Wyznanie na przekór

[Antoni Slawbicki]

mówię do ciebie wierszami
nieśpiesznie by prozą nie trącić
tak jasno jak Acrux na tle
gwiazd innych z Krzyża Południa

nie dojrzysz tego własnymi oczami
a one przecież niejedno widziały
nie złowisz słuchem mojego wyznania
choć uszy twoje tak wiele słyszały

jak dotyk wiatru
w drzemiące żagle
co muśnie lecz nic nie zmieni

jak szept zza ściany
krótki rozmyty
wtopiony w jęk ściany nośnej

mówię wierszami
tyle mi wolno
tego mi nikt nie zabroni

od stąd do zawsze, od zawsze do teraz
wbrew trelom wróbli
głowa o mur
do końca

[Joanna_Janina]

Ten wiersz tak lekko i spokojnie mówi o trudnych rzeczach. Ładne przejście od początku do końca. Tylko jeden warsztatowy szczególik. W ostatnim wersie drugiej strofy ma być chyba "słyszały".
Pozdrawiam

Janina

[Antoni Slawbicki]

już poprawiłem