Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

tańcz


Rekomendowane odpowiedzi

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Ejże orkiestra słono płacę
nie mogę prędzej niż życie
Maestro proszę - biały walc
tańczę ciszę

Podoba, pozytywnie, subtelnie.

Do "się" ogonek, a ja bym "się" wyrzuciła, takie moje widzimisię.
ostatecznie należy do autora.

Serdecznie, Leo.
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Wiersz nieodparcie kojarzy mi się z pewnymi piosenkami, tak więc z piosenką Leonardo Cohena, jak i z piosenką Golec uOrkiestry (skoczną piosenką, którą śpiewa żona jednego z bliźniaków). Pewnie bardziej nawiązujesz do piosenki Cohena, przynajmniej w klimacie, ale co by nie mówić o nawiązaniach, jest to w końcu Twój wiersz i Twoje przeżycia (odczucia). I muszę powiedzieć, że przy czytaniu wiersza udziela mi się, już niestety, tylko, a przynajmniej bardziej pewna nostalgia (za czymś), niż czegoś/coś bliskiego wnosi codzienna niecodzienność w moje życie. Pozdrawiam

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

" Tańcz by wszyscy myśleli
że samą radością jesteś
niech zawiruje świat
wszystko co złe
odpływa
gdy kolejny łyk
by szumiało
jak miłe fale
w spokojnym jeziorze
tańcz nie zatrzymuj się
bo tylko wtedy
jesteś tak blisko ... "

dziecka we mgle =

dla mnie............. " tańcz jakby nikt nie patrzył, kochaj jakby Cię nikt nigdy nie zranił " ... jednocześnie dziecko w nas ma również swoje prawa i zapewnienie Mu " radości "choćby z tańca ....jest moim zdaniem ważne :)))

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Ejże orkiestra słono płacę
nie mogę prędzej niż życie
Maestro proszę - biały walc
tańczę ciszę

Podoba, pozytywnie, subtelnie.
panie zaraszaja hehe tak porwał mnie ten walc że ogonek sie zaplątał ,,,miło że się podoba ,,dzięki Leo
Do "się" ogonek, a ja bym "się" wyrzuciła, takie moje widzimisię.
ostatecznie należy do autora.

Serdecznie, Leo.
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Zawsze tańcząc miałam wrażenie ,odczucie że wszyscy na mnie się patrzą ,,to sprawia że pryska cały urok ,,,i tylko się czeka by muzyka grać przestała ,,
to /tańcz jakby nikt nie patrzył /,,to jak eureka ,,bo to ma byc tylko takie moje ,,
ładnie to zapisałeś ,,,dzięki ,
,
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Wędrowiec.1984 Nie ukrywaj się, za tym słówkiem, to marna sztuczka

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Była bajka, teraz proza, Dobry był ten „nasz” gospodarz, Dbał o szczęście swoich krów, Takich chyba nie ma już. Wypędzał na łąkę śliczną, Dbał o ich „formę psychiczną”. Nawet kupił dla nich byka, Po to tylko, by je… kochał. I pozwalał małym szkrabom Przebywać ze swoją mamą. Więc biegały tam na łące, Gdzie motylki i gdzie słońce, Mogły mleko ssać swej matki, Psocić, skakać i jeść kwiatki. Inne dzisiaj są warunki, Inne rządzą dziś rachunki. Najważniejszy zaś warunek, Najważniejszy zaś rachunek, Fakt to smutny, nie komiczny, Rachunek ekonomiczny. Dzieci matek swych nie znają, Bo je zaraz „odsadzają”. Już nie skaczą, nie brykają, W klatkach, same, zamykają. Mlekiem sztucznym, z wiader poją, Odchowują... potem doją. Dzisiaj przychód ma znaczenie, Szczęście krów, dziś nie jest w cenie. Stąd wydajność, więc laktacja, Stąd też ta inseminacja. Geny muszą być najlepsze, By podołać tej poprzeczce. Wszystko działa, jak w fabryczce, Nie ma miejsca...na krów szczęście. Nowoczesne dziś obory, I wygody i sensory, same krowy decydują, Kiedy jedzą, kiedy żują, Same też, gdy chcą się poją, Nawet same dziś... się doją! Wszystko ładnie funkcjonuje, Ale czegoś tu brakuje. Gdzie podziała się ta łąka? Ta, gdzie słychać śpiew skowronka, Ta, gdzie cielęta hasały, I motylki tam fruwały. Ta, gdzie byczek był rasowy, Co tak kochał wszystkie krowy. Takiej łąki dzisiaj nie ma, Powie ktoś, ”to jakaś ściema”, Fakty wierzcie mi, nie kłamią, Krowy tego dziś nie znają. Nawet słońca dziś nie widzą, Chyba, że gdzieś tam, za szybą. Jakie smutne to… o Boże! Całe życie być w oborze. A gdy w krowie coś szwankuje? Nikt się tym dziś nie przejmuje. Więc przychodzi życia finał… W cenie dziś jest... wołowina. Nim zamówisz więc stek krwisty, Niech popłyną ci te myśli, Niech pomyśli twoja głowa, Jakie życie miała krowa, Nim trafiła na twój talerz, Byś się mógł do syta najeść. Ile bólu, ile męki, Ją spotkało „nie z twej ręki”. Nim wypijesz szklankę mleka, Nim zjesz jogurt, trochę serka, Nim chleb masłem posmarujesz, Pomyśl, myśleć chyba umiesz? Gdzie są te małe cielęta? Takie słodkie ich oczęta, Czy wesołe są, czy smutne? Czeka je… życie okrutne! Nie ma miejsca tam na szczęście, Nie ma na „ludzkie” podejście. Dziś wydajność i laktacja, Taka... z człowiekiem relacja. Trybem być w „ludzkiej” fabryce, Nawet nie masz prawa krzyczeć. Tak wygląda dzisiaj „bajka”, Taka dzisiaj to „SIELANKA”.
    • @beta_b Jak każdy człowiek cię potrzebuję ale dojrzałam, innaczej czuję.Czy to jest hańbą o Wielki Boże?Mam wciąż szacunek i o to proszę.Ps …czyli więcej sporów się zapowiada-:)Fajny wiersz! Brawo!
    • Witaj - Ale i Ciebie się bać przestałam. - ja też Boga się nie boje -           - ciekawie dziś piszesz -                                                                            Pzdr.zadowoleniem.
    • @MIROSŁAW C. Strasznie fajne, potem powrócę, ßczególnie do tego "roz-począł się". Pozdrawiam :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...