O kimś ważnym

[Jaal]

Trwałeś jak wielka, samotna skała,
Przyjacielu jak granit trwały,
Obmywany sokiem potoków źródlanych
Jak skała pomocy, wzburzenia, wiary.

I przyszli "rzeźbiarze" ciebie kształtować
I rysy nadawać ci dłutem ostrym,
By śpiew twój, wizerunek twój zmienić,
By ci szarości oblicze nadać.

I przyszli jaskinie zatrzeć, zasypać,
Byś ślepy nie widział podłości.

I przyszli z posady ruszyć,
Byś oparcia nie miał i chwiał na wietrze.

I przyszli ciało w proch obrócić,
By nadzieję wygnać z żywej jeszcze duszy.

A tyś przetrwał mimo, żeś martwy,
Jako żywa pamięć w sercu,
Pokryty porannym potem traw,
Splamiony ogniem, metalem, łzami.

W trwałości swojej - niespełniony,
W wierności swojej - niczym pies,
Kły wbiłeś w czarne ściany,
A dzień stopił się jak świeca.

Kręci się historii zegar
I czas wyciśnie smutku kroplę,
I odrodzisz się ze świtem,
Usłyszysz ciszę, bo ona wyje.

A wszechobecny będziesz jak ON
Z wdzięczności laurem na skroni,
Serca ludzi tych, co przed tobą
Otworzysz. Przyjacielu mój! Bądź!