Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Fanaberie ludzkości

Gość

Przez Gość
w Wiersze gotowe - publikuj swoje utwory

 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Gość

Gość

Opublikowano
Opublikowano

gesty są nowe i coraz nowsze wymyślne wyświechtane!

wycierają czystość widzenia gadającymi głowami
jutro wczoraj pojutrze przedwczoraj

ludzie dnia poprzedniego
nie ma ich na ziemi nietzscheańskiej

proszę pana kalka się przyda
nie mogę tego przyjąć jest zbyt jaskrawe
zmysły bolą przerysuję dobrze?
potrzebuję ołówka bo jest z grafitu
a grafit jest ciemny proszę pana

podają dłoń której nie chcą abyś uchwycił

Nessa Isilra

Nessa Isilra

Opublikowano
Opublikowano
potrzebuję ołówka bo jest z grafitu/ a grafit jest ciemny to mi się szczególnie nie podoba. Poza tym gesty są nowe i nowsze więc jak mogą byĆ wyświechtane, pewna nielogiczności mi się tu wkrada.
W ogóle wersy mi się nijak nie łączą.
Jestem na nie.
Gość

Gość

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Dziękuję, że podobają Ci się moje pointy, aczkolwiek pointa to tylko i aż, jedna z wielu cząstek budujących wiersz. Pozdrawiam.
Gość

Gość

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Wyświechtane znaczy także tandetne, liche, marne, nędzne.
Może spróbujesz jeszcze raz i wersy się połączą w jedną całość? Jeśli nie, to będziesz tym bardziej na nie. Pozdrawiam.
Pan_Biały

Pan_Biały

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


poco te cudaczne dodatki w pierwszym wersie i te zakończenia ne-ne?
nie przegaduj na dzień dobry, wystarczyłoby gesty są nowe i dalej płynie przechodzi się do kolejnego wersu, dalej niekonsekwencja, mówisz o czymś nowym by za chwilę nawijać o przeszłości
w kursywie drugiej też nie mogę się zaczepić, niby coś o starych metodach kreślarskich jak o walce z wiatrakami
i puenta która jest dłoń wyciągnięta przez boga do człowieka z płótna Michała Anioła o stworzeniu Adama, nie ratuje wiersza
może następnym razem
pozdrawiam
r
Gość

Gość

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Nie wiem po co. Tak podpowiadała mi intuicja. Płótno Michała Anioła to już nadinterpretacja :) Pozdrawiam.
Pan_Biały

Pan_Biały

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Nie wiem po co. Tak podpowiadała mi intuicja. Płótno Michała Anioła to już nadinterpretacja :) Pozdrawiam.
wiem, że nadinterpretacja, ale z grzeczności można by podziękować a taki porównanie;))))

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • wierszyki
      przebodźcowana

      Przez wierszyki · Opublikowano

      @Nata_Kruk   to nie depresja  ani samotność    to miękki czarny aksamit nocy   kojący absolutną ciszą    -> to pewien stan należący do tej samej "rodziny" jak depresja czy samotność (ciemność), ale inny, możemy domniemywać jaki (jak kawałek jakiegoś materiału)       to nie depresja  ani samotność    to miękki aksamit nocy   kojący absolutną ciszą    -> tu niespodzianki nie ma, jest noc
    • huzarc
      Zwierzątko

      Przez huzarc · Opublikowano

      IA jest jak  milutkie zwierzątko. Lubi być głaskane, jak się łasi, po tłustym brzuszku, po miękkim futerku, z światłowodowej sierści.   Nigdy nie ugryzie,  gdy aportuje za to poliże po gębie.   A każdy ją ma.   I też każdy lubi chodzić, na złotej smyczy  w brokatowej obroży. Tresowany.  
    • Nata_Kruk
      Zegar

      Przez Nata_Kruk · Opublikowano

      Zegar     Czeka na cofnięcie wskazówek, żal  czasem, że tylko w takim da się to zrobić. Wiosna rzuciała godziną przed siebie,  jesień z pokorą ją odda - ale w parku,  rok za rokiem - cztery pory Vivaldiego.   Wirują zbłąkane liście, rdza zaognia pustkę,  jedynie ławki czekają na dotyk człowieka. Przechadzka z parasolem to jednak coś miłego. Kiedy ziemia zaciąga się mgłami, po pniach  skaczą wiewiórki szukając szczęścia na zimę.   W pamięci szkicuję obrazy, będą na jutro. Na wzniesieniu prastare olbrzymy zrzucają  nasiona - pękają iglaste kulki - turlają się  kasztany - kasztanowe, jak niegdyś moje włosy. Dzisiaj, przewrotny czas ochoczo je popieli.      wrzesień, 2025    
    • Nata_Kruk
      Rozmarzona jesień

      Przez Nata_Kruk · Opublikowano

      @Annna2... @piąteprzezdziesiąte... :) dziękuję Wam Kobietki i.. niech tak będzie. @Starzec... miło to czytać... :) dziękuję.    

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        i niechby został, na każdym suple, a myśleć trzeba, po to mam głowę... ;) czasami tylko złoszczę się w myślach, bo stołki w górze, cały czas modne.     Pozdrawiam Was.       Jacku... bardzo, bardzo dziękuję.... :)  
    • Nata_Kruk
      Prawda objawiona

      Przez Nata_Kruk · Opublikowano

      ... jakże często jest to widoczne 'na górze', ale nie tylko. Trafnie, 'strzałką' w dziesiątkę.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...