Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

są niektórzy podobni do origami
powyginani przez bycie tu
jest cywilizacja spadających jabłek

robaki zadomowią się w miłości
nie ma sentymentów by dosiąść Olimpu

zdarte kolana obrosną tęsknotą
za placem zabaw
rośnie drut kolczasty

na czyjejś głowie
stoi świat

Opublikowano

łykam bez jednej zbędnej literki, Rafał
to dla mnie wiersz
;D
:))))))))
dzięki - to za tamto
;D


a za drutem kolczastym
mieszkają króliki
spłoszone płochliwe niepewne
swej futrzanej mocy
nie przeczuwając błogosławionego dotyku
nie wiedzą jakie ukojenie
spokój i siła
zmykają do nory

to wiersz o mnie


;D

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



czuję czasami jakbyś przemawiał za mnie
pozdrawiam!
Opublikowano

"na czyjejś głowie
stoi świat"- to oczywiście o mojej głowie...
moje kolana są całe, ale dusza ma liczne zadrapania, bo ja tak na przekór, próbuję przedzierać się przez ten kolczasty drut :)
świetna myśl i zapis;
no i oczywiście podziękowania za wiersz :)
pozdrawiam ciepło, Grażyna

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




Witaj - ciekawy wiersz - a dlaczego - mówi o czymś czego inni nie zauważają
i się tego boją .
Bardzo mi przypadł twój wiersz .
Myślę że ujrzę go wyżej - wart tego miły kol.
pozd.
no, właśnie ale dlaczego się boją?
dobrze, ze przypadł:)
jeszcze żaden mój z W nie trafił do P, ale kto wie, zawsze może być ten pierwszy raz:)
dziękuję za czytanie i komentarz
pozdrawiam
r
Opublikowano

Nie chodziło mi tak bardzo długość wiersza ale o jakość. Dobry poeta potrafi w niewielu słowach przedstawić bardzo dużo mądrych treści, które czytelnik wciąż odkrywa. Tobie się to udało.

Pozdrawiam raz jeszcze :)

Janina

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Ja lubię proste przesłania bo chcę wiedzieć,  co autor ma na myśli:). Pozdrawiam
    • Niech wybrzmi słowo ciche, szepczące, przeplecione aksamitną duszą, gdzie marzenia nigdy nie gasną — wiecznie trwają, nieskończone! Nie pomijaj wykrzykników — niech żyją w dni wpisane, jak w książki; nie krzyczące, że czegoś zabrakło, lecz mające litość po kropce, delikatne — jak ciszy oddech. Naucz mnie nowych liter; tamte — już wyświechtane — zużyły się bez pytań, w jedno długie zdanie, przez przecinki wyśmiane. Opowiedz mnie raz jeszcze — stroną nieporwaną, gdzie w ciszy anioł umiera, próbując przepisać życie na historię nową.
    • Imię bez głosu. Ciało bez granic. Krucha — jak snów porcelana, w mroku zrodzona, z gwiazd, popiołu i tchnienia. W niej śpią korzenie światła, płyną soki życia, jak krwiobieg rzek. W jej oczach odbija się milczenie planet. Gdy ją dotykasz — otwiera w tobie czas, gdy obejmujesz — zasiewa ciemność. Jest kołyską bez dzieciństwa, która nie umiera. Dla ciebie - powrotem w gwiezdny pył. .
    • @Alicja_Wysocka Piękny, delikatny wiersz! Naleweczki - dzika róża i orzech włoski - jako małe radości, które można sobie stworzyć nawet w trudnych chwilach. Ta metafora "zamknięcia się w słoiku" jest bardzo trafna i wzruszająca. Lubię też, jak subtelnie pokazujesz, że nawet w tej piwnicy, w tej samotności, pozostaje miejsce na nadzieję - zapach róży i światło przez okienko. Jest w tym coś bardzo prawdziwego o tym, jak radzimy sobie z trudnymi emocjami.  
    • @Wochen Napisałeś smutną fraszkę - kontrast między światem kultury wysokiej a brutalnością codzienności. Mimo obfitości pięknych słów w literaturze, w realnym życiu dominuje przemoc i wulgarność. Pozdrawiam.   
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...