Introspekcja01

[miki033]

Słońce spala moje plecy,
A nogi odmawiają posłuszeństwa;
Nawet jaskółka straciła siły.

Myśli pożerały głowę jak wódka;
Chęć bycia Absyntem w czasach prohibicji
Przenikała dogłębnie od rana.

Możesz skrzywić usta, ale
rozkmina uzależnia jak alkohol,
A myśli wodzą długopis po kartce;
Nie pióro - bo za drogie.
-||-
Spróbuje być, choćby marnym, poetą,
Plując na świat kręcący się wraz z monetą.

*

[krzysztof marek]

marni poeci... tak sobie myślę, źe marności nie zawsze wychodzą na zdrowie. kto wie, moźe szkodzą..? ale z drugiej strony warto mieć coś swojego, bliskiego nawet gdy jest to marne. zresztą: marne - to pojęcie względne. pozdrawiam.

[wantbecellist]

takie mam odczucia, że chyba lepiej, żeby pisanie poetę wyzwalało, a nie uzależniało. :)
marność, marność, marność. czasem poeta może być marny. ważne, że jemu coś daje to pisanie.
a mi się podoba. takie to przesiąknięte dla mnie złością. ale oczyszczające.