Zgłoś

Są martwe kamienie, życiodajne źródła, fontanny ubogacone figurkami mitologicznymi. Wiele dróg prowadzi w koło, albo ma kształt spirali. W sercu ogrodu jest zegar słoneczny, rzuca cień na wielki plac. Nieopodal stoi świątynia wyłożona szmaragdami. W rogu leży dziwny snop siana.  Alejkami idzie muza ukochana.  

Była pusta tablica, uczniowie byli zamyśleni.   Narysowałem kilka kresek, młodzież dopowiedziała wiele i zlękła się.   Później gdy pracowałem, popadła w euforię.   W końcu ukończyłem arcydzieło.        

@Łukasz Jasiński tekst przypadł mi do gustu; natomiast sam PL - już mniej, bo niedopasowanie i ciągły niepokój  toleruję u kobiet, natomiast mężczyzn wolę w innych rolach niż „ skrzywdzonej przez los ofiary”;    pozdr.    

… ciekawe CO Autor miał na myśli, pisząc o liczeniu każdego kroku? Czy ostrożność w postępowaniu, czy przeciwnie - rozpęd w imię progresu, jakiegoś motoru płynącego z ambicji ?  Mieszanie się proporcji światła i cienia to przypadłość ciągła

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

, istota życia, bo niewyobrażalne jest  światło bez cienia… Ale każda ekstrema ( jak w wierszu ) i brak odpowiedniej filozofii radzenia sobie - tylko ją wyostrza , do niebezpiecznych dla człowieka - proporcji.   Druga strofa obrasta w pieknosłów, bo niezrozumiałe jest racjonalne nawoływanie do liczenia słów we mgle - ( która z natury przesłania możliwość dostrzeżenia czegokolwiek jasno), chyba że to wpółironiczne…   ślady na piasku - mocno oklepane; ogólnie - styl pisania delikatny, szlachetny, ale przekaz kuśtyka, pozdrawiam. 

@Alicja_Wysocka słuszna zmiana, dziękuję. Choć musze przyznac nie jestem idealnym poetą, piszę jak pisze póki mi w głowie to ładnie brzmi

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Pozdrawiam