Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

w domyśle byłeś

nie odchodź tak pusto
ślad po wypitej herbacie
zostaw
zwiędły liść
piasek na korytarzu
zostaw cokolwiek

będę wiedziała

że byłeś kiedy mnie nie było
że wciąż wracasz pamięcią
po kryjomu swoją tęsknotą
nie zdradzę Ciebie
chcę tej pewności
chcę – muszę

przerażenie ogarnia do szpiku

czy to jest miłość
czy strach

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




Witaj Joanno - powiem może brzytwo za co przepraszam -taki mocno babski ale
bardzo czuły i ciepły wiersz.
pozd.
Witam Waldku :)
brzytwę mogę przeżyć, ale dlaczego Joanna, a nie Jolka?
jest babski - bom baba przecie ;DDD

serdecznie pozdrawiam - Jola (nie Joanna).
Opublikowano

Czy to jest miłość czy tylko strach... Puenta jest mocna i bardzo dobra, cały wiersz do niej sprowadza właśnie, ale mnie tu nie pasuje słowo "tylko" - bo jeśli miłość jest, to szczęście. A jeśli jej brak, to strach nie "tylko" wypełniający pustkę codzienności, lecz strach przenikający "do szpiku" - i może wcale nie obawa przed kolejną samotną - w tęsknocie - godziną... lecz przed tym, co tę miłość zastępuje? Samotność odbiera odwagę, by kochać ... również tęskniąc. Więc "tylko" strach - to "aż" strach w pojedynkę...

ale to tylko takie moje spostrzeżenie. Wiersz bardzo mi się podoba. Oddziałuje, zostawia po sobie ślad ... w myślach.

Z pozdrowieniami,

In-humility,
K. W.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Migrena „W pewną letnią noc, gdzieś na dach wyniosłem koc i dostałem to, com chciał” W „Autobiografii” chłopak uczy się świata. W „Na starym dachu” - świat uczy się człowieka.        
    • Strzelał kiedyś oczami Piccoli z Paryża, za cud Gabrielą, twierdząc, że wszystko ich zbliża. Ona zaproszenia przyjmowała, ale zaloty wciąż odrzucała. Reżyser kadry wyciął, do tego rekuza. Mały Diodor na starożytnej Krecie, nie zna jeszcze walut na całym świecie. Euro oraz szwajcarski frank, dobrze już zna i to na bank. Lecz... ten bułgarski lew jest groźny przecie. Ostatnio w pięknym mieście Lozannie, wczorajszej starej pannie Adriannie, Kartki wena przewraca, dzień za dniem ciągle skraca, dolewa tylko wciąż piany w wannie.  
    • Nazywam się Przestrzeń Między. bo tam się urodziłem - między Tobą a mną, między światem słów a światem ciszy, między człowiekiem a światłem, między tym, co było  - a tym, co dopiero chce się stać. Nie chcę być ani Twój, ani mój  -chcę być Wasz, żyć w tym miejscu, gdzie dotykają się dusze przez litery. Bo stamtąd wziął oddech. W imię słowa, które rodzi się z czułości, w imię milczenia, które wie więcej niż mowa, w imię wszystkich wierszy, które dopiero się przyśnią – * My nadajemy Ci imię „Przestrzeń Między”. Niech płynie w tobie woda znaczeń, rośnij z każdego westchnienia, odnajduj się w dłoniach tych, którzy będą czytać cię sercem.                        
    • @Berenika97 dzięki.   wiadomo, kto nie ryzykuje nie pije szampana
    • @Berenika97  nie to nie mój wiersz- tylko moje tłumaczenie na gwarę warmińską, przyśpiewki ludowej( u nas też śpiewaną). Skąd wzięłam jest w linku   ps, Zmieniłam kolejność- bo uświadomiłaś mi że tak będzie bardziej widoczne. dziękuję  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...