Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Gdyby wszystko z życiem
łączyć w jedno
nagle

Cóż za obraz rad nastanie!

Zza koperty lekko żółtej
życzeń doczekanych
nagle

Jaka świętość nam?... kochanie!

Gdyby smutek zamknąć w czasie
już znajomą dłonią
nagle

Czy nie czekać mam z pewnością?

Tęskny kolor czarnych liter
odczytanych przecież
nagle

Czy nie przykryć mam miłością?

Gdyby patrząc w chmurne niebo
ujrzeć słońce za powłoką
nagle

i palec do ust przycisnąć
i zatrzymać nienadeszłe „nagle”,
w „teraz” je obrócić!

Gdyby struny od wielbienia
uważnie trącane
zmienić w prawo do spełnienia
choć nie zapisane

gdyby...

wszystko z życiem
łączyć w jedno
stałe
miłowanie...

Opublikowano

Czym by ten wiersz nie był, na pewno jest rodzajem pobożnych życzeń, i chwała mu za to. Mniejsza chwała za to, jaką jest literaturą piękną, ale co tam literatura piękna, kiedy jest pięknym uczuciem i pragnieniem. Inne rzeczy przyjdą z czasem, i to same, trzeba je tylko będzie ugościć, a nie wygonić, nawet z największą uprzejmością. Bo ciągłego odradzania się (tyle na nowo, co i na chociaż troszeczkę inne/go/), nigdy nie jest za dużo. Pozdrawiam

Opublikowano

"Ciągłego odradzania się nigdy nie jest za dużo" - jak najbardziej, zgadzam się.

Dziękuję za zainteresowanie i komentarz. Pobożne życzenia odradzają się w słowach - słowami pobożność życie graweruje... oby tylko prostoty języka nie zaniechać..
Ot, takie małe życzenie (pobożne).

Z wyrazami serdeczności,

In-humility,
K. W.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • do rosołku się rozbierać  toż to trochę jest za mało  sam rosołek nie wystarczy jak już działać to na calaość   do rosołku droga Alu ciasto trzeba zagnieść hyżo z części ciasta makaronik z resztą zaraz można śmigać   wołowinkę szybko zemleć dodać jajko i cebulkę w mig doprawić jak należy lepić i okładać sznurkiem   potem szybko zagotować i okrasić dobrą skwarą po rosołku dać pierogi i dopiero iść na całość :))  
    • @Sylwester_Lasota   Czarodzieju mój, Sylwestrze co słówka w rytmach pleciesz, choć w szlafmycy, choć bez fraka  Ty na wierszach znasz się przecie!   „gołosłowny” Ci się udał, po kąpieli - lekki, żywy, a że czasem gołość świeci - to nie grzech, gdy rym prawdziwy.   I niech fruwa - jak chce - cały, czy ma guzik, czy ma klapy, wiersz, co świtem się uśmiecha, nawet kiedy zdjął chałacik.   A że Jacek się rozkręcił, humor ostry, brzytwa w dłoni - niech mu będzie - też poeta, rym za rymem, musi gonić. :)     @Jacek_Suchowicz   Drogi Jacku, dzięki wielkie za ten wersów grad po głowie, choć wierszowy gołodupiec - nie zasłużył aż na mowę.   Czy go ścigać paragrafem? Czy zamąca dzieciom głowy? On nie z gender, nie z Europy tylko z szuflad Sylwestrowych!   Leci sobie, jak to bywa z lekką myślą, lecz z fasonem czasem wpadnie w cudze rymy, czasem znika w nieboskłonie.   A że trochę się rozebrał? Cóż, poezja lubi ciało - jedno słowo i mrugnięcie - już sensów się nazbierało.  :)
    • dziś za lato toast wznoszę o jeszcze jedną chwilę proszę zanim z jesienią się zamieni podda się czerwieni   dziś za lato zdrowie pije przecież już za moment minie więc niech słońca nie żałuje jeszcze jedną tęcze zbuduje   dziś do lata się uśmiecham na jego zrozumienie czekam niech się bardzo nie śpieszy niech mnie jeszcze cieszy   bym mógł spokojnie się poddać na barwy jesienne spoglądać pamiętając o pięknym lecie które w zieleń odziane i kwiecie   
    • Witam - mi też się podoba -                                                         Pzdr.
    • @Relsom Bardzo poruszający i refleksyjny utwór. Ujęło mnie jego spokojne, a jednak głębokie podejście do tematu przemijania. Wiersz ten porusza temat przemijania i śmierci w sposób stonowany, głęboko refleksyjny. Nie ma tu dramatyzmu, lecz jest kontemplacja, cisza, i łagodny smutek. 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...