****

[Fly Elika]

będzie Nobel będzie Nobel
nawet naraz będą dwa
ty Marianno nie odpuszczaj
pokaż wszystkim że masz kła

ja za tobą w tany pójdę
aż po ten kolcowy kwiat
za nieznany niepoznany
i daleki nadal świat

a kiedy kaktusy i kobry
pojmiemy już w dłonie
to choć się skrwawię
i jadem zajdę nieraz
to tym bardziej dorysuję
gwizdek na niebie białym
by lepiej on ochraniał nas

bo widzisz przecie jak z twej mądrości
połyka się w trojak każde słowo
lecz my natury i jej godności
nie oddamy za nici tych oddalonych
gdyż niebo winno być jedno

zatem niech nagroda patrzy z góry
i szuka niepodobnych jej
by znów co roku z Feniksa popiół
nie musiał w bez sercach zatapiać łez

[6 kilo]

Eliko,
magia Twoich wierszy
ma wymiar przeżywania,
czasami radosnego, czasem smutnego,
a nieraz zaś egzystencjalnego,
przeżywania rzeczywistości,
gubisz się i odnajdujesz,
jest w tym jakaś nadzwyczajna prawdziwość,
bywa, że trudna do uchwycenia,
warto pomyśleć nad Twoimi wierszami,
pozdrawiam lipcowym słońcem,
jacek.

[Fly Elika]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

nie wiem o jakie gubienie i odnajdywanie
Tobie Jacku chodzi, i jaka w tym celowość
i czy coś lub ktoś w tym jest(?) -
chociaż, jak czytam niektóre wiersze
"aromatyczne" (/?), to jakby raczej zaczynam myśleć,
że tak jest

pozdrawiam wieczornie