Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Kanada na full

Leokadia_Koryncka
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Leokadia_Koryncka

Leokadia_Koryncka

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Teściowa stoi przed lustrem, jak gdyby nic...
Pytanie Anny - po co nam to było - pozostaje bez odpowiedzi.
Tymczasem Ksiądz Twardowski pisze o potędze grzechów lekkich.
Anna próbuje śpiewać siebie, na razie tylko frazy.
Chce wiedzieć, jak to będzie, gdy się rozstaną.
Jest kino domowe, są okulary dla krótkowidzów
i małżeństwo z jego mamusią. Stu lat jej życzy!

Trzeba będzie dopisać -
niechęć odpowiadania na jej listy,
na ukrywanie jego adresu przez teściową.
(Ktoś, kto wymyślił słowo "teściowa" powinien otrzymać pokojową Nagrodę Nobla)

Annę trzeba obwinić za wszystkie porypane odczucia chwili,
nawet za pękniętą dętkę w jej rowerze.

Teściowa stoi przed lustrem i udaje, że nie ma problemu.
Dojdzie do najlepszej w świecie sprawy rozwodowej.
Syn męża okaże się tylko synem męża...
Teściowa tylko teściową,
Nagroda Nobla bezpłciowym doznaniem.

On przedłuża powrót,
tylko się zakochać...

Anna_Para

Anna_Para

Opublikowano
Opublikowano

Wiem, że to gorzkie i zupełnie serio - ale jakoś nie potrafię się serio odnieść do tej treści! Autorko - po prostu gratuluję pomysłu. Teściowej - nie zazdroszczę.
No i taaaak. A mamusia dzisiaj nie na miotle? Całuski, Leo! No, Kanada! Zaiste!

Chce wiedzieć, jak to będzie, gdy się rozstaną. - tu dostawiamy przecinek

O ogonkach - pisałam Ci na pw. Buziaki! Cieplutko, Para:)

Leokadia_Koryncka

Leokadia_Koryncka

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Aniu, rozumiem Twoje nie serio, na serio. Toż to nie piękny Liryk jakie piszesz,
ani obraz malowany w pełnym słońcu, ale kawał życia z dotykiem cienia.

Mamusia już nie lata, myślę, że dostała według zasług wyższe stanowisko.
Może piecowej?

Błędy poprawiłam, dziękuję za korektę.

Serdeczności, Leo.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Annna2
      Miasto we mnie

      Przez Annna2 · Opublikowano

      @Berenika97  piękny wiersz, wzruszający, we mnie też jest, jak miłość, co zwycięża śmierć.  Tam wszyscy trafią, a my ich odwiedzamy- a ich nie ma tam na cmentarzu. Ich nie ma- są w Niebie.   Mieszkańcy są na delegacji w poprzednim życiu. Zostawili herbatę, która nie stygnie lecz gęstnieje i książki otwarte na stronie, gdzie bohater miał zrozumieć - lecz zdanie urwało się jak tętno.     "Śpieszmy się kochać ludzi tak szybko odchodzą zostaną po nich buty i telefon głuchy tylko co nieważne jak krowa się wlecze najważniejsze tak prędkie że nagle się staje potem cisza normalna więc całkiem nieznośna jak czystość urodzona najprościej z rozpaczy kiedy myślimy o kimś zostając bez niego." (ks. Jan Twardowski)  
    • Berenika97
      remedium

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @lena2_ Cisza jako dawanie, nie branie – to odwrócenie perspektywy. Zwykle cisza kojarzy nam się z pustką, brakiem. Ty pokazujesz ją jako pełnię, jako ziemię, która karmi. Cisza nie ogłasza swojej wartości, po prostu jest płodna. Czasem cisza to po prostu przestrzeń, w której coś ważnego może się narodzić. Pięknie!
    • huzarc
      Miasto we mnie

      Przez huzarc · Opublikowano

      @Berenika97 To wiersz o miejscu pamięci, które nie chce już mówić, ale nadal przechowuje ślady istnienia. Widmo miasta, jako metafora wygaśniętej tożsamości. Proces ten nieustannie zachodzi unieważniając porządek świata, bo choć architektura miasta wydaje się geometrycznie spójna, to jest jednocześnie tłem dla chaosu zacierającego znaczenia. Pozostają pytania, a nie ma już odpowiedzi. Pozostaje ciche requiem.
    • Marek.zak1
      Miasto we mnie

      Przez Marek.zak1 · Opublikowano

      Zainspirowany poczytałem w Googlach i znalazłem parę książek pod tym, czy podobnym tytułem.  Pierwsze skojarzenie to Czarnobyl, gdzie to tak wygląda, bo widziałem film, a w pamięci jest pewnie, jak piszesz.  Pozdrawiam serdecznie. 
    • Alicja_Wysocka
      Kogucik

      Przez Alicja_Wysocka · Opublikowano

      @Marek.zak1 Dzięki Marku, to stareńki wiersz, ma swoje odniesienie do sytuacji na portalu, który od wielu lat już nie istnieje.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Raczej kurki, bo każda myśli, (nie, no nie myśli przecież),  że jest tą jedyną. I tak kiedyś będzie z niego rosołek :) Ale póki co, nadał się najpierw do wierszyka. 

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...