Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Za 5-10.

Racja, chyba trochę przesadziłem :/
Nawet bardzo. Żeby osiągnąć poziom zadłużenia Grecji (ok. 100% PKB), trzeba u nas albo złamać albo zmienić Konstytucję.

Art. 216 pkt 5 Konstytucji RP:

Nie wolno zaciągać pożyczek lub udzielać gwarancji i poręczeń finansowych, w następstwie których państwowy dług publiczny przekroczy 3/5 wartości rocznego produktu krajowego brutto. Sposób obliczania wartości rocznego produktu krajowego brutto oraz państwowego długu publicznego określa ustawa.

A zmiana Konstytucji nie jest taka łatwa.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Racja, chyba trochę przesadziłem :/
Nawet bardzo. Żeby osiągnąć poziom zadłużenia Grecji (ok. 100% PKB), trzeba u nas albo złamać albo zmienić Konstytucję.

Art. 216 pkt 5 Konstytucji RP:

Nie wolno zaciągać pożyczek lub udzielać gwarancji i poręczeń finansowych, w następstwie których państwowy dług publiczny przekroczy 3/5 wartości rocznego produktu krajowego brutto. Sposób obliczania wartości rocznego produktu krajowego brutto oraz państwowego długu publicznego określa ustawa.

A zmiana Konstytucji nie jest taka łatwa.

Inna sprawa, że jak podaje wikipedia:
"Według Instytutu Sobieskiego rzeczywista wartość zadłużenia Polski obliczana metodą memoriałową przekracza 200% PKB[5][6]. Według Janusza Jabłonowskiego (NBP) realne zadłużenie obejmuje takie składniki jak zaległe płatności w systemie ochrony zdrowia czy ubezpieczeń społecznych i w 2010 roku wynosi 220% PKB czyli ok. 3 biliony zł[7].".

Rozumiem, że obliczając metodą określoną w ustawie dług wynosi około 50% PKB.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Nawet bardzo. Żeby osiągnąć poziom zadłużenia Grecji (ok. 100% PKB), trzeba u nas albo złamać albo zmienić Konstytucję.

Art. 216 pkt 5 Konstytucji RP:

Nie wolno zaciągać pożyczek lub udzielać gwarancji i poręczeń finansowych, w następstwie których państwowy dług publiczny przekroczy 3/5 wartości rocznego produktu krajowego brutto. Sposób obliczania wartości rocznego produktu krajowego brutto oraz państwowego długu publicznego określa ustawa.

A zmiana Konstytucji nie jest taka łatwa.

Inna sprawa, że jak podaje wikipedia:
"Według Instytutu Sobieskiego rzeczywista wartość zadłużenia Polski obliczana metodą memoriałową przekracza 200% PKB[5][6]. Według Janusza Jabłonowskiego (NBP) realne zadłużenie obejmuje takie składniki jak zaległe płatności w systemie ochrony zdrowia czy ubezpieczeń społecznych i w 2010 roku wynosi 220% PKB czyli ok. 3 biliony zł[7].".

Rozumiem, że obliczając metodą określoną w ustawie dług wynosi około 50% PKB.
Metodologii jest mnóstwo. Ale sądzę, że ustawowa jest taka jak w całej UE, czyli w Grecji także. Czyli mamy porównanie 100% do 50%. Trochę do tego daleko. Zresztą sam dług publiczny nie stanowi o groźbie bankructwa państwa. W Grecji to trochę bardziej złożona sprawa.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Inna sprawa, że jak podaje wikipedia:
"Według Instytutu Sobieskiego rzeczywista wartość zadłużenia Polski obliczana metodą memoriałową przekracza 200% PKB[5][6]. Według Janusza Jabłonowskiego (NBP) realne zadłużenie obejmuje takie składniki jak zaległe płatności w systemie ochrony zdrowia czy ubezpieczeń społecznych i w 2010 roku wynosi 220% PKB czyli ok. 3 biliony zł[7].".

Rozumiem, że obliczając metodą określoną w ustawie dług wynosi około 50% PKB.
Metodologii jest mnóstwo. Ale sądzę, że ustawowa jest taka jak w całej UE, czyli w Grecji także. Czyli mamy porównanie 100% do 50%. Trochę do tego daleko. Zresztą sam dług publiczny nie stanowi o groźbie bankructwa państwa. W Grecji to trochę bardziej złożona sprawa.

Jeśli chodzi o konstytucję to ona określa tylko do jakiej kwoty może zadłużyć się Państwo, pozostałe zapisy w konstytucji mówią w jakiej sytuacji powinnien rząd podjać interwencję. Zapis w konstytucji jednak sam w sobie nie jest ochroną, gdyż na dług publiczny składa się wiele czynników nie zawsze zależnych od działań rządu. Takich jak np. zadłużenie zagraniczne zaciągnięte w walucie obcej (USD oraz EURO) i w tej walucie musimy je spłacać, a jest to zależne od ceny tej waluty (osłabienie złotego to autoamtyczny wzrost zadłużenia publicznego). Państwo zostanie uznane za bankruta, jeżeli nie będzie w stanie płacić wszystkiego do czego jest zobowiązane w danym roku budżetowym. Inaczej pisząc przytoczony zapis mówi, że po przekroczeniu 60% PKB państwo nasze stanie się bankrutem. Żeby się tak nie stało istnieje kilka wyjść: zmiana tego zapisu w konstytucji na wyższy (ciężkie do wprowadzenia ze względu na to, że zapis był przygotowany pod nasze członkostwo w UE), doprowadzenie do sytuacji gdy dług publiczny wzrośnie mniej niż PKB, wiązałoby się to jednak z koniecznością pewnych inwestycji (a na to nie ma środków), zrównoważenie budżetu przez cięcia wydatków i podwyżki podatków, oraz najgorsze rozwiązanie to dodrukowanie pustego pieniądza (zadłużenie zagraniczne wzrosłoby przez to, gdyż spadnie wartość złotego)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Metodologii jest mnóstwo. Ale sądzę, że ustawowa jest taka jak w całej UE, czyli w Grecji także. Czyli mamy porównanie 100% do 50%. Trochę do tego daleko. Zresztą sam dług publiczny nie stanowi o groźbie bankructwa państwa. W Grecji to trochę bardziej złożona sprawa.

Jeśli chodzi o konstytucję to ona określa tylko do jakiej kwoty może zadłużyć się Państwo, pozostałe zapisy w konstytucji mówią w jakiej sytuacji powinnien rząd podjać interwencję. Zapis w konstytucji jednak sam w sobie nie jest ochroną, gdyż na dług publiczny składa się wiele czynników nie zawsze zależnych od działań rządu. Takich jak np. zadłużenie zagraniczne zaciągnięte w walucie obcej (USD oraz EURO) i w tej walucie musimy je spłacać, a jest to zależne od ceny tej waluty (osłabienie złotego to autoamtyczny wzrost zadłużenia publicznego). Państwo zostanie uznane za bankruta, jeżeli nie będzie w stanie płacić wszystkiego do czego jest zobowiązane w danym roku budżetowym. Inaczej pisząc przytoczony zapis mówi, że po przekroczeniu 60% PKB państwo nasze stanie się bankrutem. Żeby się tak nie stało istnieje kilka wyjść: zmiana tego zapisu w konstytucji na wyższy (ciężkie do wprowadzenia ze względu na to, że zapis był przygotowany pod nasze członkostwo w UE), doprowadzenie do sytuacji gdy dług publiczny wzrośnie mniej niż PKB, wiązałoby się to jednak z koniecznością pewnych inwestycji (a na to nie ma środków), zrównoważenie budżetu przez cięcia wydatków i podwyżki podatków, oraz najgorsze rozwiązanie to dodrukowanie pustego pieniądza (zadłużenie zagraniczne wzrosłoby przez to, gdyż spadnie wartość złotego)
Jeżeli ustawa zasadnicza mówi, że nie wolno się zadłużyć powyżej pewnego poziomu, to to jest ochrona. Zapis nie ma nic wspólnego z "byciem bankrutem", bo przekroczenie progu 60% PKB ma się nijak do możliwości obsługi takiego długu. Konstytucja po prostu nie dopuszcza takiej możliwości. Zmiana tego zapisu byłaby dramatem w naszych realiach politycznych, bo zniknąłby ostatni argument do naprawy finansów publicznych. Wtedy zagrożenie realnym bankructwem byłoby dalece bliższe.
Twierdzenie, że takie zapisy nie chronią, bo istnieje ryzyko walutowe to kpina. Ryzyko walutowe istnieje zawsze, ale waluty światowe mają to do siebie (i dlatego głównie one funkcjonują w obiegu), że są najbardziej stabilne. Stąd również wcześniejsze progi 50% i 55%, które zobowiązują rząd do podjęcia przeciwdziałania dalszemu powiększaniu się długu.
Powiedzmy szczerze, że taka proporcja zadłużenia publicznego nie jest w żaden sposób niebezpieczna - wystarczy porównać poziom zadłużenia innych krajów UE, które NIE MAJĄ takich zapisów ograniczających. Twierdzenia, że "sytuacja finansów publicznych jest dramatyczna" to czysty populizm ze strony polityków i chęć zaistnienia ze strony niektórych ekonomistów. Oczywiście lepiej długów żadnych nie mieć (chociaż są inni ekonomiści, którzy twierdzą, że na tym polega kapitalizm) i zmniejszać zadłużenie. Ale na to jest tylko jedna metoda: cięcie wydatków, szczególnie tych wykazujących progresję przy jednoczesnej sztywności - czyli socjal. A do tego są potrzebne systemowe reformy.
Na szczęście poza zapisami w Konstytucji mamy jeszcze perspektywę Euro, która dodatkowo zmusza polityków do mniejszej rozrzutności - wymogi dotyczące deficytu budżetowego i inflacji z pewnością chłodzą zapędy dodatkowo.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Jeśli chodzi o konstytucję to ona określa tylko do jakiej kwoty może zadłużyć się Państwo, pozostałe zapisy w konstytucji mówią w jakiej sytuacji powinnien rząd podjać interwencję. Zapis w konstytucji jednak sam w sobie nie jest ochroną, gdyż na dług publiczny składa się wiele czynników nie zawsze zależnych od działań rządu. Takich jak np. zadłużenie zagraniczne zaciągnięte w walucie obcej (USD oraz EURO) i w tej walucie musimy je spłacać, a jest to zależne od ceny tej waluty (osłabienie złotego to autoamtyczny wzrost zadłużenia publicznego). Państwo zostanie uznane za bankruta, jeżeli nie będzie w stanie płacić wszystkiego do czego jest zobowiązane w danym roku budżetowym. Inaczej pisząc przytoczony zapis mówi, że po przekroczeniu 60% PKB państwo nasze stanie się bankrutem. Żeby się tak nie stało istnieje kilka wyjść: zmiana tego zapisu w konstytucji na wyższy (ciężkie do wprowadzenia ze względu na to, że zapis był przygotowany pod nasze członkostwo w UE), doprowadzenie do sytuacji gdy dług publiczny wzrośnie mniej niż PKB, wiązałoby się to jednak z koniecznością pewnych inwestycji (a na to nie ma środków), zrównoważenie budżetu przez cięcia wydatków i podwyżki podatków, oraz najgorsze rozwiązanie to dodrukowanie pustego pieniądza (zadłużenie zagraniczne wzrosłoby przez to, gdyż spadnie wartość złotego)
Jeżeli ustawa zasadnicza mówi, że nie wolno się zadłużyć powyżej pewnego poziomu, to to jest ochrona. Zapis nie ma nic wspólnego z "byciem bankrutem", bo przekroczenie progu 60% PKB ma się nijak do możliwości obsługi takiego długu. Konstytucja po prostu nie dopuszcza takiej możliwości. Zmiana tego zapisu byłaby dramatem w naszych realiach politycznych, bo zniknąłby ostatni argument do naprawy finansów publicznych. Wtedy zagrożenie realnym bankructwem byłoby dalece bliższe.
Twierdzenie, że takie zapisy nie chronią, bo istnieje ryzyko walutowe to kpina. Ryzyko walutowe istnieje zawsze, ale waluty światowe mają to do siebie (i dlatego głównie one funkcjonują w obiegu), że są najbardziej stabilne. Stąd również wcześniejsze progi 50% i 55%, które zobowiązują rząd do podjęcia przeciwdziałania dalszemu powiększaniu się długu.
Powiedzmy szczerze, że taka proporcja zadłużenia publicznego nie jest w żaden sposób niebezpieczna - wystarczy porównać poziom zadłużenia innych krajów UE, które NIE MAJĄ takich zapisów ograniczających. Twierdzenia, że "sytuacja finansów publicznych jest dramatyczna" to czysty populizm ze strony polityków i chęć zaistnienia ze strony niektórych ekonomistów. Oczywiście lepiej długów żadnych nie mieć (chociaż są inni ekonomiści, którzy twierdzą, że na tym polega kapitalizm) i zmniejszać zadłużenie. Ale na to jest tylko jedna metoda: cięcie wydatków, szczególnie tych wykazujących progresję przy jednoczesnej sztywności - czyli socjal. A do tego są potrzebne systemowe reformy.
Na szczęście poza zapisami w Konstytucji mamy jeszcze perspektywę Euro, która dodatkowo zmusza polityków do mniejszej rozrzutności - wymogi dotyczące deficytu budżetowego i inflacji z pewnością chłodzą zapędy dodatkowo.

Pogrubiłem takie ciekawsze kwestie w Pana wypowiedzi.
Zacznę więc od końca. Pisze Pan o Euro, o wymogach, które zobowiązują wszystkie Państwa posiadające wspólną walutę do utrzymania określonej proporcji zadłużenia do PKB, w krajach UE właśnie ten zapis jest przy regulacjach dotyczących Euro, u nas zapis jest w konstytucji (czyli wbrew temu co Pan twierdzi taki zapis w krajach UE jest).

Przekroczenie progu 60% oznacza, że Państwo będzie musiało skonstruować budżet taki, aby pokrywać z niego wszystkie wydatki. Obecnie obsługa zadłużenia wygląda tak, że Państwo wymienia obligacje na nowe, w przypadku przekroczenia 60% nie będzie mogło emitować już obligacji, więc obligacje, których termin wykupu będzie przypadał na ten czas, będą musiały zostać odkupione. Inaczej mówiąc cały dług stanie się natychmiastowo wymaglany, a żadnego kredytu nie można zaciągnąć. Inaczej stopy procentowe musiałyby być o wartości ujemnej (czyli dodrukowanie pieniądza). Dlatego grozi to bankructwem.

Cięcia budżetowe wprowadzane gwałtownie w ostatniej chwili spowodują tylko spadek PKB co jak wiadomo spowoduje że dług publiczny do pkb stanie się większy.
Cięcie soscjalu jest bardzo niebezpieczne, ze względów ekonomicznych już pomijam te społeczne, ponieważ poskutkuje zmniejszeniem popytu, a tym samym wpłynie ujemnie na PKB.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Jeżeli ustawa zasadnicza mówi, że nie wolno się zadłużyć powyżej pewnego poziomu, to to jest ochrona. Zapis nie ma nic wspólnego z "byciem bankrutem", bo przekroczenie progu 60% PKB ma się nijak do możliwości obsługi takiego długu. Konstytucja po prostu nie dopuszcza takiej możliwości. Zmiana tego zapisu byłaby dramatem w naszych realiach politycznych, bo zniknąłby ostatni argument do naprawy finansów publicznych. Wtedy zagrożenie realnym bankructwem byłoby dalece bliższe.
Twierdzenie, że takie zapisy nie chronią, bo istnieje ryzyko walutowe to kpina. Ryzyko walutowe istnieje zawsze, ale waluty światowe mają to do siebie (i dlatego głównie one funkcjonują w obiegu), że są najbardziej stabilne. Stąd również wcześniejsze progi 50% i 55%, które zobowiązują rząd do podjęcia przeciwdziałania dalszemu powiększaniu się długu.
Powiedzmy szczerze, że taka proporcja zadłużenia publicznego nie jest w żaden sposób niebezpieczna - wystarczy porównać poziom zadłużenia innych krajów UE, które NIE MAJĄ takich zapisów ograniczających. Twierdzenia, że "sytuacja finansów publicznych jest dramatyczna" to czysty populizm ze strony polityków i chęć zaistnienia ze strony niektórych ekonomistów. Oczywiście lepiej długów żadnych nie mieć (chociaż są inni ekonomiści, którzy twierdzą, że na tym polega kapitalizm) i zmniejszać zadłużenie. Ale na to jest tylko jedna metoda: cięcie wydatków, szczególnie tych wykazujących progresję przy jednoczesnej sztywności - czyli socjal. A do tego są potrzebne systemowe reformy.
Na szczęście poza zapisami w Konstytucji mamy jeszcze perspektywę Euro, która dodatkowo zmusza polityków do mniejszej rozrzutności - wymogi dotyczące deficytu budżetowego i inflacji z pewnością chłodzą zapędy dodatkowo.

Pogrubiłem takie ciekawsze kwestie w Pana wypowiedzi.
Zacznę więc od końca. Pisze Pan o Euro, o wymogach, które zobowiązują wszystkie Państwa posiadające wspólną walutę do utrzymania określonej proporcji zadłużenia do PKB, w krajach UE właśnie ten zapis jest przy regulacjach dotyczących Euro, u nas zapis jest w konstytucji (czyli wbrew temu co Pan twierdzi taki zapis w krajach UE jest).

Przekroczenie progu 60% oznacza, że Państwo będzie musiało skonstruować budżet taki, aby pokrywać z niego wszystkie wydatki. Obecnie obsługa zadłużenia wygląda tak, że Państwo wymienia obligacje na nowe, w przypadku przekroczenia 60% nie będzie mogło emitować już obligacji, więc obligacje, których termin wykupu będzie przypadał na ten czas, będą musiały zostać odkupione. Inaczej mówiąc cały dług stanie się natychmiastowo wymaglany, a żadnego kredytu nie można zaciągnąć. Inaczej stopy procentowe musiałyby być o wartości ujemnej (czyli dodrukowanie pieniądza). Dlatego grozi to bankructwem.

Cięcia budżetowe wprowadzane gwałtownie w ostatniej chwili spowodują tylko spadek PKB co jak wiadomo spowoduje że dług publiczny do pkb stanie się większy.
Cięcie soscjalu jest bardzo niebezpieczne, ze względów ekonomicznych już pomijam te społeczne, ponieważ poskutkuje zmniejszeniem popytu, a tym samym wpłynie ujemnie na PKB.
1. Zapis wynikający z regulacji unijnych nie ma żadnych bezpośrednich konsekwencji prawnych, więc to nie jest żadna ochrona. Tak naprawdę zasady te są wiążące tylko wobec krajów starających się o wejście do strefy walutowej, jak już się tam znajdą, to najpierw dostają ostrzeżenie, potem może następne, a dopiero potem Komisja nakłada na kraj karę finansową. Tyle że procedura nałożenia kary trwa długo, kraje się odwołują, przedłużają, w efekcie bardzo łatwo mogą uzyskać anulowanie kary poprzez samą deklarację, że cokolwiek zrobią w kierunku naprawy sytuacji. Tak to jest jak ktoś się czepia słówek, zamiast rzetelnie poczytać na zadany temat.
2. Ciekawa jest rzekoma zależność pomiędzy osiągnięciem granicznego pułapu a koniecznością wykupu wszystkich obligacji... To znaczy, że jak ja podejmę decyzję, że już nie będę się zapożyczał, to automatycznie muszę wszystko spłacić? :D Toż to rewelacja ekonomiczna. Czyli jeżeli emisja obligacji miała być wykupiona w 2015 to nagle nie wiadomo dlaczego, państwo musi je wykupić w 2010?
3. Popyt wewnętrzny to nie jest jedyny motor rozwoju gospodarki. Z takim podejściem do cięć nigdy nikt nie zrobi porządku z budżetem. Osobiście nie sądzę, aby takie cięcia miały znaczący wpływ na gospodarkę, ale nawet jeśli to jest cała masa plusów, które z nawiązką zrekompensują ewentualne chwilowe straty.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Pogrubiłem takie ciekawsze kwestie w Pana wypowiedzi.
Zacznę więc od końca. Pisze Pan o Euro, o wymogach, które zobowiązują wszystkie Państwa posiadające wspólną walutę do utrzymania określonej proporcji zadłużenia do PKB, w krajach UE właśnie ten zapis jest przy regulacjach dotyczących Euro, u nas zapis jest w konstytucji (czyli wbrew temu co Pan twierdzi taki zapis w krajach UE jest).

Przekroczenie progu 60% oznacza, że Państwo będzie musiało skonstruować budżet taki, aby pokrywać z niego wszystkie wydatki. Obecnie obsługa zadłużenia wygląda tak, że Państwo wymienia obligacje na nowe, w przypadku przekroczenia 60% nie będzie mogło emitować już obligacji, więc obligacje, których termin wykupu będzie przypadał na ten czas, będą musiały zostać odkupione. Inaczej mówiąc cały dług stanie się natychmiastowo wymaglany, a żadnego kredytu nie można zaciągnąć. Inaczej stopy procentowe musiałyby być o wartości ujemnej (czyli dodrukowanie pieniądza). Dlatego grozi to bankructwem.

Cięcia budżetowe wprowadzane gwałtownie w ostatniej chwili spowodują tylko spadek PKB co jak wiadomo spowoduje że dług publiczny do pkb stanie się większy.
Cięcie soscjalu jest bardzo niebezpieczne, ze względów ekonomicznych już pomijam te społeczne, ponieważ poskutkuje zmniejszeniem popytu, a tym samym wpłynie ujemnie na PKB.
1. Zapis wynikający z regulacji unijnych nie ma żadnych bezpośrednich konsekwencji prawnych, więc to nie jest żadna ochrona. Tak naprawdę zasady te są wiążące tylko wobec krajów starających się o wejście do strefy walutowej, jak już się tam znajdą, to najpierw dostają ostrzeżenie, potem może następne, a dopiero potem Komisja nakłada na kraj karę finansową. Tyle że procedura nałożenia kary trwa długo, kraje się odwołują, przedłużają, w efekcie bardzo łatwo mogą uzyskać anulowanie kary poprzez samą deklarację, że cokolwiek zrobią w kierunku naprawy sytuacji. Tak to jest jak ktoś się czepia słówek, zamiast rzetelnie poczytać na zadany temat.
2. Ciekawa jest rzekoma zależność pomiędzy osiągnięciem granicznego pułapu a koniecznością wykupu wszystkich obligacji... To znaczy, że jak ja podejmę decyzję, że już nie będę się zapożyczał, to automatycznie muszę wszystko spłacić? :D Toż to rewelacja ekonomiczna. Czyli jeżeli emisja obligacji miała być wykupiona w 2015 to nagle nie wiadomo dlaczego, państwo musi je wykupić w 2010?
3. Popyt wewnętrzny to nie jest jedyny motor rozwoju gospodarki. Z takim podejściem do cięć nigdy nikt nie zrobi porządku z budżetem. Osobiście nie sądzę, aby takie cięcia miały znaczący wpływ na gospodarkę, ale nawet jeśli to jest cała masa plusów, które z nawiązką zrekompensują ewentualne chwilowe straty.

ad. 1) Tu ma Pan rację, od konsekwencji Komisja Europejska może zwolnić dany kraj członkowski, ale nie musi łagodnie traktować, może również inne ustępstwa dotychczasowe usunąć. A Pan już doczytał, że negocjujemy metodologię obliczania długu publicznego i że nasz sposób się różni?;)
ad. 2) Widać mało Pan wie o rynku obligacji. Już Panu wyjaśniam ten mechanizm:
Istnieją obligacje wieloletnie odsetki liczone są co roku lub co kwartał, aby nie zostały naliczone w natępnym okresie odsetkowym, trzeba je wykupić przed terminem.
Ponieważ nasze Państwo zawsze zaciąga kolejne kredyty, żeby spłacić odsetki, po przekroczeniu pułapu zadłużenia do PKB, następny okres odstekowy, staje się złamaniem konstytucji, stąd też nie można dopuścić, aby on nastał, zostaje więc wykupienie przedterminowe obligacji.
ad. 3) Popyt wewnętrzny jest tak samo ważnym czynnikiem jak popyt zewnętrzny. Sam Pan twierdził, że największy wpływ do budżetu daje podatek VAT, w przypadku popytu zewntrznego na terenie UE (a główny odioraca naszych produktów to Niemcy) podatek VAT nie jest naliczany. Zmniejszenie popytu wewnętrznego to spadek wpływów z podatku VAT. (a przy ograniczaniu zadłużenia chodzi o większe wpływy z podatków). Informacja o spadającym popycie wewnętrzym to zła informacja dla inwestorów zagranicznych, bo oznacza ona, ze społeczeństwo będzie z braku pieniędzy będzie rezygnowało z pewnych produktów (np. konta bankowe, po co komuś konto jak nic na nim nie ma), odbije się to na tym, że inwestorzy zagraniczni zaczną się wycofywać z rynku. Spowoduje to spadek wartości złotego i wzrost zadłużenia. O banki proszę się nie martwić, podniosą prowizję dla tych co będą dalej mieli konto. Pozostałe firmy pozwalniają pracowników, poobniżają płace, zresztą w zeszłym roku mogliśmy się przekonać jak to wygląda. Bo spadek popytu nie oznacza zawsze obniżenia cen. Spadek popytu zmienia próg rentowności, a ten zależy od kosztów produkcji.
Wracając do socjalu to co Pan wogóle uznaje za socjal? Bo nasi politycy, emerytury i renty.
Jest wiele miejsc gdzie można znaleźć oszczędności np. budowanie dróg. Gdzie firma na poprawki ma dwa lata (a wiadomo, ze nie robi poprawek za darmo...) Można zlikwidować niepotrzebne instytucje Państwowe jak UP, ARiMR itd.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • chciałem oderwać kawałek nieba a sięgnąłem do pochmurnych oczu ocierając deszcz z jej twarzy nie czekałem do świtu  szkoda zachodu    chciałem otworzyć szufladęvwspomnień  a wypadły gdzieś z tyłu głowy  w krainę bawełnianych skarpet tych bez pary i bez szansy  na zacerowanie    chciałem utonąć z nią w pościeli prawdy  i poczuć chłód bosej stopy dostałem kosz pełen brudów  nie do wyprania  wciąż wymięty    chciałem oderwać kawałek nieba  ale już go nie było  nie dla mnie
    • Kto w dzieciństwie nie miał problemów z wymową choćby jednego słowa, niech pierwszy rzuci Słownikiem języka polskiego.  Dziękuję za każdy ślad zainteresowania, pozdrawiam. 
    • @lovej @lovej już mnie nie ma ….. powodzenia 
    • Pożegnałam się z nim około szóstej nad ranem w Poniedziałek... mniejsza o datę. Impreza praktycznie dogasła; Amanda, pełniąc rolę gospodyni, podczas gdy ja byłam zajęta rozmową z Andrzejem, zamykała drzwi za kolejnymi gośćmi. Toteż, z osoby na osobę - czy też z wyjścia na wyjście - robiło się coraz bardziej pusto.     Rozmawialiśmy aż do rana, do ostatnich chwil przed jego wyjazdem do swojego miasta i przed urlopem, który zaplanował - jeszcze przed poznaniem mnie - że spędzi w Chinach. Krótko przed tym, nim wyszedł,  popatrzył do kalendarza w telefonie.     - To jeszcze tyle dni, nim znów cię zobaczę... - powiedział markotnie.     - Zleci - odpowiedziałam szybko obojętnym tonem, chcąc ukryć własny smutek. Zresztą: co da smucenie się? Wiedziałam, że z obiektywnego punktu widzenia mam rację. Minie ten czas nam obojgu: jemu szybciej niż myśli, a mnie... Właśnie: a mnie?     Skreślałam na końcowo-majowej, a potem na czerwcowe, kartce ściennego kalendarza kolejne dni. Każdego dnia wieczorem, gdy kończył się, tuż przed pójściem spać. I patrzyłam na powoli malejącą liczbę tych, które przede nami pozostały. Istotnie, zlatywały. Myślałam, że będzie działo się to szybciej. Patrzyłam i myślałam, kląc w duchu, że przez ostrożność nie podałam mu swojego numeru telefonu.     - Nie, Andrzej, to za wcześnie - wykręcałam się, jak tylko mogłam. Z jednej strony zadowolona, że nie naciskał, a z drugiej zła, że tego nie robił. - Chcesz, żebym ci zaufała bardziej, to daj mi czas. Prosiłam: nie przyspieszaj. Tak, wiem: zostawiłeś mi swoje wizytówki. Ale z tobą jest inaczej. Ty...     Wydawało mi się, że te dni miną ot tak. Jak klaśnięcie w dłonie. Jak powiedzenie: "Cześć". A najwyżej "Dobrze,  że jesteś". Mijały i zarazeam nie. Dwunasty dzień Czerwca... trzynasty... czternasty. Och, Andrzej!...     Myślałam. Jak jego podróż? Jak doleciał? Czy jest bezpieczny? To długa podróż. Szalony z niego człowiek, wybierać się tak daleko! Ale interesujący, ba! intrygujący. Także przez swoją ciekawość świata, nie tylko przez talent malarski i artystyczną działalność.     Myślałam. Gdy wrócisz - jeśli w ogóle wrócisz, jeśli nie zmienisz zdania i nie okażę się dla ciebie mijalną znajomością,  jeśli nie poznasz tam jakiejś Chinki, jak ja czarnowłosej - to co będzie z nami? Z naszą przyszłością? Zaangażujesz się naprawdę? Oddasz mi część swojego czasu, który dotychczas miałeś tylko dla siebie? Opuścisz swoje miasto i przeniesiesz się tu, aby być bliżej mnie tak, jak zapewniłeś? Jak daleko sięgnie twoje rozumienie moich problemów? Twoja cierpliwość? Jestem trudną osobą, o wielu sprawach wciąż nie zdążyłam ci powiedzieć! I wreszcie ja, ja sama! Tak dawno nikt był przy mnie blisko. Długo już jestem sama, tylko ze sprawami dnia codziennego, zdrowotnym kłopotem mojej mamy i z pracą. Czy jeszcze potrafię z kimś być?? Czy ty potrafisz??    Czas. Czekanie. Myśli.     Dobrze, że kolejny dzień minął. Że chociaż jeden dzień bliżej do momentu, w którym zadzwonisz do moich drzwi umówionego dnia o umówionej godzinie. A gdy otworzę je z bijącym mocniej sercem, będziesz tam. Wręczysz mi kwiaty, moje ulubione goździki. A może peonie, jeśli jeszcze będą w sprzedaży. Wejdziesz, odsuniesz na bok trzymany bukiet, zapewnisz mnie: "Dobrze, że jesteś", obejmiemy się, przytulimy...    Andrzej, zaczęło mi na tobie zależeć. Cholera, co narobiłeś?!    Czekam twojego powrotu. Spotkania.    Czas mija. Myślę.    Lipiec się zbliża...      Hua-Hin, 14. Czerwca 2025        
    • @lovej

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...