Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Tęsknota uczuciami powraca mgliście
Westchnienia czarowne w zmysłach zapisane
Młodości marzeniami pisane listy
Uczucia serc kredowe wyryte w ścianie

Zapachy biblioteki dawnej uczelni
Krople fali w rozbryzgu na łodzi dziobie
Smak płoci przy ognisku prosto z patelni
Słonawy znak kropelki na twojej brodzie


W oknie w mrozu koronkach ukochana twarz
Szuka jej w dźwięku dzwonka choinkowy gwasz
Gdzieś po życiu się błąkasz podobnie jak ja

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Dziękuję za czytanie i przyjazny komentarz. Nie znałem tego wiersza Miłosza. Ale samo jego nazwisko w komentarzu do mojej pisaniny strasznie mnie zażenowało.
Pozdrawiam
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Z przestrachem niecierpliwie przebieram nogami


Kpij sobie, kpij, a ja musiałam odwlec te słowa, co nie znaczy, że będą specjalnie znaczące, nie, nie. Poczytałam samą lewą, potem samą prawą - lewa pasuje "samotnie" bardziej, lewa - mniej. Czy to coś oznacza? Najbardziej tkliwe są jednak razem, a już szczególnie ostatni wers drugiej, "wspólnej" strofy. I pierwszy ostatniej...W całości - piękny, bardzo romantyczny erotyk. Pozdrawiam. E.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Z przestrachem niecierpliwie przebieram nogami


Kpij sobie, kpij, a ja musiałam odwlec te słowa, co nie znaczy, że będą specjalnie znaczące, nie, nie. Poczytałam samą lewą, potem samą prawą - lewa pasuje "samotnie" bardziej, lewa - mniej. Czy to coś oznacza? Najbardziej tkliwe są jednak razem, a już szczególnie ostatni wers drugiej, "wspólnej" strofy. I pierwszy ostatniej...W całości - piękny, bardzo romantyczny erotyk. Pozdrawiam. E.


Dziękuję Elu
Didaskalia:
Wiersz miał zobrazować fakt noszenia w sobie ideału, obiektu uwielbienia
Którego w czasie życia, w wielu chwilach możemy zmysłami dotknąć. Pamięć o tych spotkaniach z cielesnymi „ ideałami” budzi tęsknotę do tych chwil.
„Ideał” jak my błądzi po życiu i mam nadzieję też tęskni .
Lewa strona (moja ) to pamięć zmysłów (smak, zapach, itd.) zamęt. Prawa, to ucieleśnienie chwil (ona). Razem - wspomnienie, uwielbienie, tęsknota szukania. Dlatego pomysł rozdziału

Odwzorowałaś to idealnie i to mnie najbardziej satysfakcjonuje.

Pozdrowienia
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




Kpij sobie, kpij, a ja musiałam odwlec te słowa, co nie znaczy, że będą specjalnie znaczące, nie, nie. Poczytałam samą lewą, potem samą prawą - lewa pasuje "samotnie" bardziej, lewa - mniej. Czy to coś oznacza? Najbardziej tkliwe są jednak razem, a już szczególnie ostatni wers drugiej, "wspólnej" strofy. I pierwszy ostatniej...W całości - piękny, bardzo romantyczny erotyk. Pozdrawiam. E.


Dziękuję Elu
Didaskalia:
Wiersz miał zobrazować fakt noszenia w sobie ideału, obiektu uwielbienia
Którego w czasie życia, w wielu chwilach możemy zmysłami dotknąć. Pamięć o tych spotkaniach z cielesnymi „ ideałami” budzi tęsknotę do tych chwil.
„Ideał” jak my błądzi po życiu i mam nadzieję też tęskni .
Lewa strona (moja ) to pamięć zmysłów (smak, zapach, itd.) zamęt. Prawa, to ucieleśnienie chwil (ona). Razem - wspomnienie, uwielbienie, tęsknota szukania. Dlatego pomysł rozdziału

Odwzorowałaś to idealnie i to mnie najbardziej satysfakcjonuje.

Pozdrowienia


Bardzo mnie to cieszy. Polecam się. Pozdrowienia. E.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @LeszczymDziś poważnie.  Rozumiem to uczucie zawieszonej sprawy i niedopowiedzenia. To frustrujące, gdy coś ważnego zostaje w powietrzu, a druga strona po prostu znika bez słowa wyjaśnienia. Masz prawo czuć się rozczarowany i trochę zły – to naturalna reakcja na sytuację, która nie doczekała się zamknięcia. Jednocześnie nie znasz jej powodów. Może rzeczywiście coś ją powstrzymało, może się przestraszyła, a może po prostu nie była gotowa na domknięcie tej sprawy w taki sposób, jak ty. Czasem ludzie uciekają, bo nie wiedzą, jak inaczej poradzić sobie z trudną sytuacją.      
    • @Annna2Bardzo dziękuję, myślę Aniu dokładnie tak samo jak Ty. Pozdrawiam.  @Marek.zak1Bardzo dziękuję! Posłucham piosenki, a co do transparentności facetów to ... nie jestem taka pewna. :)  Pozdrawiam. 
    • W krainie fantazji mieszkają literki, mają główki i ogonki. Lubią kropki, wykrzykniki i pytania. Mają wytyczone zadania.   Poprzez zdania układają się w prozę lub poematy. Zwykle nie odnoszą straty. Długopis jest zaklęty!  
    • @andrewBardzo sympatyczny i miły w odbiorze.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • @Annna2 Kontynuacja Twojego poematu trzyma wysoki poziom, jest wierszem erudycyjnym i zmuszającym do głębokiej refleksji. W niewielu słowach zawarłaś ogromny ciężar historii, filozofii i osobistego doświadczenia. Wiersz jest gęsty od znaczeń. Zestawienie "Białego Domu" nad Moskwą z upadkiem Commonwealthu czy traumą Wietnamu tworzy uniwersalny obraz kruszenia się imperiów i wielkich ideologii. To nie jest proste wyliczenie, ale gorzka konstatacja, że historia powtarza swój cykl upadków, a "łabędzi śpiew" zawsze przychodzi za późno. Ważne jest pytanie o "pokrzywione drzewo człowieczeństwa". czy jesteśmy skazani na porażkę w próbach naprawy świata i samych siebie? No tak, jak u Ciebie - Zaczynasz od wielkiej historii, pociągów i samolotów, których "rozkładu jazdy" nie znamy. A potem nagle perspektywa zawęża się do "tej samej drogi", do cichych kamieni, które można dotknąć i pieścić. Historia przestaje być odległym procesem, a staje się czymś, co odciska piętno na jednostce tu i teraz. Zakończenie jest subtelne i piękne. To wiersz bardzo mądry.  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...