Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Nocą

Mikołaj_Marcin
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Mikołaj_Marcin

Mikołaj_Marcin

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Cisza.
Ucho w jej ścianach tkwi,
Cisza.
Przez jej przestrzeń mknie myśl,
Cisza...
W niej głośniejszy mój krzyk.

Ciemność.
Skrzydła jej kryją świat,
Na nich
Lecę w kosmos bez gwiazd.
Ciemność...
Po niej znów przyjdzie brzask.

Nocą -
Próżnia dźwięków i barw,
Nocą -
Ja wypełniam ją sam,
Nocą...
W każdy zmieniam się kształt.

Mikołaj_Marcin

Mikołaj_Marcin

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Nie podoba się, to rozumiem. Ale jakże łatwiej byłoby ćwiczyć i poprawiać błędy, gdybyście Panowie napisali dlaczego się nie podoba. Nie ukrywam, że jest to jeden z pierwszych wierszy, jakie napisałem i przyszedłem tu nie po pochwały, a po krytykę - konstruktywną krytykę.

Mikołaj_Marcin

Mikołaj_Marcin

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Nie chciałem tego robić, ale może jednak wyjaśnię, co poeta, czyli ja, miał na myśli.

Jest noc, podmiot liryczny nie śpi - otacza go cisza i ciemność. Jego zmysły są bezużyteczne - jest jakby uwięziony przez ciszę i ciemność - tkwi w ich klatce.
Jednocześnie jednak rozumie, że zmysły narzucały ograniczenia jego umysłowi - przeciwstawiały mu świat zewnętrzny: wielki, niepoddający się zrozumieniu i kontroli.

Teraz znikają rozróżnienie między światem wewnętrznym a zewnętrznym - Ja traci granice, wypełnia cały kosmos. Myśli pl prowadzą go ostatecznie do truizmów - po nocy brzask, w ciszy krzyk.Te prawdy, wcześniej narzucone z zewnątrz, odkrywa sam na nowo.

Kiedy pl stwierdza, że nic go już nie ogranicza, zaczyna cały wszechświat wypełniać swoimi pomysłami - jest teraz panteistycznym Bogiem i może przyjąć każdą formę.

kasia.mała

kasia.mała

Opublikowano
Opublikowano

Dla mnie komentarz twój jest zbędny, ale dobrze, że umiesz o wierszu
napisać - inaczej dorzucić słów od siebie. Bez komentarza wiersz miał
więcej z wyrazu metafizycznego i nie trudno było odczytać dużą wyobraźnię
peela. Nie zepsułeś jej komentarzem, bo wiersz pozostaje wierszem, jednak
tłumaczenie dodało mu więcej grozy :))) niż wyobraźni. I tak to się dzieje...
Ładna poezja i nie dla każdego. Moja peelka to lubi, choć zdarza się jej,
że w tym świecie się gubi. Hihihi :))))))

pozdrowienia k.m.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Maksymilian Bron
      Idealny kłamca

      Przez Maksymilian Bron · Opublikowano

      @KOBIETA Tak. Niestety najczęściej oszust nie wie, że sam siebie oszukuje. Pozdrawiam
    • Maksymilian Bron
      Zapatrzony

      Przez Maksymilian Bron · Opublikowano

      Zapatrzony w zmierzch, łunę portów i świetlików chciał skoczyć z tych gałęzi za horyzont, w jakim nie musiałby już spać, gdyż dotąd nawet marzenia o szczęściu w snach się nie spełniały   Zapatrzony, daleko od swojego życia, nosił zawsze przy sobie jeden nabój, sznur i wór tabletek, bo nigdy nie wierzył, że samobójcy to tchórze, a bohaterowie giną za honor ludzi dumnych z wymyślonych granic   Zapatrzony w innych, nigdy nie chciał mlaskać, tańczyć czy wiązać sznurowadeł jak oni Przy jego ognisku nie byłoby żadnych wolnych taboretów, a ślina innych służyła jedynie do zmiany pasa ruchu, a nie Drogi   Zapatrzony w stare zdjęcia stał się niemową, który cieszy się swoimi słowami napisanymi przez znane trupy zapełniające jego duszę, aby nie udusić się chodzącymi umarlakami, które śliniły go swoim wrzaskiem   Zapatrzony w ciemność szukał gwiazd, a w dzień nie mógł doczekać się zachodu słońca, który dawał kolejną nadzieję, że szczęście pojawi się choć raz we śnie, z którego nigdy już się nie podniesie
    • marekg
      półcień

      Przez marekg · Opublikowano

      miasto pędzi w neonach w nikczemnych strofach gaśnie chłodny dzień nie zdążę wszystkiego zapisać kolory słów huśtają się na wietrze dalej są schody i kilka fragmentów codziennej prozy już śpią ci których kocham
    • Amber
      Prominent

      Przez Amber · Opublikowano

      @Leszczym  Dynamika aktywnego milczenia, to może być ciekawe na teksty. Michał podejdź do tematu, będę czytała.   U mnie słonecznie, miłego dnia.:)
    • sisy89
      blednące obrazy

      Przez sisy89 · Opublikowano

      niebo znów płacze nad naszym nieistnieniem wilgotne policzki tracą swój kolor a może po prostu ubywa życia listopadowy deszcz wsiąka w skórę i już nic nie jest takie samo   cisza bierze w objęcia kilka skołtunionych myśli i wątpliwości układa kolorami na właściwych półkach z których leci kurz   dawno nieużywane smaki i zapachy wspomnień na chwilę malują powietrze lecz kolory tęczy nigdy nie zachwycają bez końca   blednące odbicia dają dyskretny sygnał że czas zakończyć porządki   teraz będzie lepiej

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...