śmierć ideału

[Iris_IK]

stalowe ostrza wbiły się w okucia słów
rany broczące obficie
amarantem przesiąknięte plastry miodu
terapia słodyczą

wyrwane z trzewii kocie łby
przeciągi przełomu wieków
lawina pustki zmieniła krajobrazy
zabitych intelektualistów

na wargach do bólu krew zakrzepła
na wyciągnięcie ręki
na błyszczącej klindze
złożonej obietnicy

[Messalin_Nagietka]

tyleż tam temu ideałowo dokopałaś Iris, że aż martwić by się za nim
MN
ps. jakoś wiersz mnie nie przekonuje choć poprawnie napisany

[Ona_Kot]

ojojojoj
natłok słów, skojarzeń, nie - wiem - czego - jeszcze

ciężko bardzo się przebić przez te okucia, stale i klingi
nie dotarł do mnie ten wiersz

pozdrawiam

[Klaudiusz]

a do mnie dotarł... tylko nie wiem czy dobrze go odczytałem (z ciekawości siewyspowiadam i poprosze o weryfikację)
obrazy wręcz apokaliptyczne w zestawieniu ze złamana obietnicą pięknymi słowami złożoną, pokazują szok (prywatny koniec świata) jaki przeżył(a) peelka...
podoba się (technicznie tez - zwłaszcza "przeciagi przełomu wieków" )

[Iris_IK]

Dzięki piękne za przeczytanie!

Interpretacja dowolna! Jeśli dotarł, Klaudiuszu,to jak byś go nie zinterpretował- jest Twój i dla Ciebie.

A jest w istocie o zabijaniu intelektualnym. O pozorach, braku prawdziwej miłości i ...czasem wargach zagryzionych, by nie krzyczeć głośno,że to nie tak.... i powrót do pierwszego wersu!


Pozdrawiam też moje czytelniczki: Nagietkę i Kot'kę :)
Przy dobrej pogodzie może z natłoku słów będziecie mogły też wydobyć treść.!

Uściski
I.