Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

zabierz mnie tak po prostu
mnie zabierz gdzieś na koniec
przed końcem naszego

będziemy robić wycieczki
po własnych duktach wierszy
nie będziemy palić świec

gdy niebo zajdzie za słońce
założymy staw ze złotą rybką
i towarzyszem żaby w koronie

w zimie będziemy malować lato
podczas upałów zimę
jesień poprzeplatamy z wiosną
by nie było przesileń

możemy też prostować kartki
przepisując skrypty
nadając im tony przejrzystych

z tomcia palucha
wyśnimy wędrownika
który nie mówi za dużo
lecz nutami słów pływa

wystarczy tysiąc ksiąg i jedna
kiedy wydorośleje
przełożymy na negatyw

niczego nie pragnę więcej
tylko ciebie blisko aż po zawsze
kilku dni nad morzem lub oceanem
i spacerów po górach na otuchę

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



mały dzielny toster, zabawny nick
być może za długie, ja jakoś lubię różnie i zależy o czym,
a ten utwór to jakby trochę siła wyższa
dlatego to tak ;),
szczerze mówiąc mało czytałam wierszy
twojego autorstwa, brak czasu na uważne większości
utworów, może z czasem uda się więcej
dziękuję za opinię i zdanie
pozdrawiam
Opublikowano

Eliko,
ja mam złotą rybkę w sadzawce,
a jak kosztuję jasia wędrowniczka
to te cholery się mnożą,
głównie w moich oczach,

lubię Twoje wiersze,
czasami są genialne!!!!!
ten też jest świetny,
ale nic dziwnego bo dobra jesteś!!!!
Eliko,
uśmiecham się do Ciebie
słoneczkiem i kwietnymi łąkami,
i cieplutko ściskam,
jacek.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



co ci tu mam odpisać Jacuś,
spożytkuj jasia wędrowniczka
poczciwie, i ubierz ciemne okulary może

bardzo Ci dzięki za czytanie, i uśmiech taki w ogóle
i nawet pozwolę z tych okazji wycieczek, na duże uściski
pozdrawiam milusio
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



A coś się udało Doroto, to ja nawet
o tym nie wiem :), ja tylko wydaje mi się
subtelnie walczę, jak mogę o to co
szczere, prawdziwie tkliwe
i ckliwe,
ale nie w imię tylko ekshibicjonizmu intymnego,
i nie dam się zdusić,
mimo, że to nie ma juz takiego
znaczenia,
a Kasia mi czasem pomoże,
prawda Kasiuuu!!!

:))) pozdrawiam serdecznie Dorotko
w zasadzie to by było na tyle
Opublikowano

fajnie, że zaglądnąłeś
dzięki za słówko
w dążeniu do takiej
innej pożądanej prostolinijności
może okazać się skuteczne

ja to nawet kiedyś sprawdziłam
szok jak zaskoczenie, i jaka mina :))

pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Każdego z nas dopada jakaś niemoc, a tej twórczej chyba doświadczył każdy poeta. I choć to dołujące uczucie z pewnością minie. Trzeba cierpliwości. Natchnienie pojawia się często w ułamku sekundy, wystarczy maleńka iskierka.  Papier zaczeka, jest cierpliwszy od człowieka. Pozdrawiam.
    • Ach ta zmiana czasu:) Doskonale ją osadziłaś w pierwszej cząstce, w dodatku w parze z Vivaldim. Cóż chcieć więcej...  Całość świetna, niezwykle klimatyczna, nie mówiąc o puencie, która w ujmujący, subtelny sposób oddaje upływ czasu. Bardzo mi się podoba takie obrazowanie. Piękny wiersz. Pozdrawiam. 
    • @Nata_Kruk @Leszczym @Berenika97 pięknie Wam dziękuję za komentarze. Wasze słowa i interpretacje są bezcenne.   @Nata_Kruk @Berenika97 dziewczyny  trafiłyście w punkt z komentarzem.    @piąteprzezdziesiąte @iwonaroma @huzarc dziękuję za obecność i uznanie wierszydła. Pozdrawiam. 
    • @Berenika97 ... nie każdy brak słów ...   milczenie  wplata się w myśli  chciałoby powiedzieć … skąd wziąść śmiałość  ... Pozdrawiam serdecznie  Miłego popołudnia     
    • Pogodziłem się z samotnością przez pewien czas się gniewała gdy uprawiałem miłość z miłością ona na mnie z tęsknota czekała przepraszam wybacz już wracam wzięła mnie czule w ramiona staliśmy tak we dwoje od końca w milczeniu godząc się bez słowa ona najwierniejsza z wiernych zawsze każdą miłość wybacza moja przyjaciółka wróg zakochanych gdy uczucie umiera do niej powracam i znowu jest nam dobrze razem chociaż czegoś ciągle brakuje kiedy z nią jestem o innej marzę gdy innej nie ma ją akceptuję lecz kiedyś znowu samotność zdradzę
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...