Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

pan oparł sie. rytm wygrywa krótkowzroczność
szarość dworcowego muru i spływający ciurkiem
deszcz po czołach oczekiwań. to nas łączyło.
jego plecy wypełniały całą chropowatość; nad nim
rozświetlała się papierosowa aura. dostojny pan.
pan.

zwisał głową w dół. schody nie mogą być wygodne.
nie mówiąc o przepracowanych paznokciach - ich czerń
wchodząca pod skórę
byłem czarny. biłem się za to - ale byłem jeszcze czarniejszy.
poprosił o papierosa.


pan spojrzał przed i wokół siebie. zmarszczył brew
i zarzucił punkt skupienia wzroku - za siebie. widział postacie
zdezorientowane jeszcze bez odbicia i jeszcze
bez gestów. była mimika.
- wstał sobie pijak o brudnych
paznokciach chwiejący się z niedospania po rocznej niepamięci
że o siebie trzeba dbać.

chwiał się. drgał nieumyślnie jakby nadszedł czas dla ciała.
kończy się. podnosi i siada jakby kolana weszły już zbyt głęboko
w zwątpione mięśnie. bezdomny wrozk bezdomne ruchy i bezdomna
pogoń za resztą sił. spójrz. nie należę do nich. uwierz w moje oczy.


następnie podszedł do mnie. rozkołysał się w czerwoności żaru
jakby nadzieja mogła sie jeszcze spalać. odwrócił się
i wrócił na schody cięższy o przelot finezyjnej przeszłości
rzut okiem na barierę zbyt wysokich sześciu stopni z których
schodził i finezyjnego obrazu życia. powrót. próba snu.

Opublikowano

Proszę poprawić błędy. Po "." jest duża litera - podstawowe zasady gramatyki (nawet w podstawówce to wiedzą).
Brak rytmiki, bark atmosfery. Niewyczuwalne emocje. Wszytsko obojętne, smutne i niedopracowane. Niewłaściwa wersyfikacja. Nudne zakończenie, brak jakiejkolwiek akcji.
To nie jest dział dla taki wierszy...

Pozdrawiam serdecznie

PS. Bardziej przypomnina prozę, opowiadanie!

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • dziś w ogrodzie raj był tu kwiecień bywał maj   zawitał czerwiec piwonią  zapach  kradł   lipcowi  drzwi  otwiera na co  róża się dąsa   bo woli sierpień - wrzesień też się jej podoba   dziś w ogrodzie gaj zapach zgubił winien wiatr   dla mnie ten ogród to kumpel   -  to prawdziwy mych marzeń kram
    • Dziś Lubię Mgłę Z Głową w Chmurach Cały Dzień W NIebiosach I w Wodzie Nad Wodą w Lesie Bez Wiatru Wytchnienie    

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Ja - chwilowe wzmożenie przestrzeni   Zapis światła w tkance  Fazy ubrane w sieci liczb Ludzki teatr geometrii  Emanacja niebytu  Przelana jak wodór w śnieg  Do twardości struktury   Świadomość przepływu Nie do utrzymania Jak każda wiedza   O matce    Kończy się obłędem  Tragizm rozpadu  Hagiografia hologramów    Dynamika bez metafizyki  W projekcji pulsu I słowa, które znaczą  Bez istnienia    Jak nuty bez muzyki
    • Moje przyjaciółki to drzewa:)
    • Wiesz - ja lu­biłem zachmurzo­ne niebo Cel­tyckie chóry przy dębo­wych stołach Gdy gar­son mil­cząc Guin­nessa na­lewał I krzepnął spokój bo świat mnie nie wołał   W ra­mionach gro­zy czy też w brzas­ku chwały To­piłem obłęd który wciąż doj­rze­wał Świat wy­dawał się być niedos­ko­nały Dla am­bicji i wewnętrznych prze­mian   Ce­niłem piękno po­nad wszelką miarę Budząc nadzieję roz­siewałem smut­ki Kar­miłem ciało i tra­ciłem wiarę Gry­wając w ba­rach za bu­telkę wódki   Słowa spłonęły wiatr roz­wiał po­pioły Spoj­rzałem w stud­nię swo­jej ciem­nej duszy Wie­czność od­kryłem w ok­ruszkach po­kory Kroplą od­wa­gi zło pragnąc wyk­rztu­sić   Dzi­siaj ro­zumiem dokąd ten świat zmie­rza Wszys­cy to wiemy lecz nikt nic nie zmieni Chcę być świadec­twem Two­jego przy­mie­rza Pa­nie coś stworzył tę prze­piękną Ziemię
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...