwie Dorotki wpadły do studni? Była tam grusza obładowana owocem, piec chlebowy, z którego trzeba było wyciągnąć bochenki, rzeka...
właśnie to mi przywodzi na myśl ten moment w w wierszu i właśnie przy nim budzi się we mnie ziarno poezji

Pozdrawiam Imaginacją
:)
Opublikowano

Autoportret Autorki przelewającej na białą kartkę bajeczne wrażliwości... Udany! Pozdrawiam. Eugi.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Akurat „układna” to dla mnie bardzo wskazane:) Faktycznie nie sprecyzowana jest „ona” i tak naprawdę do końca nie wiadomo jak jest z peelem. Dorotka w studni, która zrywała jabłka i wyciągała chleby z pieca, pasuje tutaj jak ulał, jako rodzaj pomocy – fajne skojarzenie:) Podrapię się jeszcze po głowie odnoście konstrukcji. Dziękuję za uwagi i też pozdrawiam zafascynowana Imaginacją:)
Opublikowano

Do pierwszej wersji bałam się zbliżyć. Kostropato było coś! Szukałam sensu. Zakręciłaś przesadnie, udziwnienia robiły wrażenie 'na siłę'. Teraz jest to przyjemny wiersz o ludzkiej wrażliwości - nadawcy i odbiorcy. Pozdrawiam, Ja zwykle z niezwykłą sympatią. E.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Interpretacja   na zajęciach przerabialiśmy Słowackiego później był Beckett   profesor wspominał konteksty kto z kim zazdrość kochanka niechciany syn   profesor miał okulary i uważał że dobrze widzi a my na widowni siedzieliśmy  mało widzieliśmy mniej zrozumieliśmy   to była uczta  mieliśmy czasem doktoraty ale ucztę znaliśmy głównie  z kuchni   jedno zostało  ludzie umierają   słowa żyją dopóki w pamięci  
    • bywa słodki   i ten jest wówczas gorszy niż gorzki    
    • Lata mijają czemu niby mam to tlić  Choć smutek dopada mnie, to chyba tak musi być Mija kolejny rok, ja dalej nie mam nic Jestem coraz bardziej pusty, jestem coraz bardziej zły   Nasze sprawy? Chyba co najwyżej wasze Telefonu nie odbieram, kłamię, że tracę zasięg Na starcie dławię się, łzy są moją metą Miałem głębię oceanu dzisiaj jestem płytką rzeką   W oczach moich obojętność, życie ma cel jaki? Aż się dziwię, że ten smutek nie dał mnie rady już zabić Ambrozja za pięć patoli, serio bliski paranoi jestem To, co wdycham w płuca, to już nie powietrze   Jakbym iskrę w sobie miał, to nie wchodziłbym na dach Patrzę w górę, co na dole jest to już dobrze znam Życie z dnia na dzień ucieka, niczego nie jestem pewien Czeka na mnie ogień piekła, a może czeka już Eden?   Tego nic już nie zasłoni, mam w sobie tylko gorycz Miałem w sobie kiedyś iskrę, teraz o niej nie ma mowy Nie mam głowy, żałosny jak wydmuszka jestem To, co wdycham w płuca, to już nie powietrze   Schylasz wolno głowę, to chyba się skończy źle Dwie świeczki w salonie w końcu dogaszają się Łzy po twym policzku schludnie poruszają się, już wiem Myślałaś, że ukryjesz to w swoich okularach Chanel.
    • @truesirex to miłe dziękuję

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Może masz podobną wrażliwość to by wiele wyjaśniało Zdrowych Spokojnych Świąt 
    • Pijanych aniołów zgubione pióra kołyszą powietrzem   Pijanych zimą, jak wina białego chłodnym szeptem   Iskier zamarzłych trupi pląs, pióra i śnieg   i lęk motyli o rychłą śmierć, i brzeg   W zimowym akcie napuchłe mrozem pękły mi oczy   Sny skrzepły nagle, jak sople lodu wiszą u okien   Czekam na lek, na Ciebie, na oddech i śmiech   W wełnianą torbiel czekam owinięty czekam pęknięty   przezroczysta broczy krew  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...