ptaki szamanek spotykaja się

[kasia.mała]

pod niebem

szkło nauczyło się
nie dzwonić i nie śpiewać
spija de facto cukier z wody
osiadły przez parę na dnie

listek mięty udaje zieleń
a kostka drogowskazem
pryzmatu płaszczyzn chaosu nieporozumienia
niepiszącego wiedzącego więcej od piszącego
wiarą w większy koszmar przesunięć

prawdy czas na poplątanych

reanimacja nie zawołała (!)
o wdech ani wydech
ani jak gdzie
niby osobno a razem bo -
skalą już nie ten sam dom


z autopsji wieków pośrednich

[dzie_wuszka]

zamulony formułą ten wiersz. pozdrawiam :)

[Fly Elika]

Formuła to mi tu wygląda na taką, jak zauważyła autorka Kasia,
że leci do księżyca po drabinie :) albo do gwiazd-y, wobec tego, czy na górze,
czy na dole i tak niczego to nie zmieni.

Mnie się wierszyk, jako utwór napisany, podoba :),
a formułę można powziąć i pod niebo
ze skłonnościami owadobójczymi zadeportować,
offf current, a jak ćma to klops :)))

Pozdrawiam

[kasia.mała]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

mhm dziewuszko :))), ale jak wszystkie znaki na niebie
i ziemi mówią... poezja powinna nie tylko uczyć, ale i wychowywać !!!

pozdrowinki dla dziewuszki
hihihi

[kasia.mała]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Fluniu, ja Ciebie liubliu optymistycznie :)))

[Janusz_Ork]

Wstrzymam się od komentarza (proszę nie interpretuj tego negatywnie), bo Twoja szamanka przypomniała mi zbiór, który chciałbym Ci polecic. Może zajrzysz z ciekawości: Piotr Jan Kos "Szmanka zeszła z gór" (ISBN 83-89375-54-0). Pozdrawiam. J.

[kasia.mała]

A bardzo dziękuję za polecenie pozycji, jak zdobędę to przeczytam :-). Ponadto sądzę, że zdanie na temat szamanek będę mieć i tak swoje :)))) i jezeli coś z pellką napiszę, to też po swojemu i własnemu. A dlaczego, bo na braki skrupułów znajdę inne niepodzielne sposoby :))
Pozdrawiam