Toskańskie pejzaże

[Klara K.]

Wzgórza pociągnij linią łagodną
Rozwieś nad nimi mgiełkę błękitną
Na jednym wzgórzu osadź miasteczko
I wystrzel w niebo wieżą kamienną

W niebo niech strzela też rząd cyprysów
Dzielący kreską oliwne gaje
A między nimi płodne winnice
Gronami dają win obietnice

Rzuć też na płótno trochę muzyki
Niech band jazowy gra pod sklepikiem
Włoską piosenkę zanuci ktoś gdzieś
I głośne granie cykad się niesie

Pod dębem ustaw stoły i krzesła
Nad wszystkim rozsnuj zapach oliwy
Lokalne wino ustaw na stole
Grono przyjaciół posadzisz w kole

I już nic więcej no może księżyc
Co pełną gębą śle srebrne światło
I tak jest dobrze niech tak zostanie
zwykła Toskania a tęsknisz do niej

[Marek Konarski]

Poetycko raczkujące ale jakoś ujmujące prostotą i bezpretensjonalnością.

[allena]

troszeczkę utyka warsztatowo, za to nastrój się udziela:) pozdr. a.