szkliwo

[joaxii]

ślizgam się
gęstym ruchem spływam po was
nietykalnych
nieprzekraczalnych

bezcelowość docierania
szlifuje płaszczyzny luster
nie da się zarysować na płytkość słowa
błahość myśli za miękka
wygładza krawędzie
zanikają w szkliwie

grawitacja przegrywa
z dogmatem odrębności
próba przebicia oddala
spękanym kożuchem mleka

nie warto płakać

rozlewacie się na szkiełku
nie sięgając oka
skrystalizowani w siebie

[Archie_J]

Coś w tym jest. Ale nie trafia do mnie. Ogólnie podoba mi się.
pozdr
Ariel

[Dorma]

Tak wlasnie sie czuje...

[Ona_Kot]

a ja jestem na nie
taki natłok określeń...
że aż nic z tego tłumu nie wynika

możnaby nad tym popracować jeszcze
i to sporo

pozdrawiam

[Messalin_Nagietka]

a ja bym dodał, że Joaxii dość ciekawy temat podjęła - bo materia otaczająca nas zwana materią jest typu ziarnistego - krystalicznego - drobinowego - możliwym jest więc, ze jesteśmy tylko odbiciem - lustrem (zwanych na ziemii) antycząstek - cząstek elementarnych czarnej materii (ta ostatnia w ostatnich badaniach stanowi dziewędziesięcio-iluś-krotną procentowo część całego świata)
MN

[Witold Marek]

W drugiej i trzeciej zwrotce trochę mi za dużo tych orzeczeń zanurzonych w czasie teraźniejszym. Chętnie zamieniłbym je na równoważniki czy zelipsował nawet...

Ale ogólnie - czuję rezonans :) (...analogicznego szkliwa w sobie?).

Pozdrawiam.